23 กรกฎาคม 2548 02:42 น.
ท่องเมฆา
* ริมทะเลคลื่นเห่กล่อมเจ้าจอมขวัญ
ลมรำพันมากับคลื่นครืนครืนไหว
เสียงฟ้าร้องมากับลมตรอมตรมใจ
เห็นแสงไฟมากับฟ้ายามคราครวญ
ฝนเริ่มตกหลังเห็นไฟใจกลางฟ้า
พายุบ้าเริ่มกระหน่ำฝนกำสรวล
เรือลำน้อยต้องพายุลมแปรปรวน
ทะเลครวญกวาดเรือน้อยลอยลิบไป ( ซ้ำ )
21 กรกฎาคม 2548 10:39 น.
ท่องเมฆา
SEA ไร้ ทะเลทุกข์ไร้ขอบเขต
SEE ไร้ สุดเทวษไม่เห็นทางถึงฝั่งฝัน
SEA LIGHT ประกายไฟเหนือทะเลสาบระยิบระยับนั้น
SEE LIGHT ทิ้งฝั่งฝันมองเห็นทางสว่างใส
SEA RIGHT ทำสิ่งที่ถูกต้องเพื่อคนชนทั้งผอง
SEE RIGHT มองให้เห็นตามครรลองกระจ่างใจ
SEA WRITE เขียนถึงเขาอย่างสมควรที่ควรได้
SE-WRITE รางวัลที่ให้แด่ใครที่ทำเพื่อผองชน....
...........ส่งกำลังใจให้สหายถึงฝั่งฝัน.............
ปล. SEA = ทะเล = ฝูงชน
19 กรกฎาคม 2548 17:13 น.
ท่องเมฆา
หลับใหลกลางหมู่ดารา
หลับตากลางท้องฟ้าสวย
หลับใจภายในไว้ด้วย
ฉาบสวยด้วยรสพระธรรม
แสงจันทร์วันเพ็ญนวลผ่อง
สาดส่องต้องฟ้างามขำ
เผลอใจด้วยหลงน้ำคำ
เผลอด่ำดื่มกลอนย้อนใจ
พลันตื่นขึ้นจากนิทรา
อ่อนล้าพาจิตหวั่นไหว
อุตส่าห์บ่มธรรมบำเพ็ญใจ
เผลอไปด้วยคำจำนรร
แม้มิเคยเอ่ยเอื้อนคำกลอนกานต์
แม้มิเคยขานโคลงกลอนอักษรศิลป์
แม้เคยหวังในกมลอยากยลยิน
มิเคยสิ้นอยากแต่งกลอนอักษรใจ
เมื่อเจ้าปลุกข้าตื่นขึ้นมาแล้ว
เจ้าดวงแก้วสุกสกาวพราวสดใส
มาเป็นขวัญข้าเถิดดาวสกาวใจ
ข้าจะร่ายเสกมนต์ด้วยกลกลอน
~โอมระรวย...มหาระรวย~
ขอท่านทวยเทพไท้ช่วยแผลงศร
ให้ศรรักปักกมลผู้ยลกลอน
มนต์จะถอนเมื่อได้พบประสบกัน
ใครกันหนอ...ปลุกข้าตื่นขึ้นมาในวันเพ็ญ
หน้าส่วนตัว
1391
