2 มีนาคม 2551 19:18 น.
ธารินทร์
แม้ไม่ได้อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า
แต่ก็ไกลเกินสายตาจะมองเห็น
แม้รับรู้เธอสุขทุกข์ร้อนหรือเย็น
แต่ก็ได้แค่เป็นห่วงอยู่ไกลไกล
ความห่วงใยของฉันจะมีค่า
พอจะให้เธอห่วงหาฉันบ้างไหม
ห่างกันห่างไกลตั้ง*ล้านไกล*
คงทำได้แค่ห่วงใยในรำพัน
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไร
เหงาบ้างไหมใต้ขอบฟ้าทางด้านนั้น
ท่ามกลางความวุ่นว้าของคืนวัน
เธอรู้สึกเหมือนกับฉันบ้างไหมเธอ
ใช่เพียงความหวั่นไหวเมื่อไกลห่าง
ใช่เพียงความอ้างว้างจึงพลั้งเผลอ
ใช่เพียงคำพร่ำรำพันในฝันเพ้อ
แต่คิดถึงเธออย่างจริงจริงจังจัง
วิถีทางที่เราต่างต้องเลือกเดิน
ทำให้เราต้องเหินห่างในบางครั้ง
ท่ามกลางทุกเรื่องราวที่โถมถั่ง
ฉันยังคงคิดถึง.. และรักเธอ..
-------------------------------------------------------------------
*ล้านไกล* = สิบเท่าของคำว่า แสนไกล นะครับ
2 มีนาคม 2551 19:01 น.
ธารินทร์
จะทำความทรงจำทุกนาทีให้มีค่า
จะจดจำทุกอิริยาบทของเธอไว้
หากวันพรุ่งนี้เราจำเป็นต้องห่างไกล
ขอให้วันนี้เราเต็มใจอยู่ใกล้กัน
ช่วงเวลาที่เหลืออยู่เพียงเท่านี้
จะเป็นช่วงเวลาที่ดีระหว่างเธอและฉัน
ทุกความรู้สึก ทุกเรื่องราว ของคืนและวัน
จะเก็บไว้ในส่วนสำคัญของหัวใจ
ทุกวินาทีในวันนี้จะอบอุ่น
ละไมละมุนอยู่ในความหวามไหว
แต่งแต้มเติมเต็มคุณค่าของหัวใจ
ให้หวานละไมอยู่ในความอาทร
จับมือกันไว้ให้ถึงนาทีสุดท้าย
บอกความรู้สึกมากมายที่ไหวอ่อน
ให้หัวใจได้อบอุ่นจนกรุ่นร้อน
ก่อนจะเหลือเพียงเงาของความผูกพัน
เพียงพอแล้วกับเวลาที่เหลืออยู่
แม้ไม่รู้จะเป็นอย่างไรต่อจากนั้น
หากวันพรุ่งนี้เราจำเป็นต้องห่างไกลกัน
อย่างน้อยในความรู้สึกของฉัน.. ยังมีเธอ..