24 พฤษภาคม 2552 20:02 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เหนื่อยหัวใจนักหนาเพลานี้
ดุจชีวีถูกปล่อยวางกลางภูผา
ท่ามขุนเขารายรอบขอบพนา
ท่ามดาราที่โรยลับดับแสงจันทร์
เหนื่อยหัวใจนักหนาเพลานี้
ทุกสิ่งมีมิเคยสมอารณ์ฝัน
แม้เพียงหนึ่งจินตนาการม่านผูกพัน
เพียงแค่ฝันวันไหนหรือคือความจริง
เหนื่อยหัวใจนักหนาเพลานี้
ทางชีวีไม่หวานหอมตรมตรอมยิ่ง
ตั้งตารอมองฟ้าไกลใครแอบอิง
มอบรักจริงสัญญาอยู่ดูแลใจ
เหนื่อยหัวใจนักหนาเพลานี้
ทั้งชีวียังแรมร้างทางไสว
เมื่อไหร่หนอดาวจะผ่านประสานใจ
มอบคนไกลจากฟ้ามาหากัน
เหนื่อยหัวใจนักหนาเพลานี้
แค่คนดีในหัวใจยังใฝ่ฝัน
ได้แต่หยอกกระซิบเย้ากับเจ้าจันทร์
เพียงรำพันในวันเหงา..ที่เปล่าดาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
24 พฤษภาคม 2552 12:01 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ครูดีเด่นเด่นดีเพราะฝีปาก
เด่นดังมากปากดีมีสีสรร
ท่านเจ้าคะ ท่านเจ้าขา ช่างจำนรร
แต่วันวันนั่งสบายหน่ายการงาน
ความภูมิใจที่ได้โล่วโชว์ให้เห็น
ครูดีเด่นงานมากมายไม่หน่ายคร้าน
เอกสารงานเด่นเป็นพยาน
ว่าทำงานดีเยี่ยมเปี่ยมคำชม
แต่ในใจเขาไซร้ใครจะรู้
ว่าตัวครูดีงามตามเหมาะสม
นั่งปั้นแต่งลมปากฝากกับลม
ให้โชยชมเข้าตาหัวหน้างาน
คนทำงานหนักเนาว์เขาไม่เห็น
หรือจะเป็นโบราณไทยใช้กล่าวขาน
ทำดีไซร้ได้ชั่วทั่วประจาน
ทำชั่วพาลกับได้ดีมีถมไป
ครูดีเด่นเด่นมีฝีปาก
ครูคนยากพูดไม่นานแต่งานใส
ฟ้าลงทัณฑ์สวรรค์แกล้งบั่นแรงใจ
แล้วเมื่อไรสวรรค์เอยจะเผยตา
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หมายเหตุ เฉพาะในบางครูเท่านั้นนะคะ ทุกวันนี้ เอกสารสำคัญยิ่ง
เพราะสามารถชี้ชะตาทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างดีเยี่ยม แม้ในความเป็นจริงไม่
เป็นอย่างที่เห็น...เบื่อค่ะ
22 พฤษภาคม 2552 22:06 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หากฉันวาดภาพหนึ่งจากบึ้งจิต
มีชีวิตเป็นจริงได้ดั่งในฝัน
ฉันจะวาดดาราซึ้งสักหนึ่งพัน
วาดดวงจันทร์เป็นกรอบโอบครอบคลุม
วาดกระท่อมดอกรักพรายที่ปลายสวน
หอมรัญจวนกระดังงาหลังคาซุ้ม
ส่งกลินอวลแกมหยอกดอกประทุม
คล้ายรักรุมอวลอายไม่หน่ายลา
ฉันจะวาดชิงช้าใจไว้ในสวน
ผูกเปลยวนข้างธารใจใกล้หินผา
ยามเราสองครองกันวันสบตา
ริมธาราหนุนอกกกเกยกัน
ยามดอกไม้ร่วงรานจากก้านกิ่ง
ร้อยรักจริงมงกุฏงามออกตามฝัน
วาดความรักจากหัวใว้นิรันดร์
วาดคืนวันฉันอยู่เป็นคู่เธอ
หากฉันวาดภาพหนึ่งจากบึ้งจิต
นิรมิตร่ายความฝันวันพลั้งเผลอ
หวังสักวันภาพฝันฉันมีเธอ
หวังนะเออภาพใจ...ใกล้ความจริง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
20 พฤษภาคม 2552 18:44 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ระรินลม..แผ่วพราย..สายเปลือกหอย
ระเรียงร้อย..รายรอบ...ขอบขนำ
กี่กัปกาล..ครั้งคราว..ร้าวเพราะคำ
กี่ลำนำ..กี่บทกลอน...บั่นทอนใจ
ระริ้วคลื่น..พรายฟอง..ละอองฝอย
ตะวันคล้อย..เย็นเยี่ยม..เหลียมไสล
ระริกรอย...รักลวง..ค้างบ่วงใจ
ใบพร้าวไกว...กิ่งอ่อน..คล้ายอ้อนลม
ระหรีดหริ่ง..ร่ำระงม...ผสมเสียง
ริมระเบียง...งามจันทรา..สง่าสม
กระพริบดาว...พราวพราย..เย็นสายลม
ระรินพรม...น้ำค้างหยอก..ดอกราตรี
ข้างขนำ..กิ่งโศก...เย้าโยกแกว่ง
คล้ายทิ่มแทง...รอยแผลฟื้น...คืนกลับที่
เสียงหัวใจ...ร่ำร้าว...หนาวอีกที
เพียงวจี....เบียดบัง..ไม่ตั้งใจ
ละลิบลิ่ว...แสงไฟ..ที่ไกลห่าง
เหมือนอ้างว้าง...เยี่ยมเยือน...เตือนใช่ไหม
ว่าต้องอยู่...ดายเดียว..ต้องเปลี่ยวใจ
อย่าหวังใด...ใครจะมั่น...อย่าฝัน....เลย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
19 พฤษภาคม 2552 19:40 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฉันใจดี...มากไปหรือเปล่า....
เรื่องราวร้าว...ถึงยิ่งใหญ่เพียงนี้
เพราะไม่เคย...ทวงถาม...สิทธิ..ที่มี
ก็ใจดวงนี้....มันยัง..ไม่ลืมเธอ
เจ็บปวดจนเกินร้าว....
เมื่อได้ยิน...ข่าว...เธออยู่เสมอ
ข่าวร้ายล่าหลังที่ได้....เจอะเจอ
เขากับเธอ....มีพยานรักต่อกัน
ฉันใจดีมากไปใช่ไหม....
คนเคียงใกล้เธอ....ถึงไม่ใช่ฉัน
สิบหกปีที่เรา...มีกันและกัน
ใครเล่า...กล้าฝ่าฟัน..ร่วมสร้างทางเดิน
เธอคงลืมไปแล้วใช่ไหม....
ถึงกล้าทำร้ายใจ...อย่างไม่..ขัดเขิน
เคียงคู่เขา..บนทาง...ที่เรา..สร้างเดิน
เหยีบย่ำซ้ำ...ยับเยิน..เมิน...อดีตเรา
ช่างมันเถอะช่างมัน...
อยู่ให้ได้...ทุกวัน...แม้...ไม่มีเขา
ก็แค่...แอบร้องไห้..เพียง....เบาเบา
ในคืนเหงา...กับความ..โง่เง่า.ของเราเอง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
949
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
