19 สิงหาคม 2554 17:50 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เด็กหญิงนั่งอิง โคนไม้ใหญ่
มองออกไปส่ทาง... อย่างเหงาเหงา
ทำไมเพื่อนไม่มอม.. เหมือนอย่างเรา
รำพึงเบา ..ซบหน้าลงฝ่ามือ....
มวลภาพ ..ในมโนนึก เด่นชัด
แจ่มจรัส ..ทว่า ...กลับมืดตื๋อ
ภาพแม่เมา ..จนคนเขาเล่าลือ
และนั่นคือ...ความเจ็บในใจเรา
..เพล้ง.. ชามแตกระจายเกลื่อน
แม่สมองเลอะเลือนเพราะน้ำเหล้า
ซ้ำด่าทอกับพ่อเลี้ยงเพียงเพราะ..เมา
สุดท้าย..พ่อเลี้ยงเฒ่าเข้าทุบตี...
อยากจะไปให้ไกล..ไกลจากอกแม่
แต่สุดแก้..หมดหนทางจะร้างหนี
ถึงตีด่าว่าเรา ..ซ้ำเมาทั้งปี
แต่แม่นี้ เลี้ยงตลอดแต่คลอดมา
คงจะเป็นเช่นนี้แหละชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ลิขิต...ขึดวาสนา
คงต้องทนต่อไป..กับโชคชะตา
หวังสักครา..สิ่งดีมาสู่เรา
เด็กหญิงนั่งอิง...โคนไม้ใหญ่
มองออกไปสู่ทางอย่างเหน็บหนาว
ในท้องร้อง ปวดแปลบ ....แสบไม่เบา
เพราะว่างเปล่า ไม่มีแม้ ..ข้าวสักคำ...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
16 สิงหาคม 2554 19:06 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
มือจับมือ เคียงเดิน เพลินชมพฤกษ์
ท่ามไพรลึก โขดเขา ลำเนาป่า
แว่วเสียงธาร รินอ่อน สะท้อนมา
หมู่นกกา ขับขาน สะท้านไพร
ถึงน้ำตก ไหลผ่าน เป็นม่านชั้น
เหล่าพฤกษ์พรรณ เอนผสม ยามลมไหว
บุปผาดง ปลงกิ่ง ทิ้งก้านใบ
ปลิดกลีบไกว ไหววน หล่นสายธาร
ทรุดกายนั่ง เอนอิง พิงไม้ใหญ่
ท่ามอุ่นไอ ใยสวาท หยาดความหวาน
คนสองคน สัญญาใจ ในวันวาน
ร่วมผสาน รักอีกครั้ง อย่างตั้งใจ
หนุ่ม ".....ฝากสัจจา จากคำ ใช่พร่ำเพ้อ
บอกกับเธอ ท่ามสายธาร ที่ผ่านไหล
ว่าหัวใจ ดวงหนึ่ง ถึงห่างไกล
มิหวังใคร ใคร่บอก นอกจากนาง
สาว ".....จะจดจำ สัญญา ที่ว่าไว้
ให้พงไพร เป็นพยาน แม้ผ่านสาง
ขอรักเธอ อย่าลาเลือน เหมือนเดือนจาง
หมดใจนาง พร้อมรัก และภักดี......"
มือจับมือ เคียงเดิน เพลินชมพฤกษ์
จนดื่นดึก ดาวเดือน ลอยเลื่อนหนี
หยาดน้ำค้าง พร่างพรม ชมมาลี
สองฤดี เคียงชม ใต้ร่มไพร......
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
1401
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
