17 มกราคม 2549 20:55 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
นิทานจัญไรเรื่องที่ ๔ : เจ้าหญิงใจร้ายกับเจ้าชายปิศาจ
เมื่อไม่นานมานี้มีเจ้าหญิงองค์หนึ่ง มีสิริโฉมงดงาม แต่ใจร้ายมาก เมื่ออายุครบพอที่จะมีคู่ครอง พระราชา ซึ่งเป็นพระบิดาของเจ้าหญิง ก็ติดประกาศ
บัดนี้เจ้าหญิงงามแห่งนคร จะทรงเลือกคู่
ชายใดในโลกหล้า ผู้คิดว่า ตนมีค่าคู่ควรเจ้าหญิงและราชสมบัติ
จงมาพร้อมกัน ในเช้าวันอังคารนี้
ลงพระนาม ราชาผู้ครองพิภพ
เช้าวันอังคารมาถึง
เจ้าชายจำนวนหนึ่งพันห้าร้อยพระองค์จากเมืองต่าง ๆ มาพร้อมกันที่ลานหน้าพระราชวังของพระราชา ทุกองค์ต่างใจจดใจจ่อ รอคอยการเสี่ยงพวงมาลัยเลือกคู่จากเจ้าหญิง
ในพระราชวัง
พระราชากำลังใช้พระหัตถ์กุมพระเศียร และรำพึงรำพันอยู่แต่ว่า จะทำอย่างไรดีนี่ ๆ เนื่องจากเจ้าหญิงได้หายตัวไป ในห้องบรรทมมีแต่ความว่างเปล่า พระราชาก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
เอาอย่างนี้สิเพคะ ก็ให้เจ้าชายทั้งหลาย ออกตามหาลูกหญิงของเรา ถ้าใครหาพบและนำตัวกลับมาได้ ก็ยกลูกหญิงให้กับเจ้าชายองค์นั้น มเหสีทูล เนื่องจากไม่สามารถทนฟังคำรำพันโง่ ๆ ของพระสวามีได้อีกต่อไป
พระราชาตบพระเพลาดังผัวะ ดวงพระเนตรเป็นประกาย อะฮ้า ! ใช่ทีเดียวน้องหญิง เจ้าคิดได้อย่างไรนี่ สมกับเป็นมเหสีของพี่ ราชินีของแคว้นจริง ๆ
เจ้าหญิงต้องเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว
จาก เจ้าชายปิศาจ
พระราชาอ่านจดหมายที่ทิ้งไว้ในห้องบรรทมองเจ้าหญิง ด้วยพระสุรเสียงอันดังท่ามกลางเหล่าเจ้าชายที่รอคอยการเลือกคู่มาตั้งแต่เช้า
เจ้าชายท่านใดสามารถพาเจ้าหญิงกลับมาได้ จะได้อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิง และครองราชย์แทนเรา เสียงพระราชายังคงก้องไปทั่วบริเวณ มีเสียงท้องร้องจ้อก ๆ ของเจ้าชายบางพระองค์ดังสลับกันไป เนื่องจากเวลาใกล้เที่ยงแล้ว
หลังจากเสวยพระกระยาหารเที่ยงเสร็จลง เหล่าเจ้าทั้งหลายก็ออกเดินทางตามหาเจ้าหญิง
เหล่าเจ้าชายที่เหลืออยู่ต่างมุ่งหน้าไปยังปราสาทของเจ้าชายปิศาจ ( ไม่ใช่ว่าเจ้าชายทุกพระองค์รู้จักทางไป และรู้จักปราสาทนั้นทั้งหมดหรอก มีเพียงเจ้าชาย ๒ ๓ พระองค์เท่านั้นที่รู้จัก นอกนั้นก็เดินตาม ๆ กันไป ) เดินมาได้สักระยะหนึ่ง ก็มองเห็นยอดปราสาทบนยอดเขาอยู่ลิบ ๆ เจ้าชายทุกพระองค์ต่างทรงเร่งฝีเท้าอย่างเต็มที่ ( บางพระองค์ที่ทรงขี่หลังทหารคนสนิทมาก็บอกให้ทหารรีบเร่งฝีเท้าเช่นกัน )
ณ ปราสาทของเจ้าชายปิศาจ
เจ้าหญิงใจร้ายนั่งนิ่งอยู่บนเตียง เนื่องจากทรงเหนื่อยและกำลังคิดอยู่ว่า จะหาคำใดมาด่าเจ้าชายปิศาจต่อดี
เจ้าชายปิศาจยืนอยู่ห่าง ๆ เพื่อรอว่าเมื่อไหร่เจ้าหญิงจะหิวสักที เพราะอาหารที่เตรียมไว้ใกล้จะเย็นชืดหมดแล้ว ( และเพื่อป้องกันน้ำลายเจ้าหญิงกระเด็นใส่ด้วย )
กินข้าวเสียก่อนสิ เดี๋ยวจะเย็นจืดชืดเสียหมด เจ้าชายปิศาจตรัสด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เจ้าหญิงยังคงนั่งนิ่ง
เจ้าชายปิศาจเดินออกจากห้องไป ด้วยคิดว่า เจ้าหญิงคงอายหากจะกินข้าวต่อหน้าชายที่ไม่คุ้นเคย
กลางดึก
เจ้าชายปิศาจอาบน้ำแต่งตัว ฉีดน้ำหอมกลิ่นที่คิดว่ารัญจวนใจที่สุด เดินเข้ามาในห้องของเจ้าหญิง
เจ้าหญิงหลับสนิท แสงจันทร์สาดส่องต้องนวลเนื้อนวลงามยิ่งนัก
เจ้าชายปิศาจบรรจงจูบริมฝีปากอวบอิ่มเรียวงามปานกระจับของเจ้าหญิง
เจ้าหญิงตกใจตื่นขึ้นมาทันที และพร้อมกันนั้น เจ้าชายปิศาจก็กลายร่างเป็น กบ
เจ้าหญิงแสยะยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับใช้สองมือช้อนเอาเจ้าชายกบขึ้นมา และจุมพิตที่ปากของเจ้าชายกบ
ทันใด
เจ้าชายกบก็กลายร่างเป็น ไส้เดือน ดิ้นกระแด่ว ๆ อยู่ในพระหัตถ์ เจ้าหญิงเก็บไส้เดือนไว้ในแก้วน้ำ
รุ่งเช้า
เจ้าหญิงเกี่ยวไส้เดือนกับเบ็ด เดินไปตกปลาที่สระ ไม่นานนักก็ได้ปลามาหนึ่งตัว นางเอาปลาที่ตกได้มาเลี้ยงไว้ในโถแก้วอย่างดี
๒ วันต่อมา
เจ้าหญิงจับปลาอกจากโถแก้ว ทุบหัว โรยเกลือ แล้วนำไปย่างบนไฟอ่อน ๆ
กลิ่นของปลาเผาลอยออกไปนอกปราสาท ลอยไป ลอยไป และลอยไป จนกระทั่งถึงป่าเวทมนต์ ( ป่าเวทมนต์เป็นป่าที่เจ้าชายปิศาจเสกขึ้นนานแล้ว เพื่อเป็นปราการขัดขวางมิให้ผู้ใดเข้ามาถึงตัวปราสาทได้ )
ณ ป่าเวทมนต์
เหล่าเจ้าชายทั้งหลายที่ออกตามหาเจ้าหญิง ขณะนี้กำลังหลงทาง และอ่อนระโหยโรยแรงอย่างยิ่ง เนื่องจากไม่ได้กินอะไรมาสามวันแล้ว
กลิ่นปลาเผาที่กำลังล่องลอยมาเรื่อย ๆ นั้น ก็กระทบกับจมูกของเจ้าชายทั้งหลายทำให้น้ำลายสอขึ้นมาทันที เหล่าเจ้าชายทั้งหลายต่างพากันรีบตามกลิ่นปลาเผาไป
จนกระทั่งเข้าไปถึงปราสาท
เจ้าหญิงกำลังนั่งเผาปลาอยู่กลางห้อง
เจ้าชายทั้งหลายไม่รอช้า วิ่งกรูกันเข้าไป ณ ที่นั้นอย่างรวดเร็วที่สุด จุดประสงค์เดียวกันของทุกคนคือ เพื่อให้ถึงปลาเผาก่อนคนอื่น
ปลาเผาถูกเจ้าชายทั้งหลายกระชากยื้อแย่งจนกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยกระจุยกระจายออกไป ตกลงบนพื้นบ้าง ติดอยู่ตามหัวบ้าง ติดอยู่ตามตัวบ้าง ตามมือบ้าง
เหล่าเจ้าชายเก็บเศษเนื้อปลาเหล่านั้นมาเสวยอย่างเอร็ดอร่อย จากนั้นก็หลับไปด้วยความอ่อนแรง ( รวมทั้งทหารคนสนิทของเจ้าชายบางพระองค์ )
พวกเจ้าทั้งหลายจงฟัง เสียงแหบพร่าแต่ดังไปทั่วบริเวณ เป็นเสียงของเจ้าหญิงนั่นเอง แต่บัดนี้ไม่เหลือรูปโฉมที่งดงามและเสียงอันไพเราะแล้ว เจ้าชายทั้งหลายตั้งแต่เมื่อตื่นขึ้นมา ก็ไม่เหลือคราบของเจ้าชาย หากกลายเป็นตัวปิศาจน่าเกลียดน่ากลัว ยืนเรียงแถวดุจดั่งทหารอยู่หน้าบัลลังก์ของเจ้าหญิง
ความจริงแล้วนางไม่ใช่เจ้าหญิง แต่หากเป็นนางแม่มดใจร้าย เมื่อตอนที่เจ้าหญิงตัวจริงประสูติออกมา นางแอบเข้าไปในวัง ฆ่าเจ้าหญิง แล้วเข้าสิงสู่ในร่างของเจ้าหญิงแทน ( เจ้าหญิงจึงได้เป็นเจ้าหญิงใจร้ายยังไงล่ะ )
นางทราบมาว่า ถ้าชายใดได้กินเนื้อที่มีพิษของเจ้าชายปิศาจซึมซาบอยู่ โดยนางเป็นคนปรุงแล้ว ชายเหล่านั้นจะกลายเป็นปิศาจร้ายและอยู่ใต้อำนาจของนาง นางจึงวางแผนการทั้งหมดขึ้น เพื่ออะไรนะหรือ นางอยากจะครอบครองโลกนะสิ
นางส่งปิศาจของนางไปทั่วทุกมุมโลก เหล่าปิศาจจะไปสิงสู่ผู้คนทั้งหลาย และคอยทำตามคำบงการของนาง
นางชอบสงคราม นางชอบตึก นางไม่ชอบป่าไม้และลำธาร นางชอบล่าสัตว์ป่า นางชอบขยะ นางชอบความสกปรกโสโครก นางชอบน้ำเน่า นางชอบการมั่วสุม นางชอบสารเสพติด นางชอบการเสพกาม นางชอบการเข่นฆ่า นางชอบความมัวเมา นางชอบความโกรธ นางชอบการเกลียดชัง นางชอบความโลภ นางชอบความเสียวสยอง นางชอบความหน้าด้านไร้ยางอาย นางชอบการทุจริต นางชอบความชั่วร้าย นางชอบเห็นคนตายอย่างไร้สติ นางชอบ...
ขณะนี้นางกำลังสั่งการเหล่าปิศาจของนาง และเหล่าปิศาจของนางก็กำลังทำงานอยู่
-จบ-
โดย ทิวฟ้า ทัดตะวัน
ติดตามนิทานจัญไรเรื่องต่อไปได้ที่ www.tuephar.cjb.net หรือ www.student.chula.ac.th/~46361066
13 มกราคม 2549 19:20 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
นิทานจัญไรเรื่องที่ ๑ : ผู้ชายสองคนกับผู้หญิงหนึ่งคน
เมื่อไม่นานมานี้ มีผู้ชายสองคน กับผู้หญิงหนึ่งคน
ผู้ชายคนที่หนึ่ง บอกกับผู้หญิงว่า ฉันรักเธอ
ผู้ชายคนที่สอง บอกกับผู้หญิงว่า ฉันรักเธอมากกว่าผู้ชายคนที่สอง
ผู้หญิงตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกใคร เพราะเธอรักผู้ชายทั้งสองคนเท่ากัน
วันหนึ่ง ผู้หญิงบอกกับผู้ชายคนที่หนึ่งว่า
เธออยู่เฉย ๆ ฉันจะหาวิธีพิสูจน์ว่า ผู้ชายคนที่สองรักฉันจริงหรือเปล่า
วันต่อมา ผู้หญิงบอกกับผู้ชายคนที่สองว่า
เธออยู่เฉย ๆ ฉันจะหาวิธีพิสูจน์ว่า ผู้ชายคนที่หนึ่งรักฉันจริงหรือเปล่า
ผู้ชายคนที่หนึ่งและผู้ชายคนที่สอง อยู่เฉย ๆ ตามคำบอกของผู้หญิง
ไม่นานนัก ผู้หญิงก็กินยานอนหลับตาย
ผู้ชายคนที่หนึ่ง : ร้องไห้คร่ำครวญ เสียใจที่ผู้หญิงตาย
ผู้ชายคนที่สอง : เฉย ๆ ไม่ร้องไห้ และคร่ำครวญที่ผู้หญิงตาย
หนึ่งเดือนต่อมา
ผู้ชายคนที่หนึ่ง : ยังคงร้องไห้คร่ำครวญเสียใจที่ผู้หญิงตาย
ผู้ชายคนที่สอง : ทำงานหนักทุกวัน ๆ
ในที่สุด ผู้ชายคนที่สอง ก็ทำน้ำยาชุบชีวิตขึ้นมาได้สำเร็จ
ผู้ชายคนที่สองชุบชีวิตผู้หญิงขึ้นมา
ทันทีที่ผู้หญิงฟื้น เขาบอกกับผู้หญิงว่า ฉันรักเธอที่สุด
ทันทีที่ผู้ชายคนที่สองพูดจบ ผู้หญิงถามว่า ผู้ชายคนที่หนึ่งอยู่ที่ไหน
ผู้ชายคนที่สองตอบว่า เขาตายแล้ว เพราะตรอมใจ
ผู้หญิงร้องไห้คร่ำครวญถึงผู้ชายคนที่หนึ่ง และขอร้องให้ผู้ชายคนที่สองชุบชีวิตเขาขึ้นมา
ผู้ชายคนที่สองต้องทำตามคำขอร้องด้วยเหตุว่ารักผู้หญิงมาก
ผู้ชายคนที่หนึ่งถูกชุบชีวิตขึ้นมา
ทันทีที่ฟื้น ผู้ชายคนที่หนึ่งบอกกับผู้หญิงว่า ฉันรักเธอ แต่งงานกับฉันเถอะ
ผู้หญิงตอบว่า ตกลง
วันแต่งงานมาถึง
ผู้ชายคนที่หนึ่งกับผู้หญิง : ยิ้มร่าเริงอย่างมีความสุขในวันแต่งงาน
ผู้ชายคนที่สอง : เฉย ๆ ไม่ยิ้มร่าเริงหรือโศกเศร้า
หลังจากนั้นหนึ่งวัน
ผู้ชายคนที่สอง เดินเข้าไปหาผู้หญิงและถามว่า ทำไมเธอเลือกแต่งงานกับผู้ชายคนที่หนึ่ง ทั้งที่ฉันชุบชีวิตเธอขึ้นมา
ผู้หญิงไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มให้เขา
หนึ่งเดือนต่อมา
ผู้ชายคนที่หนึ่งกับผู้หญิง : อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
ผู้ชายคนที่สอง : ทำงานหนักทุกวัน ๆ
หนึ่งวันหลังจากนั้น
ร่างของผู้ชายคนที่หนึ่ง ผู้ชายคนที่สอง และผู้หญิง แหลกเละและกระจุยกระจายไปทั่วห้อง เนื่องมาจากระเบิดที่ผู้ชายคนที่สองทำขึ้น
-จบ-
ติดตามนิทานจัญไรได้ที่ [url=http://www.tuephar.cjb.net]www.tuephar.cjb.net[/url]
หน้าส่วนตัว
807
