11 มกราคม 2545 13:55 น.
ธรรมชาติ
อยากจะหยุดโลกไว้เท่านี้
จะได้มีเธออยู่ใกล้ฉัน
เพราะรู้ดีว่า...เธอต้องจากไป
เพื่อหน้าที่และมวลมนุษย์
ที่เฝ้ารอหวังแห่งตัวเธอ......
จึงไม่เหนี่ยวรั้งหรือเสียใจ
แล้วโลกใบนี้....ก็หมุนไป
เธอค่อยๆห่างไกลฉัน
น้ำตาเม็ดน้อยๆเริ่มไหลนอง
ใช่เสียใจ
แต่เพราะชื่นชมและศรัทธา
อุดมการณ์แห่งตัวเธอ
10 มกราคม 2545 08:09 น.
ธรรมชาติ
เส้นทางที่ฉันเดิน
ช่างเงียบเหงา
จะมีใครสักคน....
ที่จะร่วมทาง
คอยพยุงยามฉันล้ม
หลายคนเคยร่วมทาง
แต่หาจริงใจนั้นไม่มี
ทุกวันจึงเหงา.....
คงต้องเดินต่อไป
แม้นไม่รู้อะไรอยู่ข้างหน้า
แต่ก็หวัง....วันฟ้าใหม่
จะมีใครจริงใจสักคน......
ร่วมทางสู่จุดหมายเดียวกัน
วันนั้น...ความเหงาคงหายไป
8 มกราคม 2545 14:24 น.
ธรรมชาติ
กาลเวลา....
อาจลบเลือนหลายสิ่งในใจฉัน
แต่มิอาจลบเรื่องราว
แห่งตัวเธอ.......
แม้นหลายสิ่งอย่าง
ผ่านไปนับแรมปี
แต่ฉันเหมือนเพิ่งผ่านไป
8 มกราคม 2545 11:45 น.
ธรรมชาติ
ยามเธอท้อแท้ หมดกำลังใจ
ขอจงอย่าสิ้นหวัง
ว่ากล่าวทำร้ายตน
ยังมีฉันคนนี้.....
ที่จะช่วยพยุงเธอ
ให้เดินสู่จุดหมาย
ดั่งที่เธอตั้งใจ......
ไม่คิดหวังสิ่งใดๆ
เพียงได้เห็นเธอ....สู่จุดหมาย
ก็เพียงพอ....เพราะ...
เธออยู่ในใจฉัน
10 มีนาคม 2544 06:25 น.
ธรรมชาติ
มองไปบนท้องฟ้า หมู่นกกาผกโผผิน
สยายกางปีกบิน ออกหากินถิ่นพนา
บทเพลงธรรมชาติ ทวิบาทชาติปักษา
ดำเนินเพลินวนา หมู่นกกาถลาลม
อุทัยสว่างแจ้ง เมื่อค่ำแล้งไร้แสงโสม
มืดมิดไร้รื่นรมย์ นกก็ตรมกลับรังนอน
ความมืดมีอำนาจ จตุบาทสัตว์ร้ายหอน
สิงห์เสือหมาป่าจร เที่ยวเร่ร่อนออกหากิน
นอนหลับกลับผวา สติล้าชีวิตสิ้น
เสือร้ายที่หากิน ทั่วแผ่นดินอันตราย ฯ
หน้าส่วนตัว
890
