11 กุมภาพันธ์ 2552 08:46 น.
ท่องกวี
เหมือนว่าเป็นผู้ร้ายหมายศาลฟ้อง
หมดสิทธิ์ร้องอุธรออดอ้อนขอ
รักที่ต้องหักห้ามเหล็กดามรอ
อยู่แดนสี่ห้องหอเรือนจำใจ
เพราะว่าเธอนั้นมีชายที่รัก
คอยฟูมฟักมิห่างปล่อยวางไพ่
เอกโพนางของตนทิ้งโยนไป
เพื่อมอบให้ชายอื่นหวังชื่นชม
ใจซานซมจองจำต้องคำสาป
ตีตราบาปทัณฑ์บนทนขื่นขม
รักคนมีเจ้าของต้องระทม
จูบเพียงลมห่มฟ้าแหงนหน้ามอง
คดีพร่องศีลห้าอาญาสิทธิ์
รู้ว่าผิดใจยังหวังเรียกร้อง
เป็นเพียงแค่กระต่ายหมายจันทร์มอง
หวังครอบครองจันทราบนฟ้าไกล
เรือนจำใจนักโทษชายโสดรัก
หวังสาวจักเมตตามาช่วยไถ่
ณ เรือนกลอนแห่งนี้เผื่อมีใคร
หยิบยื่นให้ประกันการันตี
สวัสดียามเช้าเพิ่งเข้าใหม่
ขอฝากตัวฝากใจในท้องที่
ท่านผู้คุม,เพื่อนพ้องท่องกวี
เด็กคนนี้ใสซื่ออย่าถือความ ฯ
หน้าส่วนตัว
1183
