4 กุมภาพันธ์ 2552 19:02 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หยิบสมุด เล่มเก่า มาเปิดอ่าน
มีตำนาน ของใคร อยู่ในนั้น
ทั้งหวานซึ้ง ระทมเศร้า เหงาชีวัน
มีสัมพันธ์ ของใยรัก เคยถักทอ
อาจจะเปื้อน ฝุ่นใจ ในชีวิต
พรหมลิขิต ขีดทาง ให้ร้างหอ
อยากบอกเธอ ถึงอย่างไร ใจก็รอ
หนุ่มเมืองตอ ลืมแล้วหลาว สาวอยุธยา
ไม่นึกถึง เลยใช่ไหม ใครเคยห่วง
ใยถึงลวง หลอกกัน ให้ฝันหา
ลืมปลาเห็ด รสแฉล้ม แกล้มสุรา
เมื่อยกายา เคยบีบนวด ปวดบรรเทา
ถึงเธอลืม ฉันก็รอ ไม่ท้อถอย
ใจดวงน้อย จะคอยฝัน แม้มันเหงา
สักวันหนึ่ง สวรรค์สร้าง ทางสองเรา
คงร่วมเนาว์ รักนิรันดร์ ฉันคู่เธอ........
ปลาเห็ดของชาวอยุธยา(ท่าเรือ)คือ ทอดมันของคนกรุงเทพ...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 กุมภาพันธ์ 2552 18:48 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ในอ้อมกอด ขุนเขา เหงาบ้างไหม
มีห่วงใย จากคนยาก ฝากมาถึง
แม้นไม่หวาน ซึ้งจิต จนติดตรึง
เฝ้าคำนึง ห่วงหา ทุกราตรี
ด้วยไอรัก อุ่นอาบ จึ่งซาบซึ้ง
ร่ำรำพึง ถึงอุ่นไอ ยามไร้พี่
แสนกำศรด เหงาใจ ไร้คนดี
ทุกนาที วลีหวาน ยังซ่านใจ
ในอ้อมกอด ขุนเขา คงเหงาหนัก
น้องส่งรัก มาโอบคลุม หุ้มใจไว้
ขอให้พี่ พ้นผ่าน ม่านผองภัย
ห่วงคนไกล ใจสั่น หวั่นอาวรณ์
กลัวเหลือเกิน ว่าคนไกล ที่ใฝ่ถึง
จะคนึง อ้างว้าง ยามร้างหมอน
อยู่ทางนี้ ร้อนทรวง ห่วงอาทร
ใจรอนรอน จวนใกล้ดับ กับตะวัน........
ทิพย์ดนราห์ พันดาว