3 กันยายน 2548 00:27 น.
ธรรม ทัพบูรพา
การปกปิดน่าละอายดำเนินไป
การรักษาหัวใจยิ่งแสนเข็ญ
มองไปทั่วหย่อมหญ้าเหมือนอยู่เย็น
แต่ที่เห็นย่อมไม่เห็นจะดีกว่า
ลึก จนอยู่ไต้ห้วงปวงสำนึก
เดี่ยว ดั่งกรำการศึกกับหินผา
ยับ สลับลับร่วงดวงดารา
ไร้ อาทิตยาจะอาทร
คม สลับคำกร้าวทวนทะนง
คัน นี้คงน้าวตรงสู่สิงขร
เพียร พยัญชนะทุกวรรคตอน
ดาด ปลายธนูร้อนดั่งฟอนไฟ
เชี่ยว ชาญการกระแสอันแปรเปลี่ยน
จาร จารึกบทเรียนวิโยคสมัย
ตั้ง แล้วดำรงอยู่กันอย่างไร
ดับ คนจริงที่หัวใจอย่างไรกัน
..
แด่ อ.คม ทวนคันธนู
21/05/48
2 กันยายน 2548 19:38 น.
ธรรม ทัพบูรพา
................................
เกิดเป็นลูกผู้ชายทำร้ายหญิง
กระทำตัวเป็นปลิงคอยดูดกัด
แต่ก่อนเรียกแมงดาข้อหาชัด
แต่วันนี้ติดขัดที่เธอยอม
เพราะรักแท้แม้เลวคือเหตุผล
จึงยอมทนให้ปลิงผู้ผ่ายผอม
มอบทุกอย่างแก่ชายผู้จอมปลอม
ผู้ถนอมเธอไว้ใช้หากิน
เขาพาเธอท่องโลกที่ตื่นตา
ไม่ต้องแคร์สายตาใครหยามหมิ่น
ป้อนคำหวานถูกใจยามยลยิน
เธอก็ทอดให้สิ้นทั้งร่างกาย
แรกก็ให้ซื้อเสื้อผ้าทั้งอาภรณ์
ขอมีหนึ่งคู่นอนมิแหนงหน่าย
จะมอบสุขเหมือนฝันจนวันตาย
ไม่มีวันสุดท้ายของสองเรา
เธอเพียงหนึ่งชีวิตหนึ่งจิตใจ
ย่อมมีความหวั่นไหวในความเหงา
สุขที่มอบจากปลิงพอบรรเทา
วันนี้เธอไม่เศร้าจนเกินไป
.........................................................
ธรรม
2 กันยายน 2548 15:58 น.
ธรรม ทัพบูรพา
กบฏผีบุญ
พอศอ สองพันสีร้อยสาม
ทั่วทิศเขตคามมณฑลอีสาน
ตื่นตระหนกคำทำนายบนใบลาน
อักขระธรรมจารจากเมืองลาว
เสียง เล่าลืออ้าง ทางฝั่งซ้าย
จงฆ่าหมู่ วัวฆ่าควาย ตัวสีขาว
เหล่าสตรี จงมีผัว เป็นเรื่องราว
รอวันท้าว ธรรมิกราช ประกาศธรรม
ด้วยควายเผือกเหล่าสุกรที่เลี้ยงไว้
จะกลายเป็นยักษ์ใหญ่ไล่ขย้ำ
หากรักตัวกลัวตายให้ตัดกรรม
ก่อนเดือนหกกรายกล้ำฉลูปี
ถึงเวลาหินแฮ่*แปรเป็นทอง
สุวรรณภูมิเรืองรองทิศาสี่
จากตระการฯผ่านอุบลราชธานี
เกิดองค์บุญบารมี รวมไพร่พล
หากย้อนความตามวันเวลาการณ์
ถึงบ่อเกิดตำนานด้วยเหตุผล
ยุคข้าวยากหมากแพงแหล่งตำบล
เกิดลักวิ่งชิงปล้นไม่กลัวเกรง
เป็นชาวบ้านน้อมนบประสบทุกข์
ยามเอ่ยปากเสมอสุขถูกข่มเหง
ผู้มียศกลายเถื่อนเพื่อนนักเลง
คือตัวเร่งต่อต้านการปกครอง
จะกินเกลืออย่างไรไม่ให้บ่น
ชาวนาไร่แล้งฝนทนปากหมอง
ยามทุกข์หนักนองหน้าน้ำตานอง
จะหาใครปกป้องชะตากรรม
ฟ้าบันดาลผีบุญมาจุนเจือ
เหมือนมีผีช่วยเหลือ - ผู้ต้อยต่ำ
คือตัวอย่างสอนใจให้"ผู้นำ
อย่าจดจำเพียงกบฎที่จดจาร
จับผีบุญบั่นคอต่อสาธารณะ
ท่านรู้สึกสาสะฤาสงสาร
มอบสันติแบบใดให้เป็นทาน
ฤาเพียงสร้างตำนานการปราบปราม
...................................................
*หินแฮ่-ลูกรัง
..ขอให้การใช้อำนาจและความรุนแรง สิ้นสุดไปจากสังคม
ธรรม ทัพบูรพา
2 กันยายน 2548 13:41 น.
ธรรม ทัพบูรพา
จะหาสุขใดใดบนพื้นโลก
แสวงโชคอย่างไรให้สุดสิ้น
มีความพอพอไหม?ใครได้ยิน
เพราะหนี้สินมัดตรึงจึงดิ้นรน
สุดกำลังดิ้นรนไม่พ้นแผล
บาดลงผิวผู้แพ้ที่สับสน
คือความทุกข์ยิ่งใหญ่ในบุคคล
มีทางใดหลุดพ้น-ใช้ชีวิต
..
มาตรฐานอย่างไรใครกำหนด
ปุถุชนถือกฎอภิสิทธิ์
มาตรฐานจากใครในแง่คิด
ไม่บดบังจนมิดสัจจะธรรม
เพราะชีวิตยังคงไม่สิ้นสุด
แม้สังคมยังผุดความตกต่ำ
ศาสดารายวันยังชี้นำ
เราลูกหนี้ใช้กรรมกันต่อไป
..
ธรรม
2 กันยายน 2548 13:25 น.
ธรรม ทัพบูรพา
เมื่อแรงเค้นมากมายเกินจะรับ
ล้วนมากับความจนที่ข้นแค้น
สู้ทำกินปางตายยังขาดแคลน
เพราะไร้แผนชีวิตคิดอย่างเขา
เพียงเพราะจนเกิดมาศึกษาน้อย
แต่ก็ยังใช้สอยเงินอย่างเก่า
ขึ้นชื่อลูกชาวนา หน้าชื่อเรา
ต้องเลือกเอาดาบหน้าหรือว่าตาย
จึงถึงวันกราบเท้าลาแม่-พ่อ
รถโดยสารจอดรอสู่จุดหมาย
เมื่อชีวิตอิดหนาน่าละอาย
ขอเลือกทางสุดท้ายไปขายแรง
ล้อรถบดฝุ่นคลุ้งมุ่งจากบ้าน
คาราวานคนยาก*จากหลักแหล่ง
ใครเล่าตีราคาว่าถูกแพง
เหลือตำแหน่งอะไรให้คนจน
เขามีเพียงแรงกายให้นายจ้าง
แลก ถ้อยคำถากถางข้างถนน
แลก ตำแหน่งต่ำค่า กรรมมาชน
ทุกนาทีทานทนกับทุนทัณฑ์
หลับตาลงบนบ้านกระดานไม้
ปวดระบมร่างกายได้แต่ฝัน
นับหยาดเหงื่อแรงงานว่ากี่วัน
เก็บเอาเงินแบ่งปัน-ฝันกลับนา
ส่งให้น้องซื้อของวันเปิดเรียน
แม่ป่วยไข้อาเจียนได้รักษา
อาจมีเหลือเงินพอซ่อมหลังคา
ความฝันเขามีค่า สักกี่พัน
อะไรคือ ชีวิตในวันนี้
ค่านิยมมั่งมีที่ห้ำหั่น
เกิดมาเพื่อสั่งสมแข่งประชัน
มหึมาความฝัน-ปันผืนฟ้า
..
*คนยาก ภาษาอีสานแปลว่า คนยากจน
6/07/48
ธรรม ทัพบูรพา
หน้าส่วนตัว
3220
