19 สิงหาคม 2553 17:49 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ปากก็บอก ว่าหยิ่ง หญิงอย่างฉัน
ชายอย่าฝัน เคียงครอง จอง อย่าหวัง
ต้องมีรถ มีบ้าน งานและตังค์
ตัวลำพัง แม้เสี้ยว ไม่เหลียวมอง
มีเงินเดือน ให้ฉัน วันหลายร้อย
มีขี้ข้า ว่าพลอย คอยสนอง
มีแหวนเพชร เม็ดโต โซ่สร้อยทอง
มีซีตรอง วอลโว่ โชว์สังคม
แต่พอเหล้า เข้าปาก สำรากถ้อย
มารยาร้อย เล่มเกวียน เพี้ยนผสม
ความเย่อหยิ่ง วิ่งสลาย กับสายลม
ปล่อยชายชม หลงเหลิง เพลิงโลกีย์
พอสมใจ ชายจาก ทิ้งซากเน่า
เหลือแต่เถ้า กามา น่าบัดสี
เพราะหลงรส เมรัยธาร ร่านราคี
อิสตรี ที่ควรเป็น ไม่เห็นทาง
แล้วก็บอก ว่าหยิ่ง หญิงอย่างฉัน
ชายอย่าฝัน จับจอง จะหมองหมาง
วันนี้ใย ไหงออก นอกหนทาง
ปากบางบาง กับเนื้อใจ ใยไม่ตรง...กัน
ทิพย์โนราห์ พันดาว
11 สิงหาคม 2553 17:22 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ความรักคืออะไรใครตอบได้
คือลวดลายงดงามตามใจหรือ
หรือรักนั้นเพียงพร่ำถ้อยคำลือ
หรือรักคือพลังแรงแสงแห่งใจ.......
ในบางครา ว่าหวาน กลับพาลเจ็บ
ในวงเล็บ ว่ารักกัน คือฝันไหม
ในทำนอง ว่าขม แสนตรมใจ
เนิ่นนานไป กลับหวาน ดั่งตาลเจือ....
ความรักคืออะไรใครตอบได้
ฟังดูคล้ายยิ่งใหญ่นักช่างหนักเหลือ
บ้างครั้งอุ่นบางคราหนาวร้าวคลุมเครือ
บางครั้งเจือความเหงาเศร้าจับใจ....
ความรักคืออะไรใครตอบได้
รักใครคล้ายรักฉันนั้นมีไหม
รักที่ช้ำครอบครองทุกห้องใจ
รักทำไมร้ายเหลือไม่เชื่อเลย....สักอย่าง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
11 สิงหาคม 2553 17:11 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เจ็บเหลือเกิน ยอดดวงใจ แม่ไหวหวาด
ร่างแทบขาด ข่มทุเลา เพื่อเจ้าได้
เพียงเลือดเนื้อ ในร่าง ไม่วางวาย
จะลูกชาย ลูกหญิง สิ่งสำคัญ
เมื่อลูกเกิด ในเพลา ทิวาแก้ว
แม่ให้แล้ว หัวใจทอง เป็นของขวัญ
ให้ความรัก เนิ่นนาน ผ่านคืนวัน
ดูแลขวัญ จนเติบใหญ่ ได้เล่าเรียน
สองมือแม่ บรรจงคุ้ม กุมมือน้อย
เพื่อให้กลอย ยาใจ ได้ขีดเขียน
จนกล้าแกร่ง จารจด ในบทเรียน
เปรียบเปลวเทียน สถิตย์ทาง สร้างปัญญา
แม่ดีใจ ยามเจ้าชื่น วันคืนสุข
ยามใดทุกข์ ขมขื่น หมื่นปัญหา
อ้อมแขนอุ่น โอบกอด ยอดชีวา
พร่ำพรรณา ล้านรอยคำ ให้ฉ่ำใจ
ใต้ร่มเงา ตะแบก แตกกิ่งก้าน
มือหยาบกร้าน ปาดน้ำตา รินบ่าไหล
หญิงชรา ในมุมเก่า ยังเหงาใจ
เพียงวันวัย ในวันวาน ไม่ผ่านคืน
ในวันนี้ ร่มตะแบก ยังแตกกิ่ง
เหล่าหรีดหริ่ง ร่ำระคน ปนสะอื้น
แว่วเสียงสวด อภิธรรม แห่งค่ำคืน
มโหรีรื่น ชื่นจริง หญิงชรา.....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
9 สิงหาคม 2553 18:56 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
อารมณ์ สับสน ปนหน่าย
ความรัก จรจาย หายสิ้น
ฟ้าหนาว ระทม ขมจินต์
ไร้ถวิล ห่วงหา อาทร..........
เค้วงเอย คว้างหนาว ร้าวลึก
ตกผนึก ทุกข์ใน ใครถอน
หลงทาง ซัดเซ พเนจร
ไร้คอน พำนัก พักพิง
บาดเจ็บ ซมซุก รุกเร้า
ซึมเซา เงาร้าว เข้าสิง
เปล่าเดียว เปลี่ยวโศก โลกจริง
ไหล่อิง พิงเปล่า หนาวนัก
สอดตา มองส่าย รู้สึก
นิ่งลึก อารมณ์ ข่มหนัก
ขาดเอย จริงใจ ในรัก
จมปลัก รักร้าง แห่งกาล
แม้กาล ผ่านกราย หลายปี
ไมตรี แห่งรัก หักหาญ
รอยเจ็บ มัดใจ เนิ่นนาน
หรือราน ร้าวเหงา คือ..เราเอง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
9 สิงหาคม 2553 18:43 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เก็บลั่นทม เรียงราย ร้อยสายรัก
นิ่งตระหนัก ระทม ในขมขื่น
ลั่นทมเอย ร่วงราน กาลแห่งคืน
ระดาพื้น ดาดขาว พราวกลีบเรียง
เจ้าคงจำใจทิ้ง จากกิ่งช่อ
ไม่งอนง้อ พ้อ ใคร ให้ยินเสียง
เปรียบดั่งข้า ไร้หลัก รักมาเคียง
เจ็บก็เพียง น้ำตาตก อกข้างใน
ยามอรุณ เบิกฟ้า นภาแผ้ว
อรุณแล้ว แผ่วมา ฝั่งฟ้าไหน
เสียงไก่แก้ว ขันเตือน เพื่อนหัวใจ
วิโยกใน ไหวร้าว คราวรำลึก
หากบุญมา ฟ้าหนุน อรุณเอ๋ย
คนคุ้นเคย ไหลหลง คงรู้สึก
ว่ามีใจ หนึ่งดวง ในห้วงลึก
ปิดผนึก รอเขา เจ้าของใจ
เก็บลั่นทม เรียงราย ร้อยสายรัก
ให้ประจักษ์ มิหวั่น แม้วันไหน
หวังรักเอย เคียงครอง ห้องแห่งใจ
นิทราใน วิมานทอง เคียงครองชม
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
1546
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
