21 พฤศจิกายน 2547 13:36 น.
ธารใส
บางสิ่งที่เปลี่ยนไป
ไม่เคยรู้สึกเหงา ก็เหงา... เหงาตอนเธอไม่อยู่
มันเหงาทั้งที่รู้ ว่าเธอยังไม่ไปไหน
คงเป็นเพราะฉันอ่อนไหว กลัว... กลัวกับการสูญเสียเธอไป
ถ้างั้นคงแย่แล้วใจ..ใจอ่อนแอ
รู้สึกแปลกๆ ไม่เคยเป็นมาก่อน
ร้อนใจ ร้องไห้ อ่อนแอให้เธอเห็น
เปลี่ยนไม่ได้แล้วความรู้สึกก่อนหน้าที่เคยเป็น
เกิดอะไรกับฉัน...ไม่รู้ หรือเพราะฉันกำลังรักเธอ
2 กันยายน 2547 15:00 น.
ธารใส
อ้างว้างว่างเปล่ามานาน
เดินทางผ่านวันเหงาๆ
อยู่ตรงนี้กับร่างไร้เงา
จนพบเธอร่างเหงาๆจึงฟื้นคืน
ตอนนี้...เงาที่หายไปกลับมาทอดใหม่
เช้าวันสดใสปลุกฉันให้รู้ว่า...ไม่ได้ฝัน
มีเธออยู่ในเวลาชีวิตและเราคิดถึงกัน
อยากให้ทุกอย่างดำรงนิรันดร์...เงาจะประทับอยู่ตรงนั้นตลอดไป
หน้าส่วนตัว
740
