12 ธันวาคม 2545 16:32 น.
ธีรธัช
(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)
มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นฟ้าใส
เมฆน้อยใหญ่สีขาวลอยละล่อง
สายลมพัดดอกหญ้าน้อยปลิวละออง
ใคร่จะลองเอื้อมมือสัมผัสดู
หนาวเท่าไหร่แล้วนะเราคนนี้
ที่ไม่มีใครสักคนมาเคียงคู่
แม้นหนาวกายจากสายลมที่พัดอยู่
ยังไม่สู้ความเหงาพัดให้หนาวใจ
(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)(o)
9 พฤศจิกายน 2545 20:41 น.
ธีรธัช
^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^
เคยคิดไหมว่าทำไมได้แต่งฉันท์
สารพันโคลงกาพย์กลอนทุกบท
ที่ร่ายเขียนออกมาได้งามงด
ประหนึ่งหยดรัตนาแก้วกรองกาญจน์
นั่นเพราะว่าแรงบันดาลใจให้แต่ง
ให้แสดงความในจิตคิดประสาน
ทุกอารมณ์ประจงจรดเป็นกลอนกาญจน์
ประหนึ่งปานคันฉ่องที่ส่องใจ
ทุกเหตุการณ์ที่ผันผ่านในชีวิต
หากได้คิดลองนึกให้แจ้งไข
จะรู้ว่าเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ
ราวเชื้อไฟเติมพลังให้บทกลอน
^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^
3 พฤศจิกายน 2545 00:00 น.
ธีรธัช
มานั่งลองตรองคิดก็ว่าแปลก
ให้แตกแยกในจิตคิดสงสัย
ว่าตัวเรานี้หนาช่างกระไร
เหตุไฉนจึงไม่มีใครเหลียวแล
ด้วยหน้าตาก็ใช่ว่าขี้ริ้ว
จมูกคิ้วตาปากก็หล่อแท้
เรียนก็ดีเสียงก็เพราะเก๋งติดแอร์
ทำไมหาคนแคร์ได้ไม่มี
คิดแล้วเศร้าเหงาใจเป็นยิ่งยวด
ให้เจ็บปวดร้าวใจรักหายหนี
โอ้เหตุใดสวรรค์ไม่ปราณี
คนดีดีอย่างผมให้สมใจ!?
30 ตุลาคม 2545 13:59 น.
ธีรธัช
เย็นสบายอากาศวันนี้
วันดีดีที่ฟ้าสดใส
ลมเบาเบาที่ผัดถูกกาย
สบายใจสุดสุดไปเลย
อย่ามัวรออุดอู้อยู่เลย
ลมรำเพยยังคอยเรียกอยู่
มาข้างนอกแล้วร้องอู้หู!
ออกมาสู่อากาศดีดี
ลืมทิ้งไว้สักวันเหอะนะ
ไอ้การงานที่มันปวดหัว
เติมพลังซาบซ่าทั่วตัว
เอาให้ชัวร์ว่าสบายใจ
ชีวิตเราจะนานเท่าไร?
ไม่มีใครจะรู้สักที
รู้แค่ว่าที่อยู่คือวันนี้
ก็ทำให้ดีสุขใจไว้ก่อน
29 ตุลาคม 2545 22:06 น.
ธีรธัช
:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
จำได้ว่ามีคืนหนึ่งนอนไม่หลับ
ยินสดับจักจั่นระงมขรม
เสียงแห่งยามค่ำคืนและสายลม
เหมือนจะพาให้ดิ่งจมนิจนิรันดร์
แล้วได้ยินเสียงแม่ร้องเพลงกล่อม
คอยถนอมดุจดังเสียงสวรรค์
ร้องเป็นเพลงบรรยายคล้ายนิทาน
หรือตำนานที่สักแห่งให้คลับคลา
อยู่ ณ ปลายสายรุ้งไปอีกฝั่ง
ที่นั้นยังแสนสุขสนุกหนา
มีผีเสื้อมีลำธารกระจ่างตา
ที่ท้องฟ้าไม่เคยหม่นให้เหงาใจ
ทุ่งดอกไม้หลากสีให้นอนกลิ้ง
ให้ละทิ้งสิ่งกังวลเรื่องไหนไหน
แดดอุ่นๆที่โอบกอดให้อุ่นใจ
ยังจำได้เพราะเคลิ้มหลับกับนิทาน
ยังอิจฉาเจ้านกน้อยตัวสีฟ้า
ที่บินปร่าสูงไปร้องขับขาน
บินไปถึงปลายสายรุ้งแสนสราญ
ที่ที่ฉันไม่อาจพานได้พบเจอ
อยากไปถึงที่แห่งนั้นสักวันหนึ่ง
ที่ที่ฉันคอยฝันถึงอยู่เสมอ
ณ แห่งนั้นที่ความทุกข์ไม่เคยเจอ
หวังเสมอจะไปถึงในสักวัน
:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:
หน้าส่วนตัว
707
