29 พฤษภาคม 2548 11:19 น.
ธนกร
1.ขณะเสียงใบไม้ปลิวลมพริ้วไหว
แต่หัวใจกลับสั่นไหวให้ห่วงหา
คิดถึงหน้าคนที่รักใจสั่นปร่า
เค้าจะรู้ไหมหนอว่าข้าห่วงใย...
2.ในบางทีความคิดที่เกลื่อนกลบ
ข้าอยากลบความลำบากที่หม่นไหม้
อยากจะลบเส้นทางของความไกล
ให้ใจข้าอยู่ใกล้เค้าคราเศร้าตรม...
3.แต่บางครั้งให้ไหวหวั่นอกสั่นนัก
ตัวมีพักตร์มิสมควรน่าขื่นขม
เกรงกลัวใจของเค้าร้าวระทม
มิเหมาะสมกับคนดีที่ควรครอง...
4.คอยทำตนทำใจให้ยอมรับ
นิ่งเพื่อดับใจที่ร้อนไม่หมองหม่น
ขณะที่มีคนจองปองหน้ามล
ต้องฝืนทนยิ้มทั้งหน้าน้ำตาคลอ...
13 พฤษภาคม 2548 17:34 น.
ธนกร
แด่ความทรงจำอันแสนหวานแห่งข้า...
ผู้ทักถออักษราแห่งภาพฝัน
ฝากรอยรักรอยอาลัยไว้แทนกัน
หวังสักวันท่านจักเห็นในใจจริง...
...ลองมาเขียนกลอนแบบคนไม่เก่ง...หวังว่าสักวันจะเป็นคนเก่งเช่นหลาย ๆ ท่าน...
หน้าส่วนตัว
1387
