28 กันยายน 2548 05:19 น.

เขา..ฉัน..และ..เธอ

เขา คือ คนที่เปรียบตัวเองเหมือนสายลม
เขา คือ คนที่ใครๆพากันชื่นชม และหลงใหล
เขา คือ คนที่ไม่เคยหยุดอยู่กับใคร
เพราะ เขา เคยเจ็บจากการฝากใจกับใครซักคน

ฉัน คือ คนที่เป็นอะไรก็ได้ที่ได้อยู่ใกล้สายลม
ฉัน คือ หนึ่งในจำนวนคนส่วนใหญ่ที่ชื่นชมและหลงใหล
ฉัน คือ คนที่ยินดีเมื่อเห็นว่าเขาไม่เคยหยุดอยู่กับใคร
เพราะ ฉัน ไม่อยากเสียเค้าไปให้ใครซักคน

เรา คือ คนที่โชคชะตาพามาพบกัน
เรา คือ คนที่มีโอกาสผูกพัน แต่ไม่อาจสานต่อ
เรา คือ คนที่วันเวลาทำให้รู้ว่ารักเท่าไหร่ ก็ไม่เคยมีค่าพอ
เพราะ เรา ยิ่งคบกันยิ่งท้อ คนหนึ่งเฝ้ารอ อีกคนหนึ่งไม่เคยพอกับความต้องการ

เธอ คือ คนที่อยู่ๆก็เข้ามา
เธอ คือ คนที่เขาถูกชะตากว่าผู้หญิงคนไหนๆ
เธอ คือ คนที่โชคดีกว่าใครๆ
เพราะ เธอ คือ คนที่เค้าเลือกฝากหัวใจ และหยุดอยู่ตลอดไป ตลอดกาล

ฉัน คือ คนๆเดียวที่เสียน้ำตา
ฉัน คือ คนที่อยู่ข้างๆเขาเรื่อยมา แต่ไม่อาจไขว่คว้าเก็บไว้
ฉัน คือ คนที่โชคร้าย ที่รักมากมาย แต่ก็ต้องเสียใจ
เพราะ ฉัน ไม่ใช่ ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นหัวใจของเขาเหมือนเธอ

ฉัน คือ คนที่จมอยู่กับวันเวลา
ฉัน คือ คนที่ได้แต่ภาวนาให้เรื่องของเธอที่เข้ามาเป็นเพียงฝัน
ฉัน คือ คนที่ยังคงรอ ยังคงรัก ยังคงเห็นว่าเขาสำคัญ
เพราะ ฉัน หายใจได้ในทุกๆวัน เพราะมีเขาคนนั้นเป็นแรงใจ

ฉัน คือ คนที่รู้แล้วว่าความรักไม่ได้มีแต่ความสุข
ฉัน คือ คนที่รู้แล้วว่าความทุกข์มันทำให้คนเจ็บปวดแค่ไหน
ฉัน คือ คนที่รู้แล้วว่ากินข้าวทั้งน้ำตาเป็นยังไง
เพราะ ฉัน ไม่อาจลืมเขาได้ ทั้งๆที่พยายามสั่งหัวใจว่าให้ลืม