13 กุมภาพันธ์ 2546 09:26 น.
ธีรธัช
:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
เมื่อตื่นมาเช้านี้ให้แปลกใจ ฟากฟ้าไกลใยดูไม่คุ้นหน้า
เคยสว่างอ่อนโยนมาทุกครา เหตุใดหนาวันนี้จึงครึ้มไป
เคยเฝ้าชมฟ้าครามอันงามพริ้ง สดใสจริงลมโชยใบไม้ไหว
แดดอ่อนอ่อนเจ็ดโมงเช้าที่ทักทาย เหตุไฉนวันนี้ไม่เหมือนเดิม
ที่กล่าวแจ้งใช่ว่าจะตัดพ้อ หรือว่ารอให้ฟ้าฉายให้ฮึกเหิม
เพียงจะบอกว่าก็ดีอยู่คล้ายเดิม เหมือนได้เติมบรรยากาศที่แปลกไป
เพราะแม้ว่าฟ้าจะครึ้มไม่ใสสด ไม่งามงดสีครามสว่างไสว
แต่ก็ให้ความรู้สึกสงบใจ เหมือนว่าได้ปลีกวิเวกอยู่เพียงเรา
คล้ายกับว่าทุกชีวิตสรรพสิ่ง จะแอบอิงอ่อยเอื่อยระเรื่อยเหงา
มองออกไปก็ไม่เห็นแม้เพียงเงา ราวกับเราคือเจ้าของในดินแดน
ให้รู้สึกถึงมุมมองเห่งปัจเจก แห่งอเนกอนันตชนทุกแว่นแคว้น
แม้จะอยู่เป็นสังคมแห่งเมืองแมน แต่ในแสนหมื่นคนมีเพียงตนเอง
:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
หน้าส่วนตัว
1651
