29 กันยายน 2550 22:16 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เห็นปีกงาม วับวาว ราวเรืองรุ้ง
กำจายฟุ้ง ละอองฝัน สวรรค์ส่ง
ค่อยกรีดกราย ย้ายร่าง อำพรางองค์
ระร่อนลง ริมฟ้า ในราตรี
.....เป็นไฉน ใยหงส์ จึงหลงฟ้า
สู่พารา พื้นไพร ไร้ศักดิ์ศรี
หรือติดใจ รสรื่น พื้นธานี
จึงรอรี ไม่บินลับ กลับอาวรณ์
เข้าประคอง ตระกองกอด พร่ำพรอดหงส์
หมายจิตจง ใจรัก ปักสิงขร
แต่หวั่นใจ ในฝัน หวั่นร้าวรอน
จิตคลายคลอน ครวญคราง กลัวร้างใจ
.....ในพงไพร ไร้ฝัน สวรรค์สาป
คงไม่ซาบ ซึ้งสันต์ สวรรค์ไหน
หวั่นเพียงหงส์ เจ้าจะจาก จำพรากไพร
เหลืออาลัย เพียงรอยร้าว ให้หนาวทรวง
คงไม่รั้ง เจ้าลง หรอกหงส์ฟ้า
ยามอ่อนล้า พักเถอะเจ้า เราคอยห่วง
จะขับกล่อม มิให้เจ้า เหงาแดดวง
ถึงร้าวลวง แหลกราญ ยอมผลาญใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
28 กันยายน 2550 16:12 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
.....คืนนี้จันทร์ โกรรธใคร ใยเลือนฟ้า
หรืออุรา ระกำ ฟ้าทำหมอง
ลมพัดหวล ใบไผ่ ไหวเรืองรอง
หวลละออง น้ำค้าง ยังพร่างพรม
ความเงียบงัน ผ่านไหว ใจดวงร้าว
ความเหน็บหนาว ร้าวราน ผ่านผสม
เคยฝันดี กลับต้อง หมองระทม
เพียงคารม แสแสร้ง แกล้งรักกัน
.....นึกว่าคำ ที่บอก ออกจากจิต
หลงเชยชิด ฝากใจ ใกล้อาสัญ
ยอมเปิดใจ ให้ทาง สร้างสัมพันธ์
ยามไกลกัน เธอจาง ทำร้างลืม
คืนนี้จันทร์ โกรธเจ้า เหงาหรือฟ้า
หมู่ดารา ก็แสร้ง แกล้งทำฝืน
คืนระทม ข่มล้า ฟ้าเก็บกลืน
ณ ค่อนคืน ฟ้าสั่ง หลั่งอำลา
ทิพย์โนราห์ พันดาว
26 กันยายน 2550 17:40 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
สามัคคี คือพลัง ฝังใจไว้
เหนือร่มไทย ธงทอง ของสูงค่า
อยู่เหนือหัว แดนด้าว ชาวประชา
ดุจเทวา คุ้มครอง ปกผองไทย
มีขวานไทย ใจเดียว เกี่ยวชีวิต
ฟ้าลิขิต บัญญัติมา ข้าเทิดไท้
รั้วขวานทอง หนึ่งเดียว ไม่เกี่ยวใคร
ใต้ร่มไทย ใยแยก แตกแผ่นดิน
เกิดเป็นลูก หลานไทย ใยแบ่งแยก
บรรพชนแลก เลือดทา พม่าสิ้น
ได้เป็นเอก ราชยัง ฝังชีวิน
ทั้งแผ่นดิน แดนหล้า ใครกล้าไทย
ไม่อยากเห็น กรุงกลาย คล้ายกรุงเก่า
เพราะมัวเมา เขลาปัญญา ล้าสมัย
ไม่อยากเห็น ไทยงาม แตกสามไทย
อยากเห็นใจ ไทยเดียว เหนียวมั่นคง
ขอเถอะพี่ น้องเรา อย่าเผาชาติ
ยอมเป็นทาส คนป่า ด้วยล้าหลง
เราคนเมือง เปรื่องปราชญ์ ย่อมอาจอง
ถึงปลิดปลง เลือดทุกหยาด เพื่อชาติไทย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
26 กันยายน 2550 17:13 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หวังจะปลูก ลีลาวดี เป็นศรีบ้าน
ลืมโบราณ กล่าวเตือน เรือนจะขม
หวังเพียงเจ้า ออกช่อ จะขอชม
แม้นร้างลม หอมแรง สุดแทงใจ
แต่ลีลา ชื่อเก่า ที่เล่าขาน
บอกตำนาน ไร้สุข ทุกสมัย
ถ้าปลูกใน เรือนตน จะหม่นใจ
ชื่อกระไร ระทม ขมขื่นเจือ
คงจะจริง ดั่งคำ โบราณกล่าว
ยามดอกพราว ร้าวราน ผ่านมาเถือ
ดั่งถูกโบย ซ้ำฟาด ราดด้วยเกลือ
เจ็บทั้งเจือ ปวดแสบ แทบทั้งใจ
ไม่ได้โกรธ โทษหรอก เจ้าดอกไม้
จะดีร้าย ชายทราม ตามนิสัย
เป็นที่สัน ดานเดิม คอยเติมใจ
อยู่หรือไป สุดแท้ แต่ใจคน
ในวันนี้ ลีลายังน่าพิศ
ช่อเพียงนิด ยาวนาน บานผสม
ดอกบานร่วง หลุดโรย โปรยกับลม
บานตรอมตรม ตูมเข้า เฝ้าทดแทน
ทิพย์โนราห์ พันดาว
22 กันยายน 2550 20:37 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ทานตะวัน สาวน้อย ผู้คอยรัก
หวังเพียงพักตร์ สุริยา ผ่านฟ้าถึง
ด้วยหวังแสง อุ่นไอ ใจรำพึง
ฝันคำนึง ร่วมเรียง เคียงตะวัน
จึงยอมแทรก ร่างกลืน ผืนภิภพ
หวังเพียงพบ คู่ใจ ดุจในฝัน
ฝากเพียงคำ ว่ารอ พ้อรำพัน
ตราบชีวัน มั่นคง ตรงต่อเธอ
ยามตะวัน หันพักตร์ ตระหนักไว้
จะหันไป เฝ้าดู อยู่เสมอ
จะส่งใจ เคียงกัน วันพบเจอ
ฉันกับเธอ คู่กัน ทุกวันคืน
น่าสงสาร สาวน้อย ผู้คอยรัก
เพียงยลพักตร์ สุขล้น สู้ทนฝืน
ยืนหยัดร่าง เฝ้ารอ ขอรักคืน
ยอมกล้ำกลืน มอบร่าง สร้าง....ตำนาน
ทิพย์โนราห์ พันดาว