8 เมษายน 2548 23:30 น.
ธราญา
ยังไงก็ยังมีเขา...
เหนื่อยมากนะ กับความรัก ในครั้งนี้
ทั้งชีวี จิตใจ มันอ่อนล้า
ทั้งความหวัง ที่ตั้งไว้ ในอุรา
ทั้งเพลา ที่ฉัน ทุ่มเทไป
คิดไว้นะ ว่าคนนี้ แล้วที่ใช่
แต่ไฉน กลับไม่ใช่ เศร้าจริงหนา
เสียดายวัน เวลา ที่ผ่านมา
คิดแล้วพา หดหู่ใจ เฉาเสียจริง...
จากนี้ไป ขอเวลา ฉันสักครู่
ไปฟื้นฟู กายใจ ที่บอบช้ำ
ให้รู้จัก เผื่อใจ และเผื่อจำ
จะไม่ทำ จิตให้เศร้า เฉากว่าเดิม
แต่จะเติม ความรัก ความอบอุ่น
ความละมุน จากครอบครัว เราไงหนา
ทั้งพ่อแม่ พี่น้อง ทุกคนมา
เป็นดังยา สมานใจ เราดีเอย........
%------------------%
17 กุมภาพันธ์ 2548 16:03 น.
ธราญา
เปลี่ยนไปได้เพราะ เธอ
ฉันว่ารักครั้งแรกนั้นจำลึก
เป็นผนึกในใจไม่เลือนหาย
เป็นรักดีก็แสนจะสบาย
ให้กระจายซึมซาบทั่วร่างกาย
แต่ถ้ารักนั้นแสนไม่สู้ดี
ไม่สุขขีสมดังอารมณ์หมาย
ไม่อยากจำความหวังพังทลาย
อยากให้คลายมโนนั้นลบเลือนไป
ก็ทำยากทั้งที่รู้ว่าตรงไหน
อยู่ที่ใจของเรานั้นไงหนา
ถ้าไม่คิดไม่พบกันทุกเพลา
ให้เวลาช่วยเยียวยารักษาใจ
หรือถ้าดีจะมี เธอ มาช่วยแก้
มาเผื่อแผ่ความรักที่สดใส
มาช่วยเติมวันเวลาที่หายไป
ให้ฤทัยพร่างพรูขึ้นอีกครา
17 กุมภาพันธ์ 2548 15:56 น.
ธราญา
เปลี่ยนไปได้เพราะ เธอ
ฉันว่ารักครั้งแรกนั้นจำลึก เป็นผนึกในใจไม่เลือนหาย
เป็นรักดีก็แสนจะสบาย ให้กระจายซึมซาบทั่วร่างกาย
แต่ถ้ารักนั้นแสนไม่สู้ดี ไม่สุขขีสมดังอารมณ์หมาย
ไม่อยากจำความหวังพังทลาย อยากให้คลายมโนนั้นลบเลือนไป
ก็ทำยากทั้งที่รู้ว่าตรงไหน อยู่ที่ใจของเรานั้นไงหนา
ถ้าไม่คิดไม่พบกันทุกเพลา ให้เวลาช่วยเยียวยารักษาใจ
หรือถ้าดีจะมี เธอ มาช่วยแก้ มาเผื่อแผ่ความรักที่สดใส
มาช่วยเติมวันเวลาที่หายไป ให้ฤทัยพร่างพรูขึ้นอีกครา
หน้าส่วนตัว
870
