2 ตุลาคม 2547 12:55 น.
ธันดร
ข้ามสายน้ำแห่งรักอันแสนสุข
และปนทุกข์ขืนขมอยู่เสมอ
สายน้ำซึ้งถึงใจให้คอยเก้อ
ทำน้ำเออในตาได้ทุกที
สายน้ำไหลล่องไปไม่หวนกลับ
ไหลริ้วลับคืนหายไหนริ่บหรี่
สายแห่งรักตัดไม่ขาดเป็นอย่างนี้
คิดถึงที่เคยว่ายแหวกวนเวียน
1 ตุลาคม 2547 15:11 น.
ธันดร
สวัสดีเพื่อนใหม่ที่น่ารัก
ขอรู้จักเป็นเพื่อนร่วมความฝัน
เด็กฝืกหักอย่างผมไม่ถ้วงทัน
โปรดธันดรคนนี้บางได้ไหม
ขอเป็นเพื่อนคนใหม่ในโพเอ็ม
คงไม่เต็มเกินใจรับผมได้
ขอขอบคุณหากเมตตาในน้ำใจ
จะจำไว้พระคุณนี้ไม่ลืม
1 ตุลาคม 2547 14:55 น.
ธันดร
ขอก้มกราบวันทนาคุโรจารย์
ผู้ชำนาญงานศิลป์ทางภาษา
ด้วยธูปเทียนดอกไม้ที่นำมา
สักการะให้มงคลช่วยอวยชัย
เป็นบุญญาสอนสั่งล้ำค่าศิลป์
เกริกเกิยรติ์ถิ่นทั่วภพประดับไว้
ขอสถิตย์สถาพรนรชนสืบต่อไป
นิรันดร์ไซ้ยืนยงชั่วกัปกาล