15 กันยายน 2549 18:45 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
ตายไปเสียเถอะความรัก
ตายไปเสียเถอะความรัก
ไม่อยากพบพักตร์เห็นหน้า
ตายไปเสียเถิดอสุรา
แห่งกลกามามลากร้อน
เออ...ช่างฉอเลาะ
อย่ามาออเซาะออดอ้อน
กราบไหว้บ่นว่าวิงวอน
อย่าหวังจะย้อนคืนหา
ตายไปเสียเถอะความรัก
อันเคยฟูมฟักดั่งบ้า
ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงมา
จนชีวาจะวอดเพราะเอ็ง
เออ...ช่างฉอเลาะ
ด้วยเสียงไพเราะเร้าเร่ง
ฟังเสียงที่ข้าตะเบ็ง
เส็งเคร็ง !!! จะไปไหนก็ไป
ตายไปเสียเถอะความรัก
ที่เคยหาญหักให้หวนไห้
ตายไปเสียเถิดความจัญไร
ข้าขอเป็นไท...ไร้รัก
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
๑๑ กันยายน ๒๕๔๙
www.artyhouse.com ศิลปะ ดนตรี บทกวี และความอบอุ่น
16 พฤษภาคม 2549 13:47 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
เพื่อนเล่นเพื่อนกันวันเก่า
บัดนี้นั้นเล่าเข้าวัยแก่
บ้างล่วงบ้างลับดับแด
เหลือแต่อัฐังอังคาร
อุ่นใจในรักถักใจ
บ้านใกล้เรือนเคียงเรียงบ้าน
ไปมาหาสู่เจือจาน
สนุกสนานสนั่นฟุ้งคุ้งแคว
เล่นหุงข้าวต้มแกง
อ้ายดำอีแดงเป็นพ่อแม่
อีน้อยเป็นลูกร้องงอแง
อ้ายสีแกล้งแบกแหหาปลา
มาเถิดมามากินข้าว
ปลาดุกเงี่ยงยาวจากท่า
ทุบหัวบั้งตัวเอาเกลือทา
ราไฟอ่อนอ่อนเพียงร้อนอัง
กับข้าวเรามีเราแบ่ง
น้ำแล้งแต่น้ำใจไล้หลั่ง
น้ำเหือดจิตแห้งเขาจะชัง
พอมีบ้างก็ประทังกันไป
ตะวันลาโลกดังโศกกล้ำ
มืดย้ำยิ่งน่าน้ำตาไหล
มัจจุราชท่านขามาไวไว
มารับข้าให้ไกลจากโลกร้าย
www.r-ty.cjb.net แหล่งสังสรรค์ บ้านของเรา ร่มเงาที่อบอุ่น
4 พฤษภาคม 2549 12:55 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
อนัตตลักษณะเป็นของโลก
ย่อมวิโยคทุกยาตรย่างไม่ห่างเหิน
ทุกฝีก้าวเยียบย่ำดำเนิน
เพลิดเพลินจึ่งไม่เห็นว่าเป็นทุกข์
http://www.r-ty.tk แหล่งสังสรรค์ บ้านของเรา ร่มเงาที่อบอุ่น
28 มีนาคม 2549 10:56 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
เท่าไหร่แล้ว
๏ พระจันทร์เต็มดวง
ดาวร่วงไปไหน
พระจันทร์สวยใส
แต่ใจสวยเศร้า
ลมลัดพัดฉิว
พัดปลิวความเหงา
พัดหอบมาเข้า
หรือพัดเอาออกทิ้ง
พรายผ่านเพียงแผ่ว
แว่วแว่วเวิ้งวิ้ง
ปังปังปืนยิง
ยับนิ่งยวบนอน
โฮ่งโฮ่งเสียงเห่า
เบร๊า...เบร๊า...เสียงหอน
เสียงสวดอ้อนวอน
จ่งจรสู่สวรรค์ ฯ
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
12 มีนาคม 2549 18:25 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
[b] ถมแผ่นดิน [/b]
๏ เช้าตรู่ของวันใหม่ใจดวงเก่า
เต้นเร่าเต้นเร่าอยู่หลุบตุบ
ยุบพองยุบพองคะนองยุบ
ดับดุบดับดุบกระทุบกระทับ
แปลกปร่าวาจาภาษาเอ่ย
มิเคยได้สดับ-สดับ
มิเคยได้รู้รับ-รู้รับ
แล้วก็ย่อยยับ-อ้อ! ยัง
ตาพร่าเมื่อแสงพราวเข้าตา
ตามัวเมื่อตาพร่าสะพรั่ง
พลาดผิดพลาดเผลอพลาดพลั้ง
ความหวังจึ่งสูญแฉลบไป
ยืนอยู่ยังยืนอยู่ยืนหยัด
นั่งอยู่เห็นถนัดชัดใกล้
นอนอยู่ยังนอนอยู่กลางใย
มืดไล้ลูบเข้าเร้ารุม
เคยมีหรือความคิดผิดแผก
เคยมีหรือรอยปริแตกจากห่อหุ้ม
เคยมีหรือมีดขององุ้ม
เคยมีหรือไฟสุมสูงเฉียดฟ้า ฯ
๏ รวีแต่งแดงระเรื่อเหนือขอบตึก
สำนึกยังฝังแน่นที่แก่นหล้า
หาได้ถูกปลุกให้ลุกมา
ยืนท้าทวยมารราญรบ
จึงต่อจึงเติบจึงตาม
จึงลุกจึงลามไม่จบ
จึงจากจึงพรากจึงพบ
จึงทบจึงท่าว...ถมแผ่นดิน ฯ
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
๑ มีนาคม ๒๕๔๙
หน้าส่วนตัว
830
