1 ธันวาคม 2547 13:40 น.
ท้องฟ้า
หยดน้ำตากี่หยดแล้วของความรัก
ที่หล่นลงทำความรู้จักกับความหม่นไหม้
รอยแผลกี่รอยแผลของหัวใจ
ที่เกิดขึ้นเพราะเธอทำร้ายหัวใจกัน
บอกหัวใจพอได้แล้วพอเท่านี้
จะขอจบเสียทีให้รักนี้เป็นเพียงฝัน
ไปหาเธอ ไปบอกเธอ เลิกกันเถอะ เราเลิกกัน
แต่พอเห็นแววตาเธอเท่านั้นก็ใจอ่อนอีกแล้วฉันแพ้หัวใจ
1 ธันวาคม 2547 13:35 น.
ท้องฟ้า
ขอบคุณนะที่อดทนกับฉันมามาก
เธอเองคงทำใจลำบากที่ต้องเฝ้ารักเฝ้าแคร์แบบนี้
ทั้งๆที่ฉันมีคนสำคัญและความสัมพันธ์ก็ไปได้ดี
ฉันรู้เธอเหนื่อยเต็มทีกับการตามรักคนที่ไม่รักเธอเลย
ขอบคุณนะที่เธอยังคงรักและรักฉันมาก
วันนี้หัวใจดีๆที่เธอมาฝากมันได้เปลี่ยนความชาเฉย
เปลี่ยนหัวใจของฉันที่เริ่มต้นจากคำว่าไม่รักกันไม่รักเธอเลย
เป็นบทสรุปลงเอยว่ารักเธอไปแล้วทั้งใจ
19 พฤศจิกายน 2547 15:07 น.
ท้องฟ้า
ฉันกลับมาแล้วนะ
กลับมาสบตาแล้วบอกว่าจะไม่จากลาไปไหน
กลับมาหาคนเคยคุ้นมารับความอบอุ่นจากหัวใจ
เธอยังพอมีให้ฉันไหมหรือแบ่งปันให้ใครไปแล้วเธอ
ห่างกันเสียนานว่าไหม
ตอนไกลคิดถึงแค่ไหนก็ทำได้แค่บ่นเพ้อ
ตอนนี้คิดถึงคนดีก็มีโอกาศได้กอดเธอ
ดีจังที่ได้เจอ ดีจังที่ได้พบเธอที่ไม่เปลี่ยนไป
22 กรกฎาคม 2547 11:33 น.
ท้องฟ้า
วันนี้ฉันคิดถึงเธอ
จึงฝากสายลมละเมอให้โอบกอดเธอเอาไว้
ไกลกันแต่ฉันอยากให้เธออุ่นใจ
ว่าความรักที่เคยมีให้ไม่เคยน้อยไปตามเส้นทาง
วันนี้ฉันคิดถึงเธอ
จึงส่งกลอนนี้มาให้เธอเพื่อให้เธอหายอ้างว้าง
แนบคำว่ารักจากคนไกลห่อหุ้มด้วยความห่วงใยไม่จดจาง
ส่งตรงถึงคนที่อยู่ห่างแต่ว่าเราต่างอยู่ใกล้ใจ
วันนี้ฉันคิดถึงเธอ
และอยากรู้จังว่าเธอจะกำลังคิดถึงฉันไหม
คิดถึงกันบ้างนะที่รักถ้าไม่ลำบากจนเกินไป
เพราะหนึ่งความคิดถึงจากคนไกลช่วยต่อลมหายใจได้จริงๆ
***ขอยืมกลอนวรรคสุดท้ายของนักเขียนกลอนที่ชอบมากๆมาใช้ในวรรคสุดท้ายของกลอนบทนี้หน่อยนะคะ***
29 มีนาคม 2547 16:29 น.
ท้องฟ้า
เปล่านะไม่ได้รักคุณ
เพียงแค่อยากเห็นแววตาอบอุ่นคู่นั่น
ไม่เคยหรอกนะไม่เคยคิดถึงกัน
แต่ที่โทรไปทุกวันแค่ว่างมากเท่านั้นไม่มีอะไร
เธออย่าโมเมไปหน่อยเลย
เราก็แค่คนคุ้นเคยใช่คนรักกันซะเมื่อไหร่
แต่ถ้าเธออยากให้เป็นบางทีฉันอาจจะเห็นใจ
พูดคำว่ารักให้ฟังได้ไหม๊แล้วจะเก็บไปพิจาราณาอีกที
หน้าส่วนตัว
905
