6 กุมภาพันธ์ 2545 13:26 น.
ธรรมชาติ
คงต้องเหงาอีกนาน.....
เพราะไม่มีใครดีเท่าเธอ.....
อดไม่ได้ที่จะคิดย้อนเรื่อราวเธอ
เพราะนั่นเป็นเวลาที่เธออยู่ข้างกาย
หลายสิ่งอย่างเราฝันที่จะสร้างด้วยมือเราสอง
แต่สุดท้าย.....ฝันก็ยังเป็นฝัน
เพราะวันนี้......ไม่มีเธอร่วมสร้างฝันให้เป็นจริง
6 กุมภาพันธ์ 2545 13:12 น.
ธรรมชาติ
หากต้องพรากจากกัน
เราสองไม่เศร้าโศก
เพราะมีไออุ่นแห่งความเข้าใจ
เชื่อมใจเราสองเข้าด้วยกัน
และเป็นกำลังที่จะเดินไปข้างหน้า
หากวันไหนมีทุกข์ เดือดร้อนใจ
ฉันจะรับรู้ด้วยไออุ่นจากใจเธอ
จะเร่งรีบอยู่ข้างกายเธอ
เพื่อช่วยเธอผ่อนทุกข์ภัย
6 กุมภาพันธ์ 2545 12:57 น.
ธรรมชาติ
ขอส่งความห่วงใยและคิดถึง
แม้นเธออาจไม่รับรู้ถึงคุณค่า
แต่นั่นเธอความจริงใจ.......
วันใดที่หมองเศร้าหรือ สิ้นหวัง
ฉันอยู่ตรงนี้เฝ้ารอเธอ
เพื่อแบ่งเบาความทุกข์เธอ
ไม่คิดหวังสิ่งใดๆ
ขอเพียงเห็นรอยยิ้มเธอ
16 มกราคม 2545 16:04 น.
ธรรมชาติ
หลายร้อยรอยยิ้ม ที่มอบให้
คงมีสักอัน..อยู่ในใจเธอ
ทุกรอยยิ้ม.......
แทนความห่วงใยและจริงใจ
ใช่ฉันให้ทุกคนเล่า
แต่เฉพาะเธอคนเดียว
14 มกราคม 2545 17:16 น.
ธรรมชาติ
ขอระลึกน้อม......
พระคุณ ครูที่พร่ำสอน
สรรพศาสตร์มากหลาย
ให้รู้ดีชั่ว สิ่งควรทำ
แม้นต้องเหนื่อยยาด
มิเคยร้องขอสิ่งตอบแทน
เพียงหวัง.....ให้ศิษย์เป็นคนดี
รู้เลี้ยงตน สุจริตวิธี
ไม่ลุ่มหลงเป็นทาสสิ่งเลวชั่ว
เปรียบดั่งแสงเทียนช่วยนำทาง
บุญคุณ ครูที่สอนสั่ง
มิเคยเลือนจากใจศิษย์
ขอก้มกราบระลึกคุณ
เพื่อเป็นศรีมงคลแด่ชีวิตเอย
หน้าส่วนตัว
1038
