คำคิดขึ้นเขียนขีดสังคีตขับ จังหวะรับบทลบองทำนองเสนาะ โสตสดับรับรู้ได้ว่าไพเราะ คิดพิเคราะห์ก็รู้ว่า “นักประพันธ์” คำคิดขึ้นขุดค้นโคลนใส่สาด พาพิพาทหม่นหมองต้องโศกศัลย์ ถ้อยสามานย์แทรกใส่หมายจาบัลย์ แต่ทุกข์ทันท่วมท้น “พวกคนพาล” คำคิดขึ้นตามครรลองของพุทธะ เสพสัจจะบริสุทธิ์สมุฏฐาน เป็นประทีปชีพชื่นรื่นสราญ มาจากการแจงหลัก “ของนักธรรม” คำคิดขึ้นคายคมผสมเล่ห์ ล้วนรวนเรเหลือหลายระสายระส่ำ ด้วยเสแสร้งกลอุบายขายน้ำคำ ประกาศย้ำมิอายหน้า “ข้านักการเมือง”