1 กันยายน 2548 21:40 น.
ธรรม ทัพบูรพา
ยากจะตอบว่าให้หรือได้รับ
หากจะนับบุญคุณหรือหนุนเขา
ยากจะบอกว่าให้หรือได้เอา
ต่างตอบแทนเขาเราหรือเท่ากัน
ยากจะบอกบุญนำหรือกรรมแต่ง
ยากจะบอกทุกข์แล้งหรือสวรรค์
หากเคราะห์หามยามร้ายมากรายทัน
ยากจะบอกว่ามันอนิจจา
ยากจะบอกว่าโง่หรือฉลาด
ยากจะเอื้อมบังอาจฉลาดกว่า
ยากจะเช็ดเม็ดผงที่เข้าตา
ยากจะบอกเธอว่าปรากฏการณ์
.......................................................
20/05/48
ธรรม
1 กันยายน 2548 21:36 น.
ธรรม ทัพบูรพา
โอ้ สหายรักของข้าฯ
หยุดเถิดวาจาอันสามหาว
ทุกคนที่นี่รู้ลึกทุกเรื่องราว
เพียงเขาไม่เคยกล่าว ในสิ่งเดียวกัน
จงเป็นเช่นธารใสอยู่ในบึง
เก็บเถิดคำรำพึง ความไหวหวั่น
ยอมรับสิทธิความเท่ากัน
เสรีแห่งความฝันส่วนบุคคล
โอ้ สหายรักของข้าฯ
ลองฟังวาจา ข้าสักหน
แม้สังคมนี้พิการ พิกล
แต่เรายังเป็นคนอยู่ ใช่ไหม?
เพื่อนต้องอยู่ต่อไปเพื่อวันหน้า
นั่นแหละคือปรัชญาอันยิ่งใหญ่
กลมกลืนเพื่ออยู่รอดจะปลอดภัย
สิทธินั่นของใคร - เป็นของเรา
โอ้สหายรักของข้าฯ
เลิกเถิดเอ่ยวาจาดั่งคนเขลา
ทุกอย่างวางเบื้องหน้า ไม่คว้าเอา
จะโทษใครไหนเล่า เขาแย่งชิง
ใครเล่าเขาจะมองว่ามีค่า
ไม่เหลือแม้ราคาว่า เย่อหยิ่ง
จงยอมรับปรับใจในความจริง
ก่อนสังคมจะทิ้ง ไว้เบื้องหลัง
โอ้ สหายรักของข้าฯ
ข้าฯมองเห็นน้ำตาเพื่อนข้าฯหลั่ง
แต่กว่าเขาเหล่านั้นหันมาฟัง
โลกจะฝังศพนายรายต่อไป
.................................
26/05/48
ธรรม
1 กันยายน 2548 21:23 น.
ธรรม ทัพบูรพา
แด่ นายสุก ชาวบ้านอำเภอปลาปาก จังหวัดนครพนม
รวมทั้งภรรยาและลูกสาวที่น่ารัก ที่ตกเป็นจำเลย
แด่ ผู้ที่ด้อยโอกาสทางศักดิ์ศรีการมีชีวิตทุกคน ในสังคมไทย
..................................
จำเลยชีวิต
นัยน์ตา ก่ำแดง กลางแสงจ้า
เขาคือลูก ชาวนา น่าสงสาร
เป็นคนซื่อ อาวุธคือ เมตตาทาน
สืบสันดาน ซ้ำซาก จากความจน
พลเมือง ชั้นต่ำ ทำหน้าที่
ผู้ใฝ่ดี นอบน้อม ยอมเหตุผล
ไม่ช่ำชอง กติกา มหาชน
เพราะเริ่มต้น จากซื่อ ก็คือโง่
ไม่มีชื่อ ยิ่งใหญ่ ในธุรกิจ
กลางสังคม อภิสิทธิ์ อันพึงโอ่
ใกล้ฝ่าเท้า เจ้าใหญ่ หรือนายโต
เขาไม่โก้ หรือเจ๋ง เก่งจดจำ
เขาเพียงสัตว์ ทดลอง สมองฝ่อ
มีชีวิต เพื่อรอ อยู่ชั้นต่ำ
สังคมใหม่ ให้ทาน การกระทำ
ก่อเวรกรรม ปัญหา น่าละอาย
ท่านมีกฏ แปลกแปลก ไว้แลกเกลือ
วางระเบียบ สากกระเบือ ไว้หาบขาย
คนในเมือง ยังงง พอทรงกาย
คนบ้านนอก ขี่ควาย อย่าหมายกิน
มาตรฐาน โครมโครม โหมกระหน่ำ
กระหวัดซ้ำ โบยลง ตรงหนี้สิน
เพดานโกง เปิดช่อง คนจ้องบิน
ไม่อายดิน อายฟ้า ล้วนหน้าเงิน
มาตรฐาน โสโครก บริโภคนิยม
สร้างขยะ เดนสังคม ไม่ขาดเขิน
"นี่คุณโง่ หรือแกล้ง แสร้งทำเมิน
นี่ผมเป็น ส่วนเกิน หรือชาวพุทธ"
วางดอกจันทน์ สีดำ คำกวี
มอบให้ แก่คนดี ที่บริสุทธิ์
ข้าพเจ้ามั่น ใจใน มนุษย์
ว่าเลวร้าย ที่สุด แค่ผิดพลั้ง
............................................................
09/08/48
1 กันยายน 2548 21:14 น.
ธรรม ทัพบูรพา
โลกคือนาฬิกาที่ไร้เข็ม
บางอย่างมาเติมเต็มความรู้สึก
บางอย่างมาย้ำเตือนย่านสำนึก
มาผนึกใจรักให้ทักทาย
เธอกับนาฬิกาที่ไร้กาล
เสียงเพลงกล่อมวิมานมีความหมาย
ขับประกายแสงงามครวญบรรยาย
ดื่มด่ำทวนความหมายแห่งชีวิต
เธอได้พรอันสวยงามมาจากไหน
จิตวิญญาณสถานใดมาสถิต
เธอผู้ยอมเรื่องราวอย่างเป็นมิตร
ผู้ใกล้ชิดตะวันงาม
เธอผู้จุดประกายบางอย่างกลางฟ้ามืด
มาเถอะใจที่จืดชืดทวนคำถาม
และมองที่ชายขอบฟ้าหานิยาม
ร่วมและชมฟ้างามไปด้วยกัน
รอยยิ้มแห่งตัวตลกรัตติกาล
ก่อเป็นรูปทิพย์วิมานกลางความฝัน
ว่าเธอไม่ได้ยืนอยู่ที่ตรงนั้น
ณ คืนวันอันระทม
อำลาและจากไปในความรัก
ฉันจึงได้ประจักษ์ความขื่นขม
ทุกอย่างหมุนลอยคว้างกลางสายลม
ปั้นแต่งเสพสม-อันตรธาน
อำลาและจากไปในความรัก
ฉันจึงได้รู้จักความสงสาร
หันมองโลกใบนี้ผ่านวันวาน
ตลอดราตรีกาลงานดนตรี
..
แด่ บีจีส์ ในโอกาสมาเยือนไทย
29/08/48
ธรรม ทัพบูรพา
1 กันยายน 2548 21:03 น.
ธรรม ทัพบูรพา
เงียบ จนไม่มีเสียงก็เพียงเงียบ
ไม่ อาจเทียบบางอย่างกลางใจฉัน
เงียบ เสียงครวญเสียงครางช่างเงียบงัน
เงียบ เหมือนในอกนั้นมันไร้ใจ
เงียบ แล้วเสียงศาสดาผู้การุณ
เงียบ ไม่เหลือบาปบุญพอหวั่นไหว
เงียบ จนไม่ปรากฏสำนึกใด
เงียบ เสียงกล่อมเยาว์วัยเคยยลยิน
เงียบ แล้วสิ่งที่เรียกอุดมการณ์
เงียบ เสียงทุกข์ทรมานสะท้อนถิ่น
เลือด พี่น้องตกต้องทาแผ่นดิน
เงียบ ไม่ใส่ใจสิ้น ภราดร
เงียบ หลุดพ้นแล้ว สุญตา
เงียบ บดบังดวงตา ลางสังหรณ์
เงียบ อณูธาตุไหวเคลื่อนสั่นคลอน
เงียบ เป็นเงาหลอน จักรวาล
...
แด่ เหตุการณ์ไม่สงบภาคใต้
23/08/48
ธรรม
หน้าส่วนตัว
557
