...คิดถึงคำไหว้ครู...

ที่รักของฉัน

ในฐานะที่ฉันนั้นเป็นศิษย์             ขอเคารพผู้สร้างทางชีวิต
ที่ประศาสน์วิชาให้กับฉัน
     เหมือนเรือจ้างส่งคนไม่เว้นวัน      เหมือนสะพานข้ามฝั่งถึงฝั่งฝัน
จนลืมท่านผู้ส่งให้พ้นภัย
     ศิษย์ร้อยดอกมะเขือเป็นมาลัย      คล้องมือน้อยที่คอยชี้ทางไป
ศิษย์ใหญ่น้อยอยู่ได้ในแผ่นดิน
     แด่คุณครูผู้สอนศาสตร์และศิลป์   ศิษย์ขอจำคุณครูอยู่อาจิณ    
ด้วยหัวใจถวิลนี้บูชา

                 ปาเจราจริยา โหนติ คุนุตตะรา นุสาสะกา
     ข้าขอประณตน้อมสักการ    บูรพคณาจารย์
ผู้กอปรเกิดประโยชน์ศึกษา
    ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา          อบรมจริยา
แก่ข้าในกาลปัจจุบัน
    ข้าขอเคารพอภิวันท์            ระลึกคุณอนันต์
ด้วยใจนิยมบูชา
    ขอเดชกตเวทิตา                อีกวิริยะพา
ปัญญาให้เกิดแตกฉาน
    ศึกษาสำเร็จทุกประการ        อายุยืนนาน
อยู่ในศีลธรรมอันดี
    ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี       ประโยชน์ทวี
แก่ข้าและประเทศไทยเทอญ ฯ
                ปัญญาวุฒิกเร เต เต ทินโนวาเท นมามิหัง