31 ตุลาคม 2547 14:46 น.
ธันดร
ต่อจากนี้รักใครไม่ได้แล้ว
ขอแน่แน่วรักแก้วตาคนนี้
ได้พบเจอคนนี้ที่แสนดี
ก็หยุดทีที่เป็นแต่ก่อนมา
เคยเหลวแหลกแตกแถวไม่เชื่อใคร
มีเธอได้ใกล้ชิดจะรักษา
จะทำตัวของเราให้มีค่า
สมราคาที่เธอมารักเรา
30 ตุลาคม 2547 13:36 น.
ธันดร
ถามดวงจันทร์บนฟ้าสบายไหม
ลอยล่องไปทั่วฟ้าหนาวอย่างนี้
ฝากดารารายล้อมดูให้ที
ดูดีดีเป็นอะไรให้ดูแล
ยายกับตาตำข้าวละเป็นไง
รู้ไหมใครถามมาวอแว
อีกกระต่ายหมายจันทร์เฝ้าแต่แล
อย่าท้อแท้สักวันจันทร์คงเห็นใจ
30 ตุลาคม 2547 13:15 น.
ธันดร
น้ำตารักหลั่งรินหล่นไหลนอง
น้ำตาสองซ้ายขวาหลั่งรินร่วง
เมื่อความรักของเราที่ตักตวง
ต้องตัดช่วงรักจากแยกกันไป
สายสัมพันธ์เยื้อใยอาลัยหมด
ทรยศหักรักที่ให้ไว้
คิดคบชู้สู่รักหลากหลายใจ
ถามทำไมทำได้อย่างคงคอ
30 ตุลาคม 2547 13:09 น.
ธันดร
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกล
ทำอะไรอยู่หนอให้ตอนนี้
กินข้าวหรือยังอิ่มหรือเปล่าหน้อคนดี
ทุกนาทีมีให้คิดอยู่ไม่วาย
ห่างกันไปรู้ไหมใครคิดถึง
ไม่ห่วงหึงหรอกน่ะขออย่าหน่าย
ถามไถ่ถามทุกข์สุขความสบาย
ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นคิดถึงเธอ
28 ตุลาคม 2547 16:00 น.
ธันดร
ข้ามันไม้แปลกป่าหน้าไม่คุ้น
ไม่มีดุ่นใดเสริมเพิ่มเติมให้
แตกต่างพวกเขาว่าทางเราต่างไป
ว่าไม่ได้ต่างใจคนก็ต่างทาง
ไม้แปลกป่าหน้าตาไม่เชือถือ
คงไม่ซื่อเขาว่าคิดขัดขว้าง
เราหรือเป็นอย่างคนที่แตกต่าง
มันย่อมต่างอยู่แล้วในกฏเกณฑ์