20 ธันวาคม 2552 15:01 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คืนจันทร์งาม เต็มดวง ทรวงแห่งฟ้า
เหล่าดารา พร่างพราย รายดวงเด่น
หอมไอรัก สองเรา เคล้าเดือนเพ็ญ
คลับคล้ายเป็น สวรรค์สรวง แห่งดวงใจ
ในค่ำคืน สวรรค์งาม ยามเที่ยวท่อง
โอบประคอง ดูแลกัน ไม่หวั่นไหว
แม้ไอหนาว คราวผ่าน ม่านแห่งไพร
มีสองใจ ร้อยเรียง เคียงคู่กัน
เสียงไก่ขัน เจี้อยแจ้ว แว่วว่าสาง
เอียงสองปรางค์ อิงแอบ แนบกระสันต์
อุษาสาง แล้วดวงใจ ต้องไกลกัน
ฝากจำนรร ตรึงใจ ให้คนดี
อกที่อุ่น ในคืน จำฝืนจาก
ยิ้มมุมปาก เคยเห็น ต้องเร้นหนี
วจีเอย ปลอบปลุก ยามทุกข์มี
โถคนดี ต้องสิ้นคืน แห่งชื่นชม
คืนสุดท้าย คำลา มาหาญหัก
หวังเพียงพักตร์ ยังไกล ฤทัยขม
สายใยรัก เกลียวขาด สวาทตรม
คงชวดชม แม้ในฝัน นิรันดร
ทิพย์โนราห์ พันดาว
7 ธันวาคม 2552 12:10 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หนีไม่พ้น คำลวง ให้ทรวงอ่อน
เพียงเขาอ้อน ฝังใจ ไม่เฉลียว
คิดว่ารัก เขานั้น มั่นกลมเกลียว
เผลอนิดเดียว เกลียวคลาย สลายลา
เขาไม่รัก เราหรอก แค่หยอกเล่น
ใยจึงเห็น ว่ารัก เป็นหนักหนา
ในวันนี้ เขาห่าง แถมร้างลา
ถ้อยวาจา ให้กัน ผันเปลี่ยนแปร
เหมือนห่วงหา สิ่งใด ที่ในโลก
ล้วนเปลี่ยนโยก หมุนไป หวังใดแน่
ดุจความรัก จากห้วง แห่งดวงแด
เฝ้ามองแล ชะแง้ชม กลับขมทรวง
ในความเดียวดายขื่น คืนค่ำนี้
แว่ววลี จากใคร ใจยังห่วง
เพียงรำพัน ใช่บอก ออกจากทรวง
พร่ำมาลวง ให้ช้ำ ซ้ำรอยเดิม
เพราะไม่พ้น คำลวง ให้ทรวงอ่อน
หลงคำอ้อน จึ่งช้ำ ระกำเสริม
รอยแผลเป็น คราวแรก รักประเดิม
โดนซ้ำเติม อีกครั้ง เพราะพลั้งใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 ธันวาคม 2552 18:43 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หนาวน้ำค้าง ในอรุณ กรุ่นไอสาง
ลมบางบาง พัดเหงา เงายอดไผ่
ลมลำเอียง พัดพ้อ รอเพียงใคร
บัวบังใบ ไหวพราว คล้ายหนาวลม
กล้วยไม้ซ่อน กลีบอ่อน อ้อนน้ำค้าง
ดาวเดือนคว้าง เมฆคล้อย ลอยผสม
ฟ้ามิเห็น จันทรา ว่าระทม
แอบสั่งลม พัดพา ว่ายังรอ
หริ่งระส่ำ ร่ำไร ไขขับเสียง
นกไพรเรียง ร้อยคำ พร่ำร้องขอ
บอกคนไกล ในทรวง ยังห่วงรอ
สิ้นเดือนทอ แห่งคืน ยังตื่นตา
ลมโลมเร้า อัญขัญไหว ใจสะอื้น
ในบางคืน ฤทัยหวาด ปราถนา
คิดถึงรัก คราวหวาน ที่ผ่านมา
ยังติดตรา ตรึงภวังค์ ฝังไม่คลาย
ป่านฉะนี้ ดวงใจ คงไหวหวาด
เพราะใจขาด สวาทครอง ที่ปองหมาย
ใต้เงาจันทร์ อำพราง น้ำค้างพราย
คนหนาวกาย รอขวัญ ผันมาเคียง
หนาวน้ำค้าง ในอรุณ กรุ่นไอสาง
ในหนทาง หมู่ดาว ยังพราวเสียง
หวั่นคนไกล ไม่สดับ กับสำเนียง
ลืมคนเคียง หรือเพียงฝัน วันเปล่าดาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
28 ตุลาคม 2552 11:54 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ลมหนาวครวญ ครางเร้า เย้าใบไม้
ระคนคล้าย เอื้อนเอ่ยรับ กลับคืนถิ่น
หมอกอาลเคล้า เบาบาง ร้างฝนริน
ดั่งอาจินต์ เหมือนวันวาน เคยผ่านมา....
ฝนลาลับ ห่างตา พฤกษาโศก
เคยชุ่มโชก ด้วยหยาดริน ถวิลหา
รอฝนหลั่ง รสสราญ ผ่านอีกครา
หลงมนต์ตรา ในวสันต์ จึ่งมั่นคอย....
พฤกษ์ไพรพันธ์ เคยสด สลดแสลง
เดียวดายแดง น้ำตาลทอ หงอเหงาหงอย
ด้วยแรงราน ตะวันเพลิง ที่เหลิงลอย
พรมลบรอย แห่งวสันต์ ที่ผันลา....
ยามลมเร้า หยอกล้อ พ้อใบไม้
ฟังดูคล้าย เพลงแห่งใจ ที่ใฝ่หา
กี่หนาวเอย ที่รอ ต่อสัญญา
เอ่ยวาจา แล้วใย ไฉนลืม...
ลมหนาวครวญ ครางเร้า เย้าใบไม้
ในอกซ้าย หนาวภวังค์ รังแต่ฝืน
ด้วยเดียวดาย ในมุมช้ำ ทุกค่ำคืน
ทนเก็บกลืน ขืนรอวัน ที่สัญญา.....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
26 ตุลาคม 2552 16:02 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ใจรอนแรม ผ่านร้าว คราวเคยรัก
ร้างเพิงพัก หลบร้อน ผ่อนให้หาย
ฝ่าไอร้อน แดดฝัน วันเดียวดาย
จนเดือนพราย แจ่มฟ้า ราตรีชม
ระหกเหิน เดินทาง กลางความฝัน
รักต่างผัน ผ่านกราย คล้ายสุขสม
กี่วันคืน ในเส้นทาง อ้างว้างตรม
ความระทม ตามท้าทาย จนหน่ายแรง
พบเพิงพัก ผุพัง ฝังใจจิต
บุปผาพิศ งามระยับ ยามขับแสง
ส่งกลิ่นอวล หอมเย้า เคล้าลมแรง
หมู่แมลง แย่งคลอ พนอชม
หยุดเดินทาง หมายจอง ปองเพิงพัก
หวังให้รัก ซ่อมซากทราม ให้งามสม
ทาสีใหม่ ให้คนลือ ระบือชม
ต่างนิยม คือเพิงฝัน นิรันดร
พลันพายุ จากแห่งใด ดูไหวหวาด
กระหน่ำฟาด เพิงพับ ลงกับขอน
พิรุณแรง โถมใส่ ไร้อาวรณ์
ปล่อยคนจร เคว้งคว้าง กลางพฤกษ์ไพร
มือกอบเศษ ไม้ซาก จากเพิงพัก
เสียดายนัก โอ้ตัวฉัน แค่ฝันใฝ่
เพียงเก็บเศษ ไม้เก่าชม มิสมใจ
จะเหลือใด ให้หวัง ยามฝังกาย
ละเศษไม้ จำจาก ซากเพิงเก่า
ใจคงเหงา ไร้สวาท ที่มาดหมาย
นับแต่นี้ ชีวีฉัน แห่งบั้นปลาย
คงเดียวดาย คราละโลก ต้องโศกเดียว
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
1280
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
