อาจม..และ..จิตใจ

ธ.ปฏิยุทธ์

     
     ในน้ำที่ขุ่นข้น             เป็นวังวนระคนฑูต
น้ำเสียแลเน่าบูด              มองไร้ค่าล้วนอาจม
      พลวนคราคนเข้า        กวนเร่งเร้าเฝ้าขื่นขม
ยิ่งขุ่นยิ่งระทม                   อาจมขุ่นคราน้ำวน
      ยิ่งวนยิ่งพาวุ่น             อาจมขุ่นคละเข้มข้น
เหม็นออกนอกขอบบน       ยิ่งยลเห็นเหม็นสายตา
      เพียงพักน้ำค่อยนิ่ง      อาจมวิ่งค่อยลดรา
ตกใต้ในธารา                    เห็นน้ำใสไหลหยาดเย็น
      น้ำเน่าคือน้ำเน่า          แม้มิเท่าครามองเห็น
จับต้องสัมผัสเย็น               แต่ใต้เป็นของจัญไร
     คราวุ่นอลหม่าน            ใสมินานก็ขุ่นได้
อาจมเคยตกไป                  กวนขึ้นใหม่ก็อาจม
     จิตใจไร้สำนึก               จมไม่ลึกและสะสม
กวนวุ่นเฉกอาจม               ปรากฏชัดกระจ่างใจ
     เหม็นเน่าในความคิด    มันฝังจิตมิกษัย
อาจม...อาจมใด                  อาจมใจมิหายจาง.