1 เมษายน 2549 16:47 น.

นิทานกบ


..กาลครั้งหนึ่งเสียนานเน๑
มีผู้เห่ลำนำพร่ำขับขาน
ให้หวานแว่วกล่อมกลับเกินกังวาน
สิ่งตำนานเดิมทีมีแต่เก่า

..ณ สถานกาฬบึงแห่งป่าใหญ่๒
มีฝูงนกร้องไห้ใกล้ขุนเขา
มีฝูงลิงห้อยโหนโจนลำเนา
เกาะกิ่งเถาแมกไม้อันไหวเอน

..ฝูงส่ำสัตว์โดดเต้นระเริงร้อง๓
ขับทำนองขานขับกระแซ่เส็ง
ด้วยภาษาเข้าใจอย่างกันเอง
ด้วยร้องเพลงสัตว์ป่าว่าเข้าใจ

..สู่ถิ่นริมบึง๔
หมู่กบกว่าร้อยนึงประมาณได้
ตัวผู้เฒ่ายั้งเขย่งเปล่งความนัย
โอ้ว่าได้เวลามาปราชุม

..เราจะทำอย่างไรกันดีหนอ๕
อันตัวข้าเก่าก่อในกบกลุ่ม
เป็นหัวหน้าประชาการกบชุมนุม
ด้วยแก่กร้าวเก่ากุมรุมสังขาร์

..คงไว้เหตุละแล้วในฉะนี้๖
จะหาผู้บุญมีปีกว่ากว่า
ไหน.. ใดผู้จะนำพา
จงก้าวมาอาสาประชาการ

..หากไม่เห็นไม่หาไม่รู้เห็น๗
จะไม่เป็นชาติพันธุ์ดำรงค์สาน
ต้องสูญสิ้นกบชาติกะลาการ
จึงต้องสืบสานชาติประชาชน

..ไอ้กบเขียว๘
กะลาข้าผู้เดียวไม่ขัดสน
ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่กะลาวน
ขอนำชนประชาชาติกบต่อไป

..ชะช่า๙
ไอ้กบด้อยปัญญาอย่าเฉไฉ
ด้วยลายพล้อยของมึงไม่แจ้งใจ
กูไม่ให้มึงดอกดูหลอกลวง


..ไอ้กบแดง๑๑
ยิ้มแฉ่งแฉ่งโดดเหยงหัวร่วน
ถึงข้ากบตาเดียวดูสมควร
ด้วยข้าล้วนฉลาดล้ำนำปัญญา

..ไอ้ชาติง่าว๑๒
ดูขี้ขลาดตาขาวเสนอหน้า
ปัญญามึงมันน้อยด้อยราคา
เสียจรรยากะลากบคบไม่ได้

..จะมีใครบ้าง๑๓
จะนำทางจบแจ้งแถลงไข
นำชาติประชากบดำรงค์ไว้
ด้วยหัวใจธรรมรงค์รักสามัคคี

..ท่านผู้เฒ่า๑๔
ตัวข้าก็กบเก่าในที่นี้
หากไม่แจ้งผู้นำดังเคยมี
ข้าก็พอจะมีวิถีทาง

..หว่ะเหวย๑๕
สหายเก่าจงเอ่ยในคำอ้าง
ทางอะไรยังดีพอมีทาง
อย่าได้วางนิ่งแน่อยู่แก่ใจ

..กบเฒ่า๑๖
เราต้องพึ่งกระสาขาวจะดีไว้
ด้วยกายาใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด
ด้วยว่องไวชาญฉลาดฉกาจกล้า

..กะลาประชามติ๑๗
ฝูงเราจะดำริแห่งปรึกษา
เลือกนกขาวผู้ยิ่งยงในวนา
เป็นผู้พาฝูงเราดำรงค์ไป..

..อนาจยิ่งนิ่งในหัวใจตก๑๘
ดูปรกปรกเปล่าเปลี้ยน้ำตาไหล
ด้วยชะตาไม่อาจเปลี่ยนความเป็นไป
จึงแจ้งไว้เรื่องราวเล่าต่อมา

..สิ่งที่อาจเปลี่ยนแปลง๑๙
เราจะแจ้งใจจริงในปัญหา
ปัญญาประชาชาติ.. แจ้งใจจะนำพา
ด้วยตัดสินควรค่าประชาไทย

----------------------------------------------------------------------------------


2 เมษา 2549 วันเลือกตั้ง 
ใช้สิทธิ์ของเราเลือกผู้แทนที่เหมาะสม..