6 สิงหาคม 2548 09:20 น.
น. นันทวลักษณ์
ในยามที่ใครๆมีปัญหา
ฉันคือที่พึ่งพาและปลอบขวัญ
ในเวลาที่ใครๆทะเลาะกัน
ฉันคือคนคอยประสานความเข้าใจ
ในยามที่ใครๆมีความทุกข์
ฉันช่วยสร้างความสุข ช่วยแก้ไข
เมื่อมีคนสับสน กระวนกระวาย
ฉันก็เป็นกำลังใจ คอยแนะนำ
แต่พอตัวฉันเองมีปัญหา
กลับไม่มีปัญญา...ช่างน่าขำ
ที่เคยปลอบคนอื่น หมื่นล้านคำ
มันไม่ทำให้ดีขึ้นได้...ไม่มีสักคำ.
5 สิงหาคม 2548 11:54 น.
น. นันทวลักษณ์
กำลังคุยกับฉันอยู่หรือเปล่า?
ทำไมตาขาวๆคู่นั้น
จับจ้องมองใครที่ไหนกัน
ส่งยิ้มกันพัลวันเชียวนะเธอ
ฉันกลายเป็นตัวอะไร?
หัวฉันคล้ายหลัก คล้ายตอไม้ งั้นเหรอ...
ถึงไม่ได้สนใจ เหมือนฉันไม่ได้ยืนอยู่ใกล้ๆเธอ
ทำได้แค่ยืนเอ๋อ...
ปล่อยให้น้ำยางตอไม้ แอบไหลคลอๆ...
4 สิงหาคม 2548 20:06 น.
น. นันทวลักษณ์
เธอเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่?
เป็นเพียงตัว Spare ยามคับขัน
เป็นเพียงตัวเลือกหนึ่งในพัน
หรือว่าฉันคือสัตว์เลี้ยงที่แสนดี
ให้ฉันเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์
คอยรับใช้ปรนนิบัติ ทุกโอกาสและสถานที่
เป็นบ่าวไพร่ คอยลงหวายเฆี่ยนตี
หรือเป็นเพียงแฟน Delivery ของเธอ.
4 สิงหาคม 2548 12:10 น.
น. นันทวลักษณ์
เธอมีความสามารถพิเศษ
เปลี่ยนแปลงประเภทเรื่องราวได้
จากเรื่องเล็กๆ...ทำให้เป็นเรื่องใหญ่
เรื่องสั้นๆง่ายๆ...ทำให้เป็นเรื่องยาว
บางเรื่องที่ไม่น่าเก็บมาคิด
ก็เอามาพินิจเป็นเรื่องเศร้า
อะไรๆที่ไม่ได้เป็นเรื่องราว
ก็เอามาปะติดปะต่อ เหมือนเป็นเรื่องจริง
ฉันขอ...ขอเถอะนะคนดี
ความพิเศษแบบนี้...โยนมันทิ้ง
รู้จักใช้เหตุและผลมาอ้างอิง
แล้วทุกสิ่งจะลงเอยไปด้วยดี.
3 สิงหาคม 2548 16:50 น.
น. นันทวลักษณ์
เธอบอกชอบเสียงดนตรี
ฉันจึงรวบรวมเงินที่มี ซื้อกีตาร์
ฝึกทุกวี่ ทุกวัน ทุกเวลา
ก็หวังว่า จะเล่นกีตาร์ ได้สักวัน
ฝึกเล่นเพลงหวานคลาสสิค
ฉบับอะคูสติก เวอร์ชั่น
กะเอาไว้จะร้องให้ฟัง...ท้างงงวัน
เผื่อว่าเธอจะรักฉัน อีกนิดนึง
แต่แล้วเธอก็ทำฉันปวดประสาท
สายกีตาร์ สายสวาท มันขาดผึ๋ง
เธอเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชายคนนึง
ซึ่งเป็นเฮียขายเครื่องดนตรี.
หน้าส่วนตัว
774
