25 มีนาคม 2548 18:05 น.
ธารินทร์
รู้ สึก เหมือน กัน หรือ เปล่า
รู้ สึก ว่า เหงา จน หวั่น ไหว
มอง ฟ้า มอง ดาว ที ไร
หัว ใจ กลับ คิด ถึง เธอ ทุก ที
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
รู้ สึก เหมือน กัน บ้าง ไหม
รู้ สึก ห่วง ใย อยู่ อย่าง นี้
หลับ ตา ที ไร เห็น ภาพ เธอ ทุก ที
ความ รู้ สึก นี้ เธอ มี บ้าง ไหม
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
จะ มี ไหม แค่ สัก ครั้ง
มี เธอ นั่ง ข้าง ข้าง อย่าง ที่ ฝัน ไว้
กระ ซิบ เบา เบา ถ้อย คำ ว่า ห่วง ใย
โอบ กอด หัว ใจ อุ่น ไอ เมื่อ หลับ ตา
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
จะ มี ไหม เพียง สัก คราว
ที่ ไม่ ต้อง ทน หนาว อย่าง เหว่ ว้า
มี เธอ เคียง ข้าง อย่าง นี้ ทุก ทุก ครา
สอง สาย ตา ประ สาน หวาน ละ ไม
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
เธอ จะ รับ รู้ บ้าง หรือ เปล่า
ฉัน เหงา จน ทน แทบ ไม่ ไหว
เธอ อยู่ ใต้ ขอบ ฟ้า ทาง ด้าน ใด
มา รับ รู้ ความ หวั่น ไหว ของ ฉัน ที
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
20 มีนาคม 2548 22:27 น.
ธารินทร์
จาก ..
คืนนี้...ฟ้าทางนี้
ฟ้ามีดาวนับหมื่นพัน
แต่ฟ้าก็ยังดูเงียบงัน
เพราะไม่มีจันทร์ประดับฟ้า
คืนนี้...ใจดวงนี้
มีเรื่องราวร้อยพันให้ค้นหา
แต่ทุกเรื่องราวดูไร้ค่า
เพราะไม่มีเธอมาประดับใจ
คืนนี้...ฟ้าทางนั้น
จะเงียบงันเหมือนฟ้าทางนี้ไหม
ท่ามกลางหมู่ดาวบนฟ้าไกล
มีดวงจันทร์บ้างไหมบนท้องฟ้า
คืนนี้...ใจดวงนั้น
มีกี่ร้อยพันเรื่องราวให้ค้นหา
เรื่องราวใดที่ดูมีค่า
จะมีฉันในสายตา..บ้างไหมเธอ
จากบทกลอนที่เคยเขียนเมื่อหลายปีก่อน
มาถึง ..
คืนนี้ .. ฟ้าทางนี้
ฟ้ามีเพียงดวงจันทร์บนฟ้ากว้าง
ดวงดาวหมื่นพันที่เคยพราวพร่าง
กลับแอบซ่อนร่างในเงาจันทร์
คืนนี้ .. ใจดวงนี้
คงมีเพียงสิ่งเดียวให้คิดฝัน
เรื่องราวดีดีที่เคยมี เมื่ออยู่ใกล้กัน
ในช่วงคืนวันที่อบอุ่นหัวใจ
คืนนี้ .. ฟ้าทางนั้น
มองเห็นดวงจันทร์เหมือนกันไหม
ดวงดาวที่หลบซ่อนบนฟ้าไกล
จะมองเห็นบ้างไหมในราวฟ้า
คืนนี้ .. ใจดวงนั้น
มีความฝันเรื่องใดให้ค้นหา
นับตั้งแต่วันที่เธอจากมา
ยังมีฉันในความห่วงหา .. บ้างไหมเธอ
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
15 มีนาคม 2548 17:00 น.
ธารินทร์
คิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่น
คิดถึงแขนที่นอนหนุนจนหลับฝัน
คิดถึงทุกอิริยาบทแต่ก่อนนั้น
คิดถึงจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว
กี่ปีแล้วนะที่พลัดพราก
กี่คราที่น้ำตาพากันรินไหล
กี่ครั้งที่คิดถึงจนต้องร้องไห้
กี่คราวก็ยังทำไจได้ยากเย็น
...
แม้ไม่มีอีกแล้วอ้อมกอดอุ่น
แม้ไม่มีแล้วแววละมุนที่เคยเห็น
แม้ไม่มีทุกสิ่งที่เธอเป็น
แม้ไม่มีเช่นนั้นแล้วในวันนี้
ยังคงรำลึกถึงเสมอเสมอ
ยังคงมีเรื่องราวของเธอทุกทุกที่
ยังคงคิดถึงเธอทุกนาที
ยังคงมีชีวิตอยู่ในใจ .. นิรันดร์
15 มีนาคม 2548 16:38 น.
ธารินทร์
เด็กตัวเปล่าเท้าเปลือยเรื่อยลงทุ่ง
ใจหมายมุ่งสู่นาหาอาหาร
เสียมแทรกแซะซากแล้งแห้งกันดาร
ในลำธารมีแต่ทรายไร้ปูปลา
ณ ทุ่งกว้างมีเพียงฟางร้างรวงข้าว
แต่ละก้าวมุ่งมาดปรารถนา
ได้กุ้งน้อยหอยขมผักนานา
กินประทีงชีวาคราขาดแคลน
เดินตีนเปล่าก้าวไปในไพรกว้าง
สู่หนทางลำบากยากเหลือแสน
โรงเรียนก็อยู่ไกล้กับชายแดน
เด็กแร้นแค้นสุดจะทนคนเป็นครู
มีเพียงปืนสะพายไหล่ไร้ขีดบั้ง
มือครูยังไม่วางชอล์กหรอกนะหนู
หากศึกไม่วางเว้นไม่เห็นครู
ตัวยังอยู่ป้องชายแดนแผ่นดินไทย
ศึกสงบเมื่อใดจะไปสอน
แม้เหนื่อยอ่อนสู้ผจญยังทนไหว
เพราะครูรู้พวกหนูไม่มีใคร
ที่จะให้วิชาการบ้านดงดอย
ศึกสงบแล้วทำไมหนูไม่เห็น
หรือครูเป็นอื่นไปใจท้อถอย
หรือครูกลับแนวหลังที่ยังคอย
เด็กชาวดอยคอยถามความเมตตา
เพราะหน้าที่บอกค่าว่านักรบ
ไทยสงบเพราะทหารใจหาญกล้า
ถึงครูจะไปลับไม่กลับมา
รู้เถิดหนาว่าหน้าที่ลิขิตครู
5 มีนาคม 2548 11:11 น.
ธารินทร์
คิดถึงคุณ ..
คิดถึงความอบอุ่นเมื่อคุณอยู่ใกล้ใกล้
คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในหัวใจ
คิดถึงความเป็นไปของความผูกพัน
คิดถึงคุณ ..
คิดถึงความละไมละมุนของความฝัน
คิดถึงความรู้สึกดีดีที่มีให้กันและกัน
คิดถึงคุณทุกทุกวันทุกทุกเวลา
คิดถึงคุณ ..
คิดถึงคนเคยคุ้นในความห่วงหา
คิดถึงความรักที่ล้นเอ่อในแววตา
คิดถึงคุณทุกเวลา .. ที่หายใจ
..
หน้าส่วนตัว
997
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟธารินทร์
