21 กรกฎาคม 2554 17:19 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หลับเถิดนะ...พ่อทหารกล้า...
หากอ่อนล้า...จงผ่อนพัก
เหน็ดเหนื่อยมานาน...หนัก...
เธอจงพัก...หลับให้สบาย....
" ห่วงหรือ...พ่อแม่...ที่แก่เฒ่า
ห่วงใยเล่า...คนอยู่หลังดูแลได้
ห่วงหรือ....จอมขวัญจะเสียใจ
ห่วงไปใย...เขาจะเข้มแข็ง...ในอีกไม่นาน
ห่วงหรือ...ลูกน้อยกลอยใจพ่อ
หลับเถิดหนอ....รอวันผ่าน
เด็กน้อย...จะเติบต่อ..ช่อวงศ์งวาน
พร้อมคำกล่าวขาน...ของพ่อวีรชน..."
หลับเถิดนะ...พ่อทหารกล้า...
หากอ่อนล้า..และสับสน
หลับให้สบาย...อย่าได้กังวล
เพียงผ่อนปรน..ทุกข์ทนที่ผ่านทาง..
หลับเถิดนะ..พ่อทหารกล้า....
ทั่วทั้งพารา....จักโจษขาน
ทหารไทยพลีชีพเพื่อ..วนอุทยาน
..แก่งกระจาน..ตำนานแห่งวีรชน
....มวลกุหลาบมะลิโปรยสุหร่ายร่ำ
พร่างพรูพร่ำคำอาลัย...
กระหึ่มก้องมโหรีไกว ...ไหววิปโยก
โศกอาวรณ์...
หลับเถิดนะ..หลับให้สบาย...
ความโหดร้าย...จักถ่ายถอน
พระแม่ธรณี...จะกล่อมเจ้านอน...
ฟ้าอำพร....จะโอบคลุม...กาย...
....หลับเถิดทหารกล้า...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
13 กรกฎาคม 2554 17:05 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฉันคือปลาตะเพียนตัวหนึ่ง....
ที่เจ้าของติดตรึงซิ้อฉันมาเก็บไว้
แขวนฉันใต้ขื่อเพดาน..
ยามลมพัดผ่าน..ฉันปลิวหมุนไขว่..
เด็กน้อยชี้มือร้องบอก...
ไม่ต้องกลัวหรอก....แม่ปลอบ..
นั่นปลาตะเพียนตัวใหญ่
เด็กน้อยตบมือยิ้มร่า..
ปลาตะเพียนจ๋า..ลงมาหาหน่อยได้ไหม...
คุณคูรบอกไม่ได้หรอกลูก
ปลาตะเพียนเขาผูกไว้ให้เด็กคว้าไขว่..
หากฝันเอื้อมให้ถึงปลาตะเพียน..
หนูจงพากเพียร อ่านไว เขียนไว..
วันเวลาพ้นผ่าน.....
ปลาตะเพียนตัวเดิมที่เก่า..
แต่เจ้าของนั้นเล่า.รอเด็กเวียนเปลี่ยนมาใหม่
รุ่นต่อรุ่นผันผ่าน..ปลาตะเพียนใบลาน..
ยังแขวนอยู่อย่างนั้นเรื่อยไป...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
.
10 กรกฎาคม 2554 13:17 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ทำไมต้องเอาเรื่องการเมืองมาต่อว่ากัน
ให้เสียบรรยากาศของบทกวีด้วยนะ
ทำไม การวิจารณ์หรือการด่าทอถึงไม่อยู่ในที่ทีควรจะอยู่
อ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยจะดี
ทำไม ไม่เก็บกริยาแบบนั้นไว้ในใจบ้างน้า
คำตอบ เพราะว่าเนื้อที่ตรงนี้เป็นสิ่งที่สวยงาม เป็นที่ชโลมจิตใจ เป็นที่
ทำลายความเครียด แต่เราอ่านแล้วกับเครียดมากขึ้นเ
เหมือนหรือแตกต่าง ควรจะอยู่ในที่ของมัน
เราแค่อยากบอกความรู้สึก ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นจ้า......
10 กรกฎาคม 2554 12:43 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
กระท่อมน้อยร้อยหลังคา..ด้วยหญ้าแฝก
น้ำค้างแรก ชุ่มฉ่ำ ....ชื้นลำไผ่
บัวในบึงคลึงผสม...ลมกวัดไกว
ชบาไพรเผยกลีบ ....รีบเบ่งบาน
โสนนาเหลืองงาม อร่ามทุ่ง
ริมฟ้ารุ่ง โปรยแสง....ดูแดงฉาน
วัวเขาตู้....เหยาะย่าง ข้างลำธาร
เลาะเล็มลาน...หญ้าอ่อน อ้อนชวนกิน
แคร่ไม้ไผ่ใต้เงา ..เจ้ากระท้อน
ชะอมช้อนช่องาม ตามกระถิน
ลมรำเพย พัดเอื่อย ...เรื่อยระริน
แว่วธารริน เซาะกราก ...รากลำพู
ดอกไม้ป่า ร่วงราย...ลงสายน้ำ
เหมือนจะย้ำความดายเดียว เปลี่ยวอดสู
กี่เหน็บหนาว ..กี่ร้าวราน ..ผ่านฤดู
หวังพธูครองใจ ..ในวิมาน
กระท่อมน้อยร้อยหลังคา... ด้วยหญ้าแฝก
แม้โลกแหลกดับสลาย กลายสังขาร
มิชื่นใจไหนเท่า ....เจ้าดวงมาลย์
ที่พบพาน...แรกซึ้ง...ประหนึ่งเธอ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
30 มิถุนายน 2554 20:28 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
มลิสายเรียงร้อย..ห้อยระย้า
ริมโค้งฟ้าสุรีย์อ่อน..จวนค่อนสาง...
ลมรำเพย..เอื่อยกลินกรุ่น..ละมุนบาง
เดือนดาวจาง..วิหคแว่ว...จากแนวไพร
มองมะลิเรียงร้อย ....เป็นสร้อยสาย...
ฝันที่หมาย..ยังหายห่าง..อยู่ทางไหน
ในยามนี้ฉันคนเก่า...ยังเหงาใจ
เธอคนไกล..เหงาหรือเปล่า..บอกกล่าวที
งามอรุณ..เบิกฟ้านภาผ่อง..
ลำแสงทองโอบสาด..คีรีศรี..
วอนลมพัดความห่วงใย...ในฤดี
แด่คนดี แห่งดวงใจ..ที่ไกลกัน
แม้พ้นผ่านม่านเวลา..นาทีซึ้ง
ยังตราตรึง...แว่วคำหวาน..วันวานฝัน
กี่โคนรุ้ง..กี่คุ้งฟ้า...กี่ป่าพรรณ
ร้อยจำนรร ..มิเคยจาง..ห่างหัวใจ
มะลิสายเรียงร้อย...ห้อยระย้า
ยามอ่อนล้าฉันแอบเพ้อ..เธออยู่ไหน
หอมมะลิ..หวลวันวาน..ถึงหวานใจ
หวลอาลัย ไอรักเก่า...ยังเฝ้ารอ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ทิพย์โนราห์ พันดาว