25 พฤศจิกายน 2548 00:42 น.
ท้องฟ้า
เปิดบันทึกเล่มเก่า
อ่านข้อความเหงา-เหงา ช้า ช้า
นานเท่าไหร่แล้วที่เขาจากลา
นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่รู้ว่าความสุขหน้าตาเป็นยังไง
เปิดกี่หน้าก็มีแต่คำว่าเหงา
พยายามมองหาคำว่าเรา แต่กลับพบกับเงาของความร้าวไหว
บันทึกแต่ละหน้า เปรอะเปรื้อนไปด้วยน้ำตาของคนปวดใจ
เปิดไปจนถึงหน้าสุดท้าย ก็เจอแต่ความหมองไหม้เหมือนเดิม
3 พฤศจิกายน 2548 00:00 น.
ท้องฟ้า
ไม่รักก็บอกลา
กับท่าทางเย็นชารู้บ้างไหมว่ามันเจ็บแค่ไหน
มีใครก็บอกกัน แล้วฉันจะได้ไป
เธอทนอยู่เพื่ออะไรในเมื่อหัวใจเธอไม่เหมือนเดิม
เราควรแยกทางกัน
เมื่อในความสัมพันธ์มีใครคนนั้นเข้ามาเพิ่ม
แกล้งหลงลืมวันเวลา ลืมคำสัญญาเดิมๆ
ให้คำว่าเราเป็นเพียงส่วนเติมของวันวาน
หน้าส่วนตัว
1895
