1 กันยายน 2548 20:52 น.
ธรรม ทัพบูรพา
ดวงไฟวาบแผดผาดพาดขอบฟ้า
พสุธาเลื่อนลั่นสนั่นไหว
มหึมาลิ่วล่องคะนองไกล
ระดมไอขับดันนับพันแรง
ทะลุขอบเบื้องฟ้าอุษาทิศ
ฉีกอากาศดาดไฟพลังแสง
เอกอุสาหะมนุษย์ผุดสำแดง
เมื่อหลุดแรงรอบนิ่งไม่ติงงัน
แล้วหลุดห่วงบ่วงหุ้มบรรยากาศ
ดารดาษดาวพรายดังในฝัน
วิเวกใดนอนนิ่งอณูพลัน
วิมานนั้นยังบ่วงห้วงทิวา
จะจรย้อนรอยดาวที่พราวห้วง
ลืมร้อยดวงอาลัยที่ใฝ่หา
ระริกล้นพ้นขอบรอบดวงตา
ยิ่งศรัทธา ศิระน้อม บรมศาสน์
...........................................
28/11/45
ธรรม
1 กันยายน 2548 20:43 น.
ธรรม ทัพบูรพา
กายแรมดิน
............................................
เดินบนดินสิ้นใจ - นอนตายเปล่า
ฤาจะเอาสิ่งใดสะพายหลัง
เป้เน่าเน่า เก่าคร่ำ ดำผุพัง
เมื่อกายฝังยังเจ้า - ไว้เฝ้าโลก
ฝากอะไรไว้หรือ - ใครคือเจ้า?
เมื่อร่างเน่าเก่ากาล รำคาญโศก
ปรปักษ์ เถือไถ ในบริโภค
จะบักโกรกกี่ชาติ - อนาถใจ
อนูเลือด เหือดค่า - สัจจานี้
ด้วยตีนจกมัดหมี่ ไม่เคยใส่
ไม่ดื่มด่ำ ดำ - ขาว ใต้เงาใคร
เมื่อมารใส่ร่างทรงองค์ปฏิมา
ไม่หลงกลมนตรา - ราคาซื้อ
ชีวิตถือหัวใจ ไป่แขนขา
ไม่เข้าก๊วนเกาะกิน ถิ่นมารดา
ขี่เงินตราเสพสายจนกลายพันธุ์
กระเทือนสิ้นแดนถิ่น - โลกธาตุ
ระบบทุนผูกขาดระบบฝัน
ต่างลอยฟ่องล่องไล่ ในเงาจันทร์
ใต้เท้าทั่นเหยียบใคร? หรือไม่มี
เพราะฉะนั้นมากัน - มาตายเปล่า
อารยะมันร้าว เปล่าวิถี
สัจธรรมบริสุทธิ์ - หลุดปฐพี
..ชีวิตนี้ บินได้ ไม่เท่าเดิน
.
..............................................
(สยามรํฐสัปดาหวิจารณ์ 2546)
หน้าส่วนตัว
1301
