11 กรกฎาคม 2549 22:13 น.
ธารินทร์
หลังสู้ฟ้า ก้มหน้าลงสู้ดิน
ปลูกข้าวให้คนกินทุกเมื่อวัน
หยดเหงื่อ หยาดน้ำตานั้น
เก็บกลั้นทนฝืนกลืนกล้ำ
หลังต้องสู้ฟ้า หน้าต้องสู้ดิน
ทำมาหากินจนหนี้สินเติมซ้ำ
ก้มหน้าก้มตาทนตรากตรำ
สำคัญคือมีข้าวให้คนกิน
ปลูกข้าวให้คนทุกถ้วนทั่ว
ตัวข้าฯ กลับต้องสูญสิ้น
ไม่มี แม้ข้าวจะเปิบกิน
มีก็แต่หนี้สินท้นท่วมนา
ยิ่งทำ ยิ่งจน ยิ่งยาก
ยิ่งลำบากยิ่งไร้คุณค่า
นาแล้ง.. ฝนยังไม่ตกมา
มีแต่น้ำตา.. หลั่งมาท่วมตัว
หลังสู้ฟ้า ก้มหน้าลงสู้ดิน
สำนึกในวิญญาณ์ ไม่พร่ามัว
ปลูกข้าว.. ด้วยหัวใจไม่หวั่นกลัว
" ตัวข้าฯ คือชาวนา !! "
9 กรกฎาคม 2549 20:52 น.
ธารินทร์
บางทีอาจเป็นเพราะใครบางคนบนท้องฟ้า
รู้สึกอิจฉาที่เราได้อยู่ใกล้ใกล้กัน
ใครบางคนบนฟ้าจึงแกล้งให้เธอกับฉัน
ต้องอยู่ห่างไกลกันหลายหลายครา
คงคิดสินะว่าเราสองคนจะหวั่นไหว
แค่ห่างไกล ไม่เห็นจะมีอะไรหนักหนา
ไกลกันก็ดี จะได้คิดถึงกันตลอดเวลา
คิดถึงกัน ให้ใครบางคนบนท้องฟ้า.. อิจฉายิ่งกว่าเดิม..
9 กรกฎาคม 2549 20:15 น.
ธารินทร์
กลัว.. ฉันกลัวความห่างไกล
กลัวว่ามันจะพาเธอไปจากฉัน
กลัวนะ.. กับการไม่ได้อยู่ใกล้ใกล้กัน
กลัวว่าสักวัน.. เธอจะเปลี่ยนไป
กลัว.. ฉันกลัวความไกลห่าง
กลัวจะทำให้เกิดช่องว่างระหว่างใจ
กลัวนะ.. ถ้าจะต้องห่างเธอไกลไกล
กลัวว่าจะมีใคร.. มาใกล้เธอ..
หวั่น.. หัวใจสั่นสั่นไหวไหว
หวั่นว่าหัวใจเราจะพลั้งเผลอ
หวั่นใจ.. กับการไม่ได้อยู่ข้างเธอ
หวั่นว่าเธอจะพบเจอ.. กับใครใคร..
หวั่น.. ฉันหวั่นฉันหวาดกลัวพลาดหวัง
หวั่นว่าความคิดถึงจะมีพลังน้อยเกินไป
หวั่นใจ.. กลัวเธอไม่ลึกซึ้งถึงความห่วงใย
หวั่นว่าเธอจะไม่ใส่ใจ.. ใครบางคนที่รักเธอ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟธารินทร์
หน้าส่วนตัว
1288
