13 กันยายน 2547 12:25 น.
ธาราธาร
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ แม้แสงแดดจะส่องมาอย่างบางเบาก็ตามเพราะกระไอฝนเริ่มตั้งเค้ามาไกลๆ แต่ในใจของหินตอนนี้มันช่างร้อนเหมือนมีกองไฟสุมอยู่ในอกสัก30กอง เพราะอะไรนะหรือ หึๆๆๆ เรื่องมันเริ่มต้นที่ เช้าวันนี้นี่แหล่ะ ......
พี่เมฆซึ่งเป็นพี่ชายของหินนั่นเองจะให้หินไปหาเก็บเห็ดตามเชิงเขา แต่เขาช่างไม่รู้อไรซะเลยว่าไอ้เห็ดที่พี่เมฆอยากให้เก็บนักนั่นมันหมดไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้แล้วเหตุเพราะอะไรนะหรือ ก็พี่เมฆอีกนั่นแหละเที่ยวไปป่าวประกาศให้ใครต่อใครก็ไม่รู้ในหมู่บ้านว่ามีเห็ดขึ้นเต็มไปหมดในเชิงเขา ชาวบ้านที่ไหนเขาจะรอเวลาจนสายอย่างนี้ จบดีกว่า.....(ไม่มีอารมณ์แต่งแล้ว)
18 มิถุนายน 2547 12:41 น.
ธาราธาร
ฉันเป็นเพียงก้อนเนื้อที่ถูกทิ้ง
เธอไม่รักฉันจริงถิ้งฉันได้
ก้อนเนื้อก้อนนี้แสนปวดใจ
ทิ้งฉันได้ทิ้งไปฉันไม่ใยดี
นอน
ฉันนอนรอความหวังอันแสนริบหรี่
ความหวังที่จะได้เป็นก้อนเนื้อดี ดี
แต่ ณ วันนี้ เธอบอกว่าฉันเป็นก้อนมะเร็ง
มะเร็ง
มะเร็งร้ายที่คอยทำร้ายใจใคร ๆ
มะเร็งอย่างฉันไม่มีความหวังหลงเหลือเอาไว้
ได้แต่คอยให้เขาตัดเอาไปแล้วเผาทิ้งไปในไฟไม่ให้เหลือชิ้นดี
6 มิถุนายน 2547 09:12 น.
ธาราธาร
ผ่านวัน ผ่านเดือน เลื่อนลอยลับ
ตายายกลับห่างหนีอยู่ที่ไหน
อันเกิดแก่เจ็บตายทำร้ายใจ
จากหลานไปไม่กลับลับลืมเลือน
ยังเด็กตายายป้อนข้าวให้
มี-ไม่มี อิ่ม-ไม่อิ่ม ยายยิ้มป้อนต่อไป
เรายังเด็กกินเข้าไป
ตา-ยาย อดได้ให้เรากินดี-ดี
คิดถึง โอ้คิดถึง
ยามตาอยู่ยายยิ้มเราหมางหนี
ครั้นตาตาย ยายจากหาย เราเศร้าคิดถึงทุก.นาที
รักตารักยายสุดที่.จะกล่าวเล่าเป็นกลอน
น้ำตา หลั่งรินรดหน้า
คิดถึงวัน ตาเผา ยายเป็นผี
ไฟท่วมลุกจุดไปอธิษฐานใจให้ไปดี
ขอตา-ยายมีสุขีในแดนไกล
หลานรัก หลานที่รักของ ตา-ยาย ยังอยู่นี่
อยู่ที่ตรงสิ่งที่ยายฝันและตาหวังดี
อยู่ในที่ดีดี ที่ยายบอกอยากให้มีให้เป็นเช่นทุกวัน
30 พฤษภาคม 2547 11:09 น.
ธาราธาร
ผมรักคุณ ที่รัก ทำ ไรอยู่
คำคุ้นหู วอนผ่าน สายคลื่นเสียง
คุณบอกกล่าว เว้าวอน เป็นสำเนียง
ส่งเป็นเสียง หวาน-หวาน ชโลมใจ
จากวัน เป็นเดือน เลื่อนลอยลับ
ใยคุณกลับ เปลี่ยนสำเนียง เสียงอ่อนหวาน
ผมไม่ว่าง กำลังยุ่ง ...ไม่มีเวลาคุยกับใคร
แค่นี้นะ ครับ-ครับ สวัสดี (วางสายซะแล้ว)
หยิบโทรศัพท์ กดเบอร์ แล้วลบทิ้ง
อยู่ไม่นิ่ง วุ่นใจ คล้ายสับสน
คุณเปลี่ยนไป หรือไร ทิ้งฉันอับจน
กำลังรอ และอดทน อยู่เดียวดาย
กำลังนั่ง นึก-นึก ถึงใจชาย
เหตุไฉน เปลี่ยนไป ไกลเพียงนี้
แอบนั่ง แอบร้อง ไม่น่าแอบหวังดี
ทำเช่นนี้ ที่รัก ทำได้ไง
22 พฤษภาคม 2547 11:56 น.
ธาราธาร
ฝนตกหนักอย่างนี้
ไม่รู้คนดีอยู่ไหน
ฝนตกจนเปียกเข้าไปถึงข้างในใจ
โปรดรับรู้ไว้ใจใกล้จะขึ้นรา
เมื่อฝนตกคุณเคยนึกอยากให้มันหยุดไหม
แต่เมื่อฝนหยุดตก ใจกลับอยากให้ฝนตก
บ้านเราฝนตกใหญ่เลย
หน้าส่วนตัว
1086
