6 สิงหาคม 2550 18:25 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
สายฝนพรำฟ้ามัวทั่วท้องน้ำ
กระเซ่นซ้ำสาดซู่พรูเป็นสาย
แมลงปอตัวน้อยลอยร่อนลาย
ฝนโปรยปรายเด็กเด็กเพ้อชะเง้อมอง
พอฝนซาพร่าเบาเจ้ารีบลุก
เจ้าหัวจุกร้องไล่ให้ถือของ
วิ่งนำหน้าฝ่าฝนจนถึงคลอง
สายตามองตรงร่องน้ำตามฉันมา
เอาตระกร้าลงวางขวางทางน้ำ
หลงเพลี้ยงพล้ำไหลเข้าเหล่ามัจฉา
ยกตระกร้าขึ้นมองจ้องดูปลา
ริมธารายามฝนพร่ำแสนฉ่ำเย็น
ได้พอทอดจิ้มน้ำปลาบ่ายกว่าแล้ว
กระไอแพรวแดดเริ่มพราวหนาวสุดเข็ญ
สามพี่น้องเดินคุยลุยน้ำเย็น
ปลาต้องเป็นมื้ออร่อยที่คอยมา
ทิพย์โนราห์ พันดาว
6 สิงหาคม 2550 18:08 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เมื่อฝนโปรยใบโรยก็ชื่นฉ่ำ
ยามฝนพร่ำใบช้ำลบรอยแผล
รอฝนหลั่งครั้งหน้าตั้งตาแล
หวังจะลบรอยแผลเมื่อฝนลา
ได้ละอองฟองฝอยเพียงน้อยนิด
ก็ให้คิดคร่ำครวญละโหยหา
อุ่นไอรักอบอวลจึงหวลมา
ให้โหยหาคิดถึงซึ้งเหลือเกิน
หยาดน้ำฝนหล่นไหลปลายใบหญ้า
หยาดน้ำตาหลั่งมาคราห่างเหิน
เธออยู่ไหนใจหนาวร้าวเหลือเกิน
ฉันก้าวเดินวันนี้ไม่มีใคร
ยังหวังไว้วันหนึ่งถ้ายังอยู่
จะเชิดชูใจฉันไม่หวั่นไหว
เพียงเธอบอกออกมาว่ามีใจ
อีกหมื่นไมล์นานเนาว์จะเฝ้า...รอ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
6 สิงหาคม 2550 17:52 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เธออยู่สูงเกินกว่าจะคว้าถึง
คนที่หนึ่งในใจคงไม่ใช่ฉัน
เมื่อมีพบต้องมีพรากและจากกัน
หวังผูกพันมิสมใจดั่งใฝ่ปอง
เธอเป็นดาวฉันเป็นดินดูสิ้นค่า
ไม่อาจคว้าดาวอยู่เป็นคู่สอง
ดินต่ำศักดิ์รักลาน้ำตานอง
หวังครอบครองคงต้องตรมมิสมใจ
ไปเถอะดาวไปอยู่เคียงคู่ฟ้า
สุดสายตามองดูกู่ไม่ไหว
ศักดินาพาดาวพรากจากดินไป
กู่เท่าไรก็ไม่กลับลับสายตา
ดินยังคงเป็นดินแม้สิ้นแล้ว
ยินเสียงแผ่วดาวที่ฝันสั่นผวา
ดินยังคงรักดาวที่พราวตา
ปารถนาดาวอยู่เป็นคู่ดิน
ดาวเจ็บช้ำน้ำตาคลอยังรอเสมอ
อยากบอกเธอดินคนเก่าเฝ้าถวิล
จะคอยซับน้ำตาดาวคราวหลั่งริน
โปรดมองดินเถิดนะดาว....ยามร้าวใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 สิงหาคม 2550 14:01 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
รายงานตัว ณกรมการรักษาดินแดน......
แสงเรืองเรืองแดดไม่ร้อนในตอนเช้า
เร่งฝีเท้าเพื่อให้ทันสิ่งฝันไว้
นักศึกษาวิชาทหารหญิงสิ่งภูมิใจ
เป็นหญิงไทยก็รักชาติไม่ขลาดกลัว
เหยียบเท้าย่างเข้ากรมข่มใจคิด
เห็นหมู่มิตรล้วนเสสรวลชวนเล่นหัว
บ้างบอกเล่าประสบกราณ์ที่ผ่านตัว
บางคนกลัวบ่นพึมพำยืนทำใจ
ปรี๊ด ปรี๊ด ปรี๊ด นกหวีดดังคำสั่งขาด
กระวีกระวาดเข้าแถวต่อเป็นตอนใหญ่
ตรวจร่างกายเสร็จสรรพวิ่งฉับไว้
รวามพลใหม่อีกครั้งสั่งเลิกลา
1 วันผ่านไป
นักศึกษาใหม่...................
วันอาทิตย์ตอนเช้าตรู่รีบลุกตื่น
ด้วยเมื่อคืนตื่นเต้นเป็นหนักหนา
จะได้ใส่ ชุดทหารตระการตา
ข่มนิทราเท่าไรหลับไม่ลง
แอบเมียงมองทหารใหม่ในกระจก
ให้ตระหนกอกใจแสนใหลหลง
สุดแสนเท่หนอเราเฝ้าบรรจง
ทำตัวตรงแล้วเชิดหน้าขึ้นท้าทาย
สายลมร้อนแป้งไม่ทาหน้าไม่แต่ง
ตะโกนแข่งฝ่าไอแดดที่แผดฉาย
เหงื่อทุกหยดหยาดพรูดูพร่างพราย
หัวใจกายเข้มแข็งแก่รงทุกคน
ถึงจะร้อนจะดำจงจำเถิด
ผลที่เกิดคือสำนึกที่ฝึกฝน
ให้เรามีวินัยใส่กมล
พร้อมผจญผองทุกข์ภัยทั้งใจกาย
เรียนสำเร็จปีหนึ่งถึงฟากฝั่ง
ด้วยใจหวังจะพบฝันที่มั่นหมาย
ยามจากกันน้ำตาคลอหนอเพื่อนตาย
ถ้าไม่วายชีวาลับจะกลับมา......อย่างแน่นอน
... รอภาคต่อไปรับรองมันส์
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 สิงหาคม 2550 13:16 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คืนวันอันร้าวราน.........
ไม่อยากตื่นลีมตาเมื่อฟ้าสาง
เสียงใจครางแสนเจ็บเก็บไปฝัน
ว่าเราสองมีสุขใจในสัมพันธ์
ผ่านคืนวันอันร้าวรานผ่านพ้นมา
มาวันนี้มีรอยแล้วแก้วชีวิต
เป็นรอยติดตรึงใจยากใฝ่หา
เป็นรอยรักร้อยร้างกลางอุรา
ติดตรึงตราเป็นรอยชำเกินทำใจ
สัญญาที่ตราตรึง.......
แว่วนกไพรขับขานกังวานป่า
ในเพลาฟ้าสางเฝ้าครางโหย
หยาดน้ำค้างร้างลมพรมรินโรย
น้ำค้างโปรยให้ปวดใจอาลัยลา
เหมือนบาดแผลให้เจ็บนักรักเป็นพิษ
ยอดชีวิตยังห่วงใยอาลัยหา
อยากถอนรักที่ผ่านเลยเคยสัญญา
เพียงสักคราลบไม่จาง ยังค้างใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว