13 มิถุนายน 2552 21:01 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เสียงหัวใจ สั่งมา ว่าคิดถึง
ครุ่นคนึง รักเอย เคยปารถนา
เหลือเพียงถ้อย น้ำคำ ย้ำบอกลา
ยังตรึงตรา คั่งค้าง ในกลางใจ
จะหวังใด ใยเล่า ตัวเราหนอ
เพียงถักทอ ใยสวาท ยังขาดไหว
แม้ความสุข ไร้โศก ในโลกใด
ทางหัวใจ ไม่พานพบ สบสักครา
ในบางที ความหวัง พลั้งมาใกล้
กลับหลอกใจ ให้ตกบ่วง ห้วงเสน่หา
ฝากรอยซับ ซึมซาบ คราบน้ำตา
หวานวาจา นั้นเอย ไม่เคยลืม
คร้านจะเขียน บทศรี กวีศิลป์
ด้วยใจจินต์ ไม่ลืมคำ ร่ำแต่ฝืน
เหมือนคำเอย เพิ่งขาน เมื่อวานซีน
จะนั่งยืน เดินนอน เฝ้าถอนใจ
แค่บางคำ ไม่ตั้งใจ ใยเผลอคิด
ใยใจจิต ติดตรึง ซึ้งอ่อนไหว
เพียงถ้อยคำ ผ่านฝัน มาบั่นใจ
อาวรณ์ไป ไร้เขา เรายิ่งตรม
เสียงหัวใจ สั่งมา ว่าคิดถึง
เขาไม่ซึ้ง เพียงเพราะ ไม่เหมาะสม
ใจวันนี้ เป็นไข้รัก หนักนอนซม
เพียงเพราะลม หวานฝาก จากปากชาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 มิถุนายน 2552 21:23 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ระเบียงจันทร์ ฝันจาง เลือนลางแสน
ณ เมืองแมน ฝากใจ ไว้ที่นั่น
ด้วยตรงนี้ ไม่เหลือใคร ให้ผูกพัน
คนรักกัน ยังจาง คิดร้างลา
ระเบียงจันทร์ ฝันจาง เลือนลางรัก
อยากถามนัก ใยลม ยังพรมหล้า
ลมรำเพย เปรยตอบ มอบฝากมา
ว่าศรัทธา ลมมั่น มิผันแปร
ระเบียงจันทร์ ฝันลาง เลือนลางเหลือ
ใจสั่นเครือ สะเทือนซ้ำ ย้ำรอยแผล
ปิดหัวใจ ไม่หวังใคร ให้ดูแล
ฝากลำแพ ลอยล่อง สู่ท้องธาร
ระเบียงจันทร์ ฝันจาง เลือนลางร้าว
ใจเหน็บหนาว คงยาก หากประสาน
ปล่อยคำนึง รินใหล กับสายธาร
เรื่องวันวาน ให้ไหลล่อง ไม่ต้องคืน
ระเบียงจันทร์ ฝันจาง เลือนลางแล้ว
ไม่เหลือแวว สักครา อย่าไปฝืน
เหลือเพียงใจ คนเจ็บ ทนกล้ำกลืน
ทุกค่ำคืน เขียนคำ " พอ " ขอปิดใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
3 มิถุนายน 2552 19:22 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คือสมัย ถูกใจชน คนชอบชื่น
ล้มทั้งยืน รวงยังเขียว ต้องเกี่ยวสด
ในเมืองสุข บ้านนอกร้าว คราวรันทด
ใครหนอชด แทนใช้ ให้ชาวนา
แต่กาลก่อน ข้าวไทย ส่งไปนอก
บ่งค่าบอก ชาวนาฉัน ขวัญมาหา
แต่วันนี้ ข้าวไทย ใยโรยรา
หวังสุขมา ทุกข์ถม กินขมกลืน
มิเคยเป็น มาก่อน แต่กาลเก่า
ชาวนาเรา เป็นฉันท์ใด ใยต้องฝืน
โรงสีข้าว ไม่รับ ตีกลับคืน
นี่หรือผืน ท้องนาไทย อะไรกัน !
เหงื่อทุกหยด ราดร่วง บนรวงข้าว
ชาวนาเศร้า ขวัญหาย กลายเป็นฝัน
โอ้รวงทอง ข้าเอย เคยผูกพัน
กลายกลับกัน รวงยังเขียว ต้องเกี่ยวเลย
ในวันหน้า รวงทองงาม อร่ามหล้า
ทั่วพารา จะเหลือไหม ใครเฉลย
ห่วงเหลือเกิน ถิ่นท้องนา ที่ข้าเคย
ไม่เหลือเลย ซักเรียวรวง แสนห่วงจัง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ได้รับฟังเกี่ยวกับการเกี่ยวข้าวที่ยังเป็นรวงเขียว เลย ค้างคาใจ