29 มีนาคม 2555 19:46 น.
ธารินทร์
. . หากโลกนี้ยังไม่หยุดหมุน . .
ก็ยังคงมีความอบอุ่นของกำลังใจ . . ให้เธอเสมอ . .
อย่าอ่อนล้านะ . . กับสิ่งที่พบเจอ
เพราะมันเป็นเพียงบททดสอบ . . ที่เธอต้องฟันฝ่า . .
. . จะท้อแท้บ้างก็ได้ แต่อย่าท้อถอย . .
ก้าวเดินทีละน้อย ค่อยค่อยเดินไปข้างหน้า
อาจล้มลุกคลุกคลานบ้าง . . บางเวลา
จุดหมายข้างหน้า ยังอีกยาวไกล . .
. . กำลังใจจากฉัน . . มีให้เสมอ . .
สำคัญที่เธอต้องเข้มแข็งเข้าไว้
หากเหนื่อยนักก็พักหน่อย . . จะเป็นไร
เติมพลังให้เต็มหัวใจ . . แล้วค่อยเดินทาง . .
4 มิถุนายน 2554 21:39 น.
ธารินทร์
"ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร
ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน"
ลำนำรัก สลักซึ้ง ตรึงตระการ
เอื้อนเอ่ยผ่าน หัวใจ 'อภัยมณี'
จารจารึก 'เพลงยาว ถวายโอวาท'
เพื่อประกาศ สอนสั่ง ตามวิถี
"ปรารถนา สารพัด ในปัถพี
เอาไมตรี แลกได้ ดังใจจง"
"มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
อย่าให้ขาด สิ่งของ ต้องประสงค์"
'สุภาษิต สอนหญิง' สิ่งดำรง
ให้มั่นคง ถูกต้อง คลองธรรมา
กลอนเสภา กล่าวถึง'กำ- เนิดพลายงาม'
พ่อขุนแผน สอนความ ให้เดียงสา
"รู้สิ่งใด ไม่สู้ รู้วิชา
ไปเบื้องหน้า เติบใหญ่ จะให้คุณ"
"นที ตีฟอง นองระลอก
กระฉอก กระฉ่อนชล ข้นขุ่น"
บทละคร 'รามเกียรติ์' อันละมุน
ไม่สิ้นสุญ จากวงวรรณ- คดีไทย
"กราบพระเจ้า เศร้าจิต คิดสังเวช
โอ้น้ำเนตร เอ๋ยกลืน ก็ขืนไหล"
'นิราศพระ- ประธม 'บันทึกไว้
เล่าตำนาน กง-พานให้ ได้ประจักษ์
ประพันธ์ถ้อย ร้อยรัด เรียบเรียงคำ
'นิราศอิเหนา' เพ้อพร่ำ รำพันรัก
"สารพัด ตัดขาด ประหลาดนัก
แต่ตัดรัก นี่ไม่ขาด ประหลาดใจ"
"อย่าลืมหลง จงอุตส่าห์ รักษาสิริ
ตามคติ โบราณ ท่านขานไข"
'สวัสดิรักษา คำกลอน' สั่งสอนไว้
หวังจะให้ เจนจบ ครบทุกถ้อย
"เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว
จำรูญจรัสรัศมีพราว พร่างพร้อย"
'นิราศสุพรรณ' ตามฝัน อันเลื่อนลอย
เข้าป่าดอย หาแร่ มาแปรธาตุ
เวทนา คราผ่านกรุง- ศรีอยุธยา
ยังเมื่อครา จาริก 'นิราศพระบาท'
"อนิจจา ธานิน สิ้นกษัตริย์
เหงาสงัด เงียบไป ดังไพรสณฑ์"
"คำโบราณ ท่านผูก ถูกทุกสิ่ง
เขาว่าลิง จองหอง มันพองขน"
'นิราศเมืองแกลง' แจงไว้ ให้ยินยล
เกิดเป็นคน อย่าจองหอง ลำพองใจ
"เมื่อเคราะห์ร้าย กายเรา ก็เท่านี้
ไม่มีที่ พสุธา จะอาศัย"
'นิราศภู- เขาทอง' ล่องเรือไป
เขียนความนัย บอกกล่าว คราวเดียวดาย
"พระชนก ชนนี เป็นที่ยิ่ง
ไม่ควรทิ้ง ทอดพระคุณ ให้สูญหาย"
'สิงหไกร- ภพ'เอย อย่าแคลนคลาย
ตั้งใจกาย ถวายกต- เวทิตา
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
แม้นตัวตาย กายฝัง ยังแต่ชื่อ
ให้โลกลือ ว่าคือหนึ่ง ในสถาน์
ฝากบทกลอน ประดับไว้ ในโลกา
จารึกค่า มหากวี ศรีสุนทร
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
3 เมษายน 2551 20:11 น.
ธารินทร์
" ด้วยสองมือ แม่นี้ จึงมีลูก
สองมือคอย พันผูก ลูกเสมอ
สองมือแม่ แม้ไม่ เคยเลิศเลอ
สองมือไหน เทียบเสมอ แม่ไม่มี "
คิดถึงสอง มือนั้น ที่กร้านหยาบ
ด้วยซึ้งซาบ อาบอุ่น กรุ่นใจนี้
ยังรำลึก นึกถึง ทุกนาที
แม้ไม่มี แม่แล้ว ในวารวัน
" สองมือสอด กอดเกี่ยว เหนี่ยวรั้งลูก
ด้วยพันผูก ลูกรัก อยู่อย่างนั้น
สองมือโอบ คุ้มครอง คอยป้องกัน
สองมือนั้น อบอุ่น เมื่อหนุนนอน "
คิดถึงสอง มือนั้น อันอบอุ่น
รำลึกคุณ ถ้อยคำ ที่พร่ำสอน
คิดถึงความ ห่วงหา และอาทร
จากสองมือ ละมุนอ่อน ทุกนาที
" สองมือแม่ แท้จริง คือเกราะแกร่ง
เป็นกำแพง ให้ลูก ได้หลบลี้
สองมือแม่ ยังเป็น เช่นพัดวี
ให้ลูกมี แต่ความ อบอุ่นใจ "
คิดถึงอ้อม กอดตระกอง สองมือนั้น
ด้วยผูกพัน คืนวัน อันสดใส
สองมือนั้น เคยปกป้อง คุ้มครองภัย
คิดถึงมือ ที่เคยให้ ไออาทร
" สองมือแม่ ดูแล ไม่เคยห่าง
สองมือคอย ชี้ทาง และสั่งสอน
สองมืออุ่น ละมุน เมื่อหนุนนอน
สองมืออ่อน ละไม ในทุกครา "
คิดถึงสอง มือแม่นั้น ที่พันผูก
สองมือลูก เอื้อมไป หวังไขว่คว้า
ไม่มีแล้ว สองมือนั้น ของมารดา
กาลเวลา พรากไป.. ไม่หวนคืน
2 มีนาคม 2551 19:18 น.
ธารินทร์
แม้ไม่ได้อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า
แต่ก็ไกลเกินสายตาจะมองเห็น
แม้รับรู้เธอสุขทุกข์ร้อนหรือเย็น
แต่ก็ได้แค่เป็นห่วงอยู่ไกลไกล
ความห่วงใยของฉันจะมีค่า
พอจะให้เธอห่วงหาฉันบ้างไหม
ห่างกันห่างไกลตั้ง*ล้านไกล*
คงทำได้แค่ห่วงใยในรำพัน
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไร
เหงาบ้างไหมใต้ขอบฟ้าทางด้านนั้น
ท่ามกลางความวุ่นว้าของคืนวัน
เธอรู้สึกเหมือนกับฉันบ้างไหมเธอ
ใช่เพียงความหวั่นไหวเมื่อไกลห่าง
ใช่เพียงความอ้างว้างจึงพลั้งเผลอ
ใช่เพียงคำพร่ำรำพันในฝันเพ้อ
แต่คิดถึงเธออย่างจริงจริงจังจัง
วิถีทางที่เราต่างต้องเลือกเดิน
ทำให้เราต้องเหินห่างในบางครั้ง
ท่ามกลางทุกเรื่องราวที่โถมถั่ง
ฉันยังคงคิดถึง.. และรักเธอ..
-------------------------------------------------------------------
*ล้านไกล* = สิบเท่าของคำว่า แสนไกล นะครับ
2 มีนาคม 2551 19:01 น.
ธารินทร์
จะทำความทรงจำทุกนาทีให้มีค่า
จะจดจำทุกอิริยาบทของเธอไว้
หากวันพรุ่งนี้เราจำเป็นต้องห่างไกล
ขอให้วันนี้เราเต็มใจอยู่ใกล้กัน
ช่วงเวลาที่เหลืออยู่เพียงเท่านี้
จะเป็นช่วงเวลาที่ดีระหว่างเธอและฉัน
ทุกความรู้สึก ทุกเรื่องราว ของคืนและวัน
จะเก็บไว้ในส่วนสำคัญของหัวใจ
ทุกวินาทีในวันนี้จะอบอุ่น
ละไมละมุนอยู่ในความหวามไหว
แต่งแต้มเติมเต็มคุณค่าของหัวใจ
ให้หวานละไมอยู่ในความอาทร
จับมือกันไว้ให้ถึงนาทีสุดท้าย
บอกความรู้สึกมากมายที่ไหวอ่อน
ให้หัวใจได้อบอุ่นจนกรุ่นร้อน
ก่อนจะเหลือเพียงเงาของความผูกพัน
เพียงพอแล้วกับเวลาที่เหลืออยู่
แม้ไม่รู้จะเป็นอย่างไรต่อจากนั้น
หากวันพรุ่งนี้เราจำเป็นต้องห่างไกลกัน
อย่างน้อยในความรู้สึกของฉัน.. ยังมีเธอ..
หน้าส่วนตัว
3338
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟธารินทร์
