25 กรกฎาคม 2550 20:56 น.
ธีรธัช
ในชีวิตที่ผ่านมาที่พานพบ.........................มิประสบพบพานซึ่งรักได้
ได้แต่เฝ้ารอคนมาคู่ใจ.............................ว่าวันใดจะมาให้พบเจอ
ความผิดหวังนับครั้งที่ไม่ถ้วน....................ทุกคราล้วนเจ็บจำอยู่เสมอ
เฝ้าถอนใจทั้งยามตื่นยามละเมอ................คอยพร่ำเพ้อถึงความรักที่ไม่มา
แล้ววันหนึ่งก็ได้พบใครคนนั้น.................ที่ใฝ่ฝันหวังคลายความเหนื่อยล้า
คนคนนั้นราวฟ้าได้ส่งมา..........................เปลี่ยนชีวาให้ไม่หม่นอย่างที่เคย
ณ แรกรักโลกพลันสว่างใส........................ดูสิ่งใดงามงดสุดเฉลย
เพราะแรงรักเกื้อหนุนให้ชมเชย...............ฟากฟ้าเอยช่างปราณีหัวใจเรา
แต่เมื่อกาลผ่านเลยให้ได้เห็น..................สิ่งที่เป็นรักนั้นพลันอับเฉา
ที่ประหนึ่งรักแท้แค่มัวเมา........................พลันต้องเศร้ากับความจริงที่พบพาน
ที่พร่ำบอกคำรักในวันนั้น.........................ก็แปรผันเป็นเพียงลมที่พัดผ่าน
ที่ผ่านมาก็ผ่านไปให้ร้าวราน.....................สุดสมานรอยแผลในดวงใจ
ฤๅว่าเราถูกกำหนดมาเช่นนั้น..................ให้จาบัลย์จากความรักหรือไฉน
จึงต้องเจ็บจับจิตทุกครั้งไป........................และสุดท้ายอยู่ดายเดียวเพียงเอกาฯ