15 ตุลาคม 2548 04:38 น.
ที่รักของฉัน
...แสนเสียดายสายน้ำที่ฉ่ำเย็น
เดี๋ยวนี้เป็นสายน้ำที่คล้ำหมอง
มันแห้งหายไร้ค่าที่น่ามอง
ไม่กล้าลองเล่นน้ำเพื่อฉ่ำใจ
ขอขอบคุณอุ่นไอที่ได้พบ
จะมิลบเลือนลาแม้คราไหน
ถึงสายน้ำฉ่ำแรงเปลี่ยนแปลงไป
จะเก็บไว้ครั้งหนึ่งเคยซึ้งกัน
แม้วันนี้ที่เห็นกลายเป็นอื่น
ความสุขชื่นกลับกลายร้ายมหันต์
คำว่าเพื่อนเลือนหายมากมายครัน
มิตรภาพภาพนั้นเกิดสั้นลง
กลอนก่อนจากฝากนิดมิตรภาพ
คงเอิบอาบอิ่มใจให้ลุ่มหลง
น้ำต่างสายหลายชั้นที่มั่นคง
ไหลรวมส่งเป็นน้ำที่ฉ่ำเย็น
คงเสียดายหลายอย่างอยากสร้างสรรค์
แต่หมดวันที่กล้าจะมาเห็น
"มิตรภาพตราบสิ้นใจ" ไม่จำเป็น
ขอกระเด็นจากจรบ้านกลอนไทย...
ป.ล. "ลูกแมวหลงทาง"ผมไม่ลืมครับ...จะส่งไปให้ทางเมล์วันหลังถ้ายังรอ...(เสียดายครับ-
ภาพลูกแมวน่ารักเอามาใส่เป็นภาพประกอบไม่ได้)
"หนึ่งในร้อยสิ่งดีดี"...ผมจะเขียนให้จบเพื่อเก็บเอาไว้อ่านเอง...
"เมนู...เพื่อนรัก"..."ของฝากจากเพื่อน"...และอีกหลายบทกลอนที่อยากทำ...
ผมจะเขียนเอาไว้เพื่ออ่านคนเดียว....แทนมิตรภาพที่เคยได้...
"ค้างคาวคืนคอน"..."ใบบอนแก้ว"...และ..."ที่รักของฉัน" คงปิดฉากด้วยกลอนบทนี้
...สูญสิ้นสายน้ำมิตรภาพ...
ขอขอบคุณเว็ปมาสเตอร์...และความกรุณาอย่าลบบทกลอนที่ผมตั้งใจขีดเขียน
ออกนะครับเผื่อวันหนึ่งผมอาจเข้ามาอ่านเพื่อเติมเต็มในยามคิดถึงวันเก่าๆ
...โดยเฉพาะสมาชิกทุกๆคนที่อยู่ในทริประยอง...ผมขอขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับสิ่งดีๆที่มีให้
กับผม...จากกบในกะลาครอบอย่างผมมาเป็นกบนอกกะลาแม้จะมีเวลาเพียงน้อยนิด...
สวัสดีครับ
9 ตุลาคม 2548 23:56 น.
ที่รักของฉัน
...เกิดเป็นคนทนทุกข์หรือสุขสันต์
ค่าเท่ากันคือคนที่ค้นหา
แต่สิ่งหนึ่งซึ่งมีคือชีวา
พร้อมได้มาคือให้ชดใช้กรรม
เหมือนวงเวียนเขียนขอบได้รอบหนึ่ง
อย่ามัวพึ่งชะตาที่น่าขำ
ไม่ว่าใครให้คิดชีวิตนำ
จะตกต่ำสูงสุดจากจุดเดียว
คือจุดบอดทอดยาวจากคราวก่อน
หากมองย้อนกลับไปแม้ได้เหลียว
ในโลกกว้างทางไกลหนักใจเชียว
ความโดดเดี่ยวมีมากเกิดจากกรรม
หากวันนี้มีใจให้ใครหน่อย
เพียงเล็กน้อยชูชุบอุปถัมภ์
ต่างพึ่งพาอาศัยไม่ใจดำ
ความสุขล้ำงดงามย่อมตามมา
(1) คิดถึงใจใครเขาเอาไว้บ้าง
หมั่นคอยสร้างไมตรีที่ดีหนา
เหมือนพี่รักภักดีที่แก้วตา
กรุณาได้ไหมเห็นใจกัน
พี่เหมือนคนจนรักเป็นหลักฐาน
จึงไหว้วานแก้วตาอย่าเดียดฉันท์
เห็นใจคนจนรักอีกสักวัน
ช่วยแบ่งปันใจรักให้พักพิง...
หน้าส่วนตัว
1580
