26 สิงหาคม 2549 18:30 น.
น.นิรัติศัย
คืนนี้แสงจันทร์อ่อนแรงพร้อมกับฉัน
โดดเดี่ยวเคว้งคว้าง
ไร้เดือนและดาวเจิดจ้าบนนภากาศ
ไร้เสียงกระซิบจากเธอ
ผู้เป็นที่รัก
ฉันจะอยู่ได้อย่างไร
หากบนผืนพิภพนี้
ไม่มีกายเธอเคียงข้างด้วยใจที่เป็นหนึ่ง
ฉันรู้ถึงอากาศยามเย็นเยือก
มันซ่านจนขนลุกสู้
แต่สู้เพื่อเอาชนะ
เอาชนะใจที่โดดเดี่ยว
ลมพัดกรุ่นผ่านม่านตาแผ่ว
มันร้อนผ่าจนแสบยิ่งกว่าแสงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน
หยดน้ำตาฉันค่อยรินไหล
อาบแก้มพร้อมๆ กับเธอ...
มันคงเป็นความฝัน
ที่รับรู้จากจิตห้วงลึก
มันจะเป็นเช่นนั้นไหม
หากเธอไม่บอกฉัน
26 สิงหาคม 2549 18:24 น.
น.นิรัติศัย
วันนี้...ฉันไม่มีเธอแล้ว
ทุกอย่างอาจดูเหมือนคงเดิม
ฉันดำเนินชีวิตของตัวเองไปตามปกติ
"
ทำงานต่อไป
"
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โดยที่ฉันไม่รู้ตัวเองเลยว่า
ฉันเดินชีวิตไปโดยไม่มีหัวใจเดินมาด้วยเลย!
..............................
หลายครั้ง...
ฉันอยากโทรศัพท์หาเธอ
เพียงแต่รู้สึกอยากไถ่ถาม
ความเป็นไปและทุกข์สุขของเธอ
ไม่ใช่แค่ถามว่า "สบายดีไหม"
เพราะเรื่องราวของหัวใจ
มันมีมากกว่านั้น แต่เท่าที่ฉันทำได้
คือ คิดถึงเธอ... เสมอมา
***********************
กลิ่นอายของเธอ
กลิ่นใจของฉัน
สัมผัสของเรา
หยาดเหงื่อของฉันบนเปลือกตาเธอ
หยดน้ำตาเธอบนร่องแก้มฉัน
เส้นผมของฉัน
ที่ร่วงอยู่บนแผ่นอกของเธอ
กลิ่นตัวของเธอ
ที่ซุกอยู่ในกลิ่นตัวฉัน
ทั้งหมดนั้น
คือ "คืนวัน" ของเรา
ที่ไม่หวนคืนมาอีกแล้ว...(หรือ)
25 สิงหาคม 2549 17:52 น.
น.นิรัติศัย
เธอหายไปในวันหยุด
วันที่ฉันหลุดจากรอยร้าว
หลุดเรื่องรักมากเรื่องราว
แก้มมันวาวด้วยความมัน
หยดน้ำใสไหลลงตรงสองแก้ม
หยดเล็กๆ ตามแซมความขบขัน
หยดหยาดเยิ้มเต็มใจเลิกรักกัน
หยดด้วยฝันวันศุกร์เศร้า
ยิ้มระรื่นตื่นจากฝันคืนวันศุกร์
ตอนกลางดึกเหงื่อไหลรุ้มเร้า
บวกกับเลือดหลอมรวมสองเรา
บนที่นอนเท่าผืนนภา
ยิ้มอีกครั้งยิ้มรับกับความฝัน
คอยเดิมพันเรื่องรักชักเข้าตา
คอมเตือนจิตเตือนใจทุกเวลา
เพิ่มคุณค่าให้กับมัน
ถึงต่อไปจะไม่สมดั่งมุ่งหมาย
ที่ตั้งไว้สูงล้ำใต้แสงจันทร์
ด้วยสองมือโอบกอดเธอไว้นั้น
พร้อมลั่นวาจาว่าพี่........................
23 สิงหาคม 2549 17:54 น.
น.นิรัติศัย
รักครั้งนี้ได้อะไรเล่าหนอ
รักที่ไม่พอสำหรับเธอเลยใช่ใหม
รักที่มีสุขมันล้นมากไป
เธอไม่เข้าใจเพราะไม่ต้องการ
ฉันรู้ว่ามันมากนัก
แต่ความรักไม่มีสะสาร
รักแล้วไม่เหมือนวันวาน
ที่มีมารคอยผจญ
แต่ตอนนี้มารอยู่ใกล้ฉัน
คือความฝันวันละหน
ฝันว่าทุกข์ยิ่งสุขล้น
ฝันว่าบนบานสารกล่าว
ให้เธอไม่หนีจาก
ไม่ยอมพรากจากเรื่องราว
รบรักพักครั้งคราว
เพื่อสาวเจ้าสบายใจ
เธอได้อะไรในเรื่องนี้
เรื่องที่ดีมี่มีให้
เรื่องที่สุขทุกข์ในใจ
เรื่องเป็นไปไม่ต้องการ
จบ
18 สิงหาคม 2549 18:04 น.
น.นิรัติศัย
"เราเลิกกัน" เป็นคำที่เธอตอบ
ฉันช้ำชอกด้วยคำที่สรรหา
ดีเกินไปยิ่งนอกสายตา
ไม่มีค่าคู่ควรเธอ
เดินร่วมเคียงข้างกรุ่น
หอมลมุนใจพร่ำเพ้อ
ปล่อยใจแรกพบเจอ
เพราะเธอมีความหมาย
ตอนนี้มันก็จบ
อยากลบภาพให้สลาย
ไร้เธอเคียงข้างกาย
ดั่งสายนทีฝัน
"เราเลิกกัน" เธอย้ำขึ้นอีกหน
ฉันสุดทนห้ามจิตคิดฝ่าฝัน
จบแล้วแค่คำมั่น
ที่คั่นกลางสองใจ
Lovers
0 คน เลิฟน.นิรัติศัย
Calendar
หน้าส่วนตัว
749
