คงมีซักวันที่ฉันและเธอได้เจอกัน

ทิวลิปสีม่วง

นี่.เทอมนี้เรียนพิเศษที่ไหนดีอ่ะ
แต่เราต้องเรียนที่เดียวกันน้า
อยู่แล้วแหละถ้าไม่เรียนด้วยกันเค้าก็ไม่เรียนน้า
มันเป็นวันแรกที่เราสามคนเลือกที่เรียนพิเศษกัน 
กลุ่มเจมีสามคน เราชื่อ เจ  ส่วน เพื่อนอีกสองคน ชื่อ จีน กับ ตู่
วันนึง ก็มีใบปลิวมาแจกหน้าโรงเรียน แล้วเจก็รับมาเหมือน ปกติแต่วันนั้นพอรับมา เดินไปอ่านไป มันเป็นใบเรียนพิเศษที่นึง  เจสนใจมากแล้วก็เลยลองไปถามแม่ แม่ให้เรียน ถามเพื่อนเพื่อนก็อยากไปทุกอย่างลงตัว 
เราทุกคนจึงไปสมัครเรียน  ตู่มาสมัครคนแรก แล้วเจจึงไปสมัครต่อ 
 อีกวันจีนไปสมัคร  จีนได้เป็นคนสุดท้าย
30.พ.ค.47 เป็นวันที่เราจะเริ่มเรียน  วันนั้นเราสามคนตื่นเต้นมาก 
เพระเป็นที่เรียนพิเศษรวมหลายโรงเรียน
แล้วตู่ ก็มาถึงคนแรก แล้วเจก็ตาม ตู่เข้าไปนั่งในห้องแล้ว คนในนั้นเยอะมาก 
มันมีแถวและแถวนั้นก็มีที่ว่างสี่ที่เราสามคนเลยได้นั่งด้วยกัน 
แล้วครูก็มา วันแรกครูให้ยืนแนะนำตัว
พอทุกคนพูดเสร็จ ก็มีผู้ชายคนนึงเข้ามา ครูก็ให้แนะนำตัวเลย คนนั้นชื่อปอม
พอแนะนำตัวเสร็จก็เข้ามานั่งแถวหลังเจ นั่งเก้าอี้ตัวริมสุดติดพนัง พอครูเริ่มเรียนจีนก็เข้ามา จีนนั่งข้างตู่ พอตอนพักเราสามคนเดินไปเดินเล่น เพราะที่เรียนพิเศษอยู่บนโรบินสัน เราสามคนเดินไปเดินมา แล้วเราก็เข้าเรียนคาบสองสาย เจเดินเข้ามาในห้องและมองไปที่ปอม ตอนนั้นปอมกำลังคุยกับเพื่อน 
เจก็เลยได้รู้จักปอม  วันนั้นผ่านไป 
27.พ.ค.47 วันนี้จีนมาเล่าให้ฟังว่า ปอมนั่งมองแกอ่ะ  แล้วตู่กับจีน ก็เล่าแล้วเล่าอีก วันนั้นเจเชื่อ แต่พออีกวันจีนกับตู่บอกว่าโกหก แล้วหลังจากนั้นมาเจก็ไม่เคยเชื่อ เรื่องที่ จีนกับตู่เล่าอีกเลย  ตอนนี้เราทุกคนอยากให้ถึงวันอาทิตย์เร็ว เพราะเราจะได้ไปเรียนพิเศษอีก แล้ววันอาทิตย์ก็มาถึง
6.มิ.ย.47 ถึงเป็นครั้งที่สองแต่เจก็ยังตื่นเต้นอยู่ โดยเฉพาะยายจีน โทรศัพท์มาหาบอกว่ามาเร็วหน่อยน้าเค้ากลัวอะไรประมาณนี้ แล้วจีนก็มาช้ากว่าเจ กับตู่ทุกครั้ง วันนี้ ปอมก็มา เจมองหน้าปอม แล้วปอมก็มองกลับมา 
แล้วหลังจากนั้นเจก็ไม่กล้ามองหน้าปอมอีกเลย  
ปอมเป็นตัวแสบของห้องชอบพูดเรื่องตลกๆให้คนในห้องหัวเราะ
ทุกครั้งที่เรียนพิเศษ เวลาผ่านไปเร็วมาก 
และเมื่อเลิกเรียนเมื่อไหร่ปอมกับเพื่อนก็จะรีบออกไปเลย 
ก็อย่างที่บออกวันเวลาผ่านไปเร็วมาก เรียนได้ไม่กี่ครั้ง  แล้วเราทุกคนก็บอกกันว่าจะไม่เรียนที่นี่แล้วเพราะสอนไม่เหมือนที่เราเรียน เราทุกคนบอกพ่อแม่เรียบร้อย แล้วหลังจากนั้นเจกับปอมก็ยิ่งได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น 
เพราะเจแลกที่กับจีน แล้วปอมนั่งอยู่ข้างหลังที่จีน ทำให้วันนึงปอมก็ได้ขอยืมยางลบเจ เจดีใจมาก แต่ทุกอย่างก็เป็นอย่างนี้ๆได้ไม่นาน(ขอข้ามไปเลยนะคะ) แล้ววันที่เรียนครั้งสุดท้ายก็มาถึงวันนั้นเจตั้งใจว่าจะเอาจดหมายไปให้ปอม ตอนพักก่อนพักปอมพูดเหมือนต้องการให้รู้ว่าจะเรียนต่อ ปอมพูดว่า เทอมสองกูเรียนนะ แล้วหลังจากนั้นก็มีใบที่จะสมัครเรียนต่อมาแจก เจทำป็นกรอกหมดทุกช่องแต่มันก็ถูกทิ้งไป แต่โชคชะตาไม่เข้าข้างวันนั้นพอเรียนคาบแรกเสร็จ ปอมก็ออกไปเลย แล้วหลังจากนั้นเจก็ได้แต่หวังว่าปอมจะเข้ามาเรียนอีก แต่มันไม่เหมือนที่คิด วันนั้นปอมไม่กลับมา วันนั้นคือวันสุดท้ายที่เจกับปอมได้เจอกัน
ผ่านไปหลายอาทิตย์ เจกับปอมก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนวันนี้มันนานมากแล้ว
ถึงตอนนี้เจก็หวังว่าซักวันเจจะมีโอกาสได้หมอบจดหมายให้กับปอม