เพียงวิญญาณกระซิบ (เสี้ยวรำพัน)

ธนา

.....ครั้งหนึ่งฉันก็เคยมีเรือนกายเนื้อที่อบอุ่น มีสัมผัสที่อ่อนโยนและอบอุ่นนุ่มนวลดั่งเช่นคนทั่วๆไป ชีวิตในครั้งนั้น... ฉันจำได้ว่า มีความสุขมากที่สุด เพราะฉันเต็มไปด้วยความหวัง เต็มไปด้วยพลังใจ....

.....พลังใจที่ได้จากคนที่ฉันรัก ครั้งนั้น ฉันได้พลังใจที่สม่ำเสมอ จนฉันมีแรงลุกขึ้นมาจากหลุมแห่งซากศพ ซากศพที่ทับถมไปด้วยอดีตที่ไม่น่าภิรมณ์ของฉันมากมาย...

.....เธอคนนั้น คนที่ฉันรักได้คืนพลังชีวิตแบบที่ฉันไม่เคยได้รับมาก่อนให้ฉัน ฉันได้ตัดสินใจลุกจากหลุมเน่าหนอนขึ้นมา เพื่อ...เพื่อ เผชิญกับชะตากรรมอันเลวร้ายของโลกใบนี้ และต่อสู้กับมันตลอดมา...

.....เธอคนนั้น ได้มอบความหวังกำลังใจให้ฉันเสมอๆ จนฉันได้ปลุกกระแสความฝันที่หลับไหลให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในเวลาอันรวดเร็ว สิ่งที่เธอมอบให้ฉันคือ "ยาวิเศษ" ที่สุดวิเศษที่สุดในโลก เพื่อรักษาดวงใจที่แตกร้าวของฉันให้ประกอบกันจนแทบจะสนิท ทำให้ฉันมีร่างกายขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง....

.....เมื่อร่างกายฉันได้รับยาวิเศษ กระแสความฝันของฉันตื่นตัวเต็มที่ ชีวิตฉันก็มีพลังต่อในการสร้างแรงปรารถนาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ฉันดีใจมาก ดีใจที่สุด ดีใจที่ได้คืนชีพอีกครั้ง และความหวังที่จะได้ใช้ชีวิตดั่งเช่นคนธรรมดาที่มีความสุขเสียที....

.....ความหวังต่างๆ มันทำให้ฉันละทิ้งความเน่าหนอนในหัวใจฉันได้ ฉันคิดว่า "ฉันจะรักเธอตลอดไป" เพราะพลังที่เธอมอบให้ฉันนั้น มันทำให้ "ฉันมีพลังที่จะลุกขึ้นมาสร้างสิ่งดีๆให้เธอเสมอๆ" ให้สมกับคำว่า "คนที่ฉันรัก" ....

.....แต่ปาดแผลต่างๆ รอยร้าวต่างๆ ในร่างกายฉัน ในจิตใจฉัน ที่ประกอบฉันขึ้นมาเป็นร่างกาย ยังไม่ทันจะสมานกันดี ก็มีเหตุที่ทำให้เธอหยุดการส่งยาวิเศษแก่ฉันลง เพียงเพราะจุดดำๆเล็กๆกลางใจเธอ ที่มีมาแต่กาลก่อน เธอจึงด่วนตัดสินใจ หยุดการให้ยาวิเศษแก่ฉันลงในทันที.....

.....จะให้ฉันวิงวอนอย่างไร ในเมื่อเธอไม่ยอมรับ แต่เธอกลับมองเห็นจุดเล็กๆเท่าเม็ดถั่ว สำคัญกว่าผู้ที่มีพลังที่จะสร้างสิ่งดีๆให้เธอใหม่ได้ "ฉันทำไม่ได้ ฉันให้ยาเธอต่อไม่ได้ เพราะฉันทิ้งอดีตไม่ลง และไม่มีใครมาแทนที่เค้าได้"...

.....ฉันตกใจ เสียใจและร้องไห้กับโชคชะตา ที่ฉันอุสาห์ขึ้นมาจากหลุ่มเน่าหนอนนั้นได้แล้ว แต่ฟ้าไม่ปราณีต้องการฝังฉันให้กลับลงหลุ่มเน่าหนอนนั้นใหม่ ฉันเฝ้ามองฟ้าและคอยถาม....

.....ร่างกายฉันค่อยๆสลายไปที่ละนิดๆ แต่แรกยังพอประกอบขึ้นมาใหม่ได้ แต่บัดนี้ มันสลายหายเป็นผงธุลีดิน ยากที่จะกลับมาได้แล้ว.....

.....ขณะนี้ฉันมีแต่วิญญาณ เป็นวิญญาณที่คอยวนเวียนเฝ้าเธอ เพราะความเป็นห่วงใย คอยกระซิบบอกรักและความห่วงหาอาธรโดยที่ไม่มีใครที่จะได้ยิน...

.....หวังเพียงว่า หากเธอคนนั้นได้ยิน เธอจะมอบดวงไฟประกายรักให้ฉันใหม่อีกครั้ง ฉันยังรอเธออยู่เสมอ รอด้วยวิญญาณของความรัก....