1 กรกฎาคม 2552 16:58 น.
ทูเน่า
เนื่องมาจากข้าพเจ้าศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ข้าพเจ้าได้เขียนกลอนบทหนึ่งเป็นบทแรกของชีวิต เหมือน ๆ ว่าเคยอ่านที่ไหนเพราะจำได้ทุกบท เขียนรื่นมากเหมือนจะลอกมาจากไหน แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยอ่านที่ไหน ในหนังสือเรียนตั้งแต่ ป1- ป6 ก็ไม่เจอ เลยไม่แน่ใจว่า ข้าเจ้าแต่งขึ้นมาเองหรือจำมาจากไหนกันแน่ ขอให้เพื่อน ๆ พิเคราะหืหาต้นตอมันหน่อย เชิญอ่าน
น้ำเอ๋ยน้ำนาข้าว สีขาวขุ่นใสดำบ้าง
ก่อไผ่สวยสล้าง เวลาสางสาวสางผม
ลมพัดพัดว่าไป ไหลขึ้นมาสวยน่าชม
ดอกยางหมุนตามลม หมุนถูกตมตกลงไป
ลมโกรกพัดระหัด น้ำซาซัดไปนาใน
นกกระยางเจ้าไปไหน อยู่แห่งใดไม่กินปลา
หนาวลมลมพายุ พัดไม้ผุปลิวลิ้วมา
หมวกลอยละห้อยหา ไปในนาล่วงผุพัง
ความคิดความหวังเอย มันก็เคยฝันฝันฝัน
นกนาลับลาวัน จากไปพลันกลับคืนคอน
26 มิถุนายน 2552 11:56 น.
ทูเน่า
ตอนรุ่งเช้านะนะตื่นขึ้นมาฝัน แต่กายนั้นสลบกลบหลับไหล
เสียงนกร้องในป่าก่องพาไพร นะนะไม่สนใจหลับเถอะเรา
กลิ่นควันไฟแม่หุงข้าวเข้าจมูก ก็หาลุกสบายใจหอมจริงเจ้า
พ่อผ่าฟืนดังมาแต่เบาเบา กรงนกเขาเจื้อยแจ้วไม่นำพา
ไก่แจ้น้อยอ้อยสร้อยเสียงเรียกหาคู่ หาตื่นดูไล่ขว้างแลถือสา
ไก่ตัวเมียเรียกลูกกุ๊กกุ๊กมา เที่ยววนาไพรพฤษลึกลึกกัน
เสียงสับปลาป๊อกป๊อกไม่หยอกแหย่ เสียงตำน้ำพริกแม่แน่แท้ไม่ได้ฝัน
คงแกงปลาใส่หน่อดองของมันมัน หอมมาพลันเมื่อคั้วคั้วพริกแกง
เพื่อนบ้านร้านตลาดผ่านไปทัก มันแน่นักชนบทที่แอบแฝง
น้ำจิตเอื้ออารีที่แสดง ต่างร้องแข่งทักทายผ่านไปมา
อ้ายฝาอุ่นนอนหลับหลับไม่ตื่น เพราะเมื่อคืนอ่านหนังสือที่ซื้อหา
จนตะวันขึ้นไปบนท้องฟ้า เผาแผ่นฝาให้อุ่นจึงรุนกาย
ตะวันฉายครึ่งฟ้ากาบินผ่าน สายลมพัดพานไปเป็นสาย
นั่งดูลมบินว่อนร่อนเย็นใจ ขอหลับไหลกับเปลยวญชวนภิรมณ์
หน้าส่วนตัว
481
