24 มกราคม 2551 18:23 น.
ธรรมาภิวัฏ
ณ. เมื่อแสงแดดสาดส่องไปมิถึงพื้นพสุธา
ข้าพเจ้ายืนอยู่ท่ามกลางผืนแผ่นดินแห่งแดนสุขาวดี-
อันฉาบไปด้วยไอหมอกพิษ .. ละ..
ด้วยกัลปอสงขัยที่เนิบนานกว่ากาลจักคะเน แลระลึกถึง
สะกิดใจหนึ่ง..
ถึงความไม่จีรังแห่งผืนแผ่นดิน อันหดสั้นลงทุกที
ก่อนกาลเม็ดดินเม็ดสุดท้ายจะโรยร่วงและสิ้นสุด
ข้าพเจ้าจึงเงยหน้าขึ้น แลเพ่งมองออกไปสู่เวิ้งฟ้า-
อันปกคลุมไปด้วยละอองหมอกพิษนั้น
แต่.. ข้าพเจ้าก็มิเคยพบเห็นสิ่งอันใดนอกเหนือไปจาก
..ม่านหม่นสีขาวอันโอบล้อมและพร่ามัว
ทั้งในกาลละฉันนี้ หรือกาลล่วงแล้วใดๆ
..ความไม่แยแสใส่ใจย่อมสยบซึ่งความกังวล แล สงสัยใดๆ
เสมอหนึ่งความปล่อยวางที่มิเคยแก้ไขซึ่งปัญหา
แต่กลับทำลายซึ่งปัญหาเหล่านั้นลงโดยสิ้นเชิง
ข้าพเจ้าจึงเขยิบเท้าถอยห่างออกหนึ่งก้าวในวันนี้
เพื่อเติมผืนดินแห่งก้าวใหม่ที่จะมาถึงในวันถัดไป.
14 สิงหาคม 2550 16:13 น.
ธรรมาภิวัฏ
เจ้านกเขาเถื่อนเอ๋ย.. อยู่เรือนเลี้ยงน้อง
แม่ไปขายของเอ๋ย.. เลี้ยงน้องเถิดพ่อคุณเอย
ลูกเอยแม่จะคิดเปรยอย่างไร
ถึงจะหมดดวงใจที่มีรักให้แก่เจ้า
แม่หาบแม่คอนไม่ท้อไม่ทอนเพื่อเจ้า..
ถึงแม่เป็นคนโง่เขรา แต่แม่รักเจ้าจริงใจ
ลูกเอย.. ยากจะเฉลยรำพัน
ว่าหัวใจแม่นั้นห่วงหาอาวรเพียงใด
เจ้าไปศึกษา.. โอ้สาริกาบินไกล
ปีกเจ้าอ่อนคลอนไหว.. แม่เกรงจะไม่กลับคืน
โอ้ลูกเอ๋ย ลูกแม่..
เป็นห่วงแท้แท้ นะจอมขวัญ
เจ้าจากแม่ไปเนิ่นนานวัน.. เพื่อสร้างความฝันเจ้าให้เฟื่องฟู
แม่ภูมิใจในความคิด แต่ยังหวั่นจิตคิดห่วงเจ้าหนู
สังคมกว้างใหญ่คนมากมายพอดู มีสิ่งงามหรูล่อตาล่อใจ
ปีกเจ้ายังอ่อน เพิ่งซ้อนผลัน
ตามเล่ห์ไม่ทัน.. อาจหวั่นไหว
หากเจ้าเลยละ ไม่รีบสละแบ่งใจ อาจต้องเสียดายค่าความเป็นคน
เจ้าต้องศึกษาวิชาที่หวัง
เพื่อเป็นพลัง แห่งสำเร็จผล
อย่าปล่อยวันให้ลอยอย่าปล่อยใจเสียจน ลืมเหตุลืมผลพิจารณา
แม่อยู่หลังยังคอยเฝ้า วอนพระคุณเจ้าปกปักรักษา
ให้ลูกปรอดภัยจากหมู่อบายนานา
กลับสู่บ้านป่าเต็มค่าของคน
ให้รักถิ่นฐานบ้านเกิดเมืองป่า
ให้ซึ้งคุณค่าข้าวกล้าหยาดฝน
อย่าเหยียดสาบเสื่อเหงื่อไคลคนจน
สละใจของตนเพื่อมวลชนเถิดเอย..
6 กรกฎาคม 2550 23:09 น.
ธรรมาภิวัฏ
ไหว้ครูกวี
ประจงแต่งประธีปไต้วะไวแวม
ระยิบยับประดับแซมสุมาหลา
โอมเอื้อนมธุรสพจมาน์
เป็นบัตพลีปรีชาอุษาจารย์
ทั้งแต่เก่าเล่าก่อนสมัยล่วง
ทั้งแต่ท่วงช่วงชั้นอันต่อสาน
ข้าผู้น้อยคล้อยคำนับอับภิวาน
แด่ปวงดวงอาจารย์ประสิทธา
กลอนก่ำร่ำเรียนในวันนี้
ก็น้อยนักผู้ที่จะเศิกษา
ดุลยธรรมธำรงค์วิชชญา
สืบเอก(กะ)รักษาดำรงค์ไท
--------------------------
รำพึงจากโบราณ
น่าเศร้าเนาว์ไซร้ในลักษณ์
หาผู้รู้จักกลับหาไม่
ความงามของเก่าจักเท่าไร
เชิงกลอนเกรียงไกรแต่บุราณ
ตะก่อนชั้นเก่าเล่าท่าน
ขับเกวียนปะกันก็ขาน
เล่าบอกถึงเรื่องวันวาน
ขับกลอนตำนานร่ำไป
ไปไหนหรือท่านจึ่งมา
สี่สอกสามวาตอบให้
คำตลกขับคล้องเกริ่นไว้
ผ่านหูไวไวในวาน
ผ่านดินผ่านฟ้าผ่านภพ
ผ่านจบสมัยล่วงผู้สืบสาน
หายหับดับแล้วแนวตำนาน
เพียงจารคำขานสมุดไทย
สงสัยว่าจะเหลือเพียงตัวหนังสือ
จะหาผู้มีฝีมือประไรไหว
ชื่อว่าอาเขตประเทศไทย
จะไขข่าวว่าไร้ผู้กวี
..ผีปู่ผีย่าผีอารักษ์
ศรีปราชญ์ ศรีปรัชญ์เรืองศรี
ครูภู่ สุนทรพระกวี
ปรี่ปร่าพร่าพัวมัวน้ำตา
--------------------
รำพึงสู่ปัจจุบัน
เด็กเอ๋ย ว่าเอย เด็กน้อย
ความรู้ ฤา ยังด้อยริศึกษา
ขีดเขียนสารพันอันวิชา
เติบหน้าเป็นใหญ่ในราชการ
..ไม่ดอกพ่อปู่ผีตา
สมัยนี้ควรค่าข่าวสาร
อินเทอร์เน็ตท่องยุทธ์อุทยาน
ร้านเกมส์ร้านกามลามเลีย
เช้าตื่นแต่งเจิมเสริมหน้า
ขีดคิ้วเขียนตาน่าละเหี่ย
สองพัน ค่าน้ำมันฟรอนเทียร์
ไม่เสีย ไม่จ่าย ไม่เรียน
พ่อแม่ห่วงไยเองดอกหนา
ขายข้าวขายนากระเบียดเสียน
กลัวเบี้ยไม่พอค่าทะเบียน
มหาเรียน มหาลัย มหากาฬ
ประเดี๋ยวนี้ไม่รู้เขาค้ากระไร
ตะก่อนเห็นแต่ค้าลำไยกับข้าวสาร
อันความรู้ก็ยกเป็นวิชาทาน
สอนลูกสอนหลานให้รักเรียน
พ้นผ่านโลกาอัชฌาศัย
พรบ.มหาลัยลิขิตเขียน
รีดเลือดกับเด็กจนอาเจียน
เวียนเศียรเวียนเกล้าเมาค่าเทิม
เด็กเอ๋ย ว่าเอยเด็กน้อย
ค่อยริค่อยร้อยค่อยเริ่ม
วิชาธารความรู้เสริมเติม
แต่งตนต่างเพิ่มเติมตัว
ยื้อแย่งแบ่งยวดอวดใบกระดาษ
ปริญญาใบประกาศดูชั่ว
คัดสรรค์ปันพันธุ์เยี่ยงงัว
ข่มเขาโง่งั่วงันงง
แข่งเรียนแข่งงานแข่งวัตถุ
จิตนิยมผันผุไหลหลง
ลืมวิถีไทยถิ่นดินดง
หลงพงหลงไพรหลงเพลิน
ขายค่าวิชาความรู้
ขายค่ากตัญญูห่ามเหิน
แลกตัวพัวพันปันเงิน
วัตถุจำเริญกายา
------------------------
รำพึงร่วมสมัย
อยากจะหนีไปอยู่พง
เดินดงร่ำเรียนเพียรใฝ่หา
อาศรมดาบสสามตา
หลบลี้พ้นพาพะว้าพะวง
..ขอเถิดพระเจ้าตา
สอนหลานมิหนักหนาอานิสงศ์
กินกล้วยกินอ้อยเดินดง
บำพงบำเพียรเรียนมนต์
ยังหรอก ดอกหลานตา
ค่าน้ำร้อนน้ำชา ค่าน้ำฝน
ค่าทะเบียนเรียนเวทมหามนต์
ค่าบำรุงค่าค้น ตำรับตำรา
สดับฟังหลวงตามหาเวทย์
นึกอาเพศในใจกระไรหวา
พับซองสอดใส่แล้วภาวนา
จึงสำเร็จปริญญามาหนึ่งใบ
อนาจจริงนิ่งแท้เจ้าตาเอ๋ย
แต่หลานจนอย่างเคยไม่มีใช้
ไหนค่าน้ำค่ารถไหนค่าไฟ
ไหนค่าใบ้บ่อนเบี้ยเรี่ยรายทาง
หลวงตาสมาธิสมาธิ์ซ้อน
แล้วแย้มยิ้มเอ่ยพรก่อนฟ้าสาง
ลูกเอ๋ย สี่ห้าพอลางลาง
ข้างใต้มีตามอีกสามตัว
ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนนะหลานรัก
ประนมมือยกหัตถ์ยอใส่หัว
ก่อนเช้าก่อนบ่ายและก่อนมัว-
มืดมุ่นหมุนหัวให้ไหว้วอน
..ฟังตรับสรรพคำพระเจ้าตา
ก็ออกเดินจากอาศรมสมร
บ่ายหน้าข้ามมหาพนาดร
สู่เมืองเรืองรองรุ่มราม
ด้วยใบปริญญาอาศรม
ลำพองใจตนมิขาม
หลายวันพลันเดือนเลื่อนข้าม
เดินถามหางานไม่มี
อนาจหนอรำพึงตน
ใช่ไร้สามารถจนเหลือที่
ไม่มีเงินไม่มีเส้นไม่มีมี
ไม่มีที่ให้คนทำงาน..!!
------------------------
จำนน..
ล้วนแล้วล้วนเราต่างติดระบบ
บนโครงสร้างบนทำนบงุ่นง่าน
จึงย้อมดำย้ำไว้ในสันดาน
เป็นยุงร้ายที่พร่านจากบ่อครำ
ห้ามคิดห้ามคนห้ามค้นคิด
วิปริตผิดเพศดูขันขำ
แต่เบื้องใต้แววตาต่างตอกย้ำ
ชอกช้ำชี้เชือนเปื้อนน้ำตา
เขาว่าไฟฟ้าสว่างไสว
แห่งเมืองเมลืองไกลทั่วฟ้า
กลับมืดอับจนพ้นปัญญา
ลุ่มหลงกามาวสัญจร
หลงแบบเบือนรูปอัตลักษณ์
ทบทิ้งสิ่งสรรพ์เมื่อปางก่อน
คำสอนปู่ตามิอาวรณ์
บูชาคำคอนคนเมืองไกล
หรืออาจจะเป็นจริงแห่งโลกย์
จึงวิโยคเมื่อเปลี่ยนปรับรับสมัย
หรือเราควรทอดสายตาไกลออกไป
ปรับใจเปลี่ยนวิถีเปลี่ยนสันดาน..!!
17 ตุลาคม 2549 03:35 น.
ธรรมาภิวัฏ
ดอกไม้ในค่ำคืน
ผลิตื่นกลางธานี
เวียนวาดบาทวิถี
ซ่อนสีเป็นสองสาย
สายหนึ่งระพึงวาด
หมายมาดแห่งดวงกาย
สายหนึ่งมิพึงวาย
มาดหมายมิคลายคลอน
ดอกเอยเจ้าเคยแย้ม
ซ่อนแซมแต้มแซมซ้อน
ซ่อนเรื่อระรรรรอน
ซ่อนสายปลายวิญญาณ์
สายตาจากคราเศร้า
ผ่านผ่าวร้าวแววตา
เลยลบทบเวลา
แสวงหาเพียงค่าครอง
..เลยลบทบเวลา
แสวงหา ฤ ค่าครอง
27 สิงหาคม 2549 12:29 น.
ธรรมาภิวัฏ
ขุดปูเปลือกหอย
ขุดกลอยเกลือกัด
ลมกราวหอบพัด
สู่พื้นผิวแล้ง
ผู้พื้นอดอยาก
หลากหัวระแหง
แหงนมองฟ้าแดง
หมดแรงสิ้นคอย
คอยฟ้าคอยฝน
ผีมนต์เขื่องฝอย
ดวงตาละห้อย
หมดรอยกำลัง
เมืองฟ้าเสพย์สุข
เมืองทุกข์อยู่หลัง
หัวร่อเสียงดัง
เบื้องหลังคร่ำครวญ
หนาวลมแล้งนี้
ผู้ผีกำสรวล
ผู้เฒ่าโอดครวญ
คล่ำไห้ไหว้ฟ้า
เชื่อผีเชื่อสาง
ฝันกลางแดดกล้า
แผ่นดินเท่าฟ้า
เพี้ยงพุทราใบ
เบื้องหน้าสีขาว
หนอนเน่าข้างใต้
ผู้คนงมงาย
กราบไหว้ผีแมน
รอยไถรอยถิ่น
ดูบิ่นวิ่นแหว่น
เหลือเพียงรอยแค้น
หนึบแน่นล้ำลับ
หัวร่องอหาย
หมาหมายหางงับ
ผีบ้าสดับ
ยังตรับถ้อยที
ฟ้ามืดโลกมัว
มั่วมิกสัญญี
ผู้พื้นอัปรีย์
ผู้ผีชี้ทาง
เกี่ยวข้าวเข้ายุ้ง
อัดมุงแอบฝาง
คอยผีคืนบาง
ปล้นฉางโกยคืน..!!
หน้าส่วนตัว
1833
