25 กันยายน 2548 00:02 น.
ธีรธัช
++++++++++++++++++++++++++++++
ที่ผ่านมาโลกใบนี้โลกของฉัน
หลายสิ่งอันสีหม่นมิสดใส
ใช้ชีวิตไปเรื่อยเรื่อยอดทนไป
เผื่อจะได้วันพรุ่งนี้ดีกว่าเดิม
เผ้ารอวันอันสดใสในโลกนี้
แต่ก็ยังไม่มีให้ฮึกเหิม
แต่ละวันผ่านไปก็คล้ายเดิม
มิได้เริ่มยิ้มได้ในสักวัน
เมื่อยามเช้าเช้านี้ที่ฉันตื่น
จากค่ำคืนเหนื่อยหน่ายมิสุขสันต์
วันนี้แปลกมีหมอกหนาดั่งกลุ่มควัน
ปกคลุมพลันทั่วไปทุกทิศทาง
ราวกับโลกทั้งโลกนั้นหดแคบ
มองไปแทบมิเห็นดูเวิ้งว้าง
ดวงตะวันหรี่ริบด้วยอำพราง
บนถนนหนทางดูเงียบงัน
ฉันแอบหวังในใจโลกฉันนี้
จะเปลี่ยนไปเป็นโลกที่พอสุขสันต์
หลังหมอกจางโลกจะเปลี่ยนไปโดยพลัน
โลกของฉันที่ไม่หม่นเช่นผ่านมา
เมื่อยามสายแสงสุรีย์เริ่มแรงร้อน
ส่องสะท้อนพลันสลายสายหมอกหนา
โลกทั้งใบเริ่มปรากฎกระจ่างตา
ทัศนาประจักษ์โลกใบเดิม
อันฝันเฝื่องของฉันช่างน่าขัน
ไม่มีวันโลกจะเปลี่ยนเกิดส่งเสริม
ยังเป็นโลกสีหม่นอยู่เช่นเดิม
มิได้เริ่มต้นใหม่ซึ่งสิ่งใด
ได้แต่หวังสักวันโลกฉันนี้
คงจะมีวันสว่างขึ้นมาได้
ระหว่างนี้คงต้องทนอยู่ต่อไป
เพราะโลกใหม่ไร้วี่แววที่จะมา
++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าส่วนตัว
1745
