5 กันยายน 2554 18:19 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
สิ่งเดียวที่ฉันมีอยู่......
คือเธอ..ยอดพธู..รู้บ้างไหม
เป็นสิ่งเดียว..ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ
มิให้หลงใหล..กับกาลเวลา...
สิ่งเดียวที่ฉันมีอยู่...
เริ่มเข้าสู่ ..ห่างเหิน และเมินหน้า
ได้ชื่นใจบ้าง ..เพียงครั้งครา
ไร้ความโหยหา ..เหมือนที่เคยมี..
สิ่งที่เหลืออยู่.....
คือความหดหู่..ของใจดวงนี้
ห่อเหี่ยวโรยรา..อ่อนล้าสิ้นดี
เพราะขาด..ความปราถนาดี..ของใครบางคน...
สิ่งที่เหลืออยู่....
คือความอดสู..กลัว..และสับสน
เพราะขาดความรัก..ของใครบางคน
ที่เคยเวียนวน..แต่กลับ...เปลี่ยนแปลง....
สิ่งที่เหลืออยู่.......
คือการรับรู้..ถึงความหน่ายแหนง
และรอยทางของใจ..ที่เปลี่ยนแปลง
กับการแสดงตบตา..จากบางใคร..
สิ่งที่เหลืออยู่.......
คือทางสู่..ความเหงา..และอ่อนไหว
หากวันนี้ ..ในใจเธอ..จะมีใคร..
คงไม่เป็นไร..เพราะเจ็บ...จนชาชิน...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
19 สิงหาคม 2554 17:50 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เด็กหญิงนั่งอิง โคนไม้ใหญ่
มองออกไปส่ทาง... อย่างเหงาเหงา
ทำไมเพื่อนไม่มอม.. เหมือนอย่างเรา
รำพึงเบา ..ซบหน้าลงฝ่ามือ....
มวลภาพ ..ในมโนนึก เด่นชัด
แจ่มจรัส ..ทว่า ...กลับมืดตื๋อ
ภาพแม่เมา ..จนคนเขาเล่าลือ
และนั่นคือ...ความเจ็บในใจเรา
..เพล้ง.. ชามแตกระจายเกลื่อน
แม่สมองเลอะเลือนเพราะน้ำเหล้า
ซ้ำด่าทอกับพ่อเลี้ยงเพียงเพราะ..เมา
สุดท้าย..พ่อเลี้ยงเฒ่าเข้าทุบตี...
อยากจะไปให้ไกล..ไกลจากอกแม่
แต่สุดแก้..หมดหนทางจะร้างหนี
ถึงตีด่าว่าเรา ..ซ้ำเมาทั้งปี
แต่แม่นี้ เลี้ยงตลอดแต่คลอดมา
คงจะเป็นเช่นนี้แหละชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ลิขิต...ขึดวาสนา
คงต้องทนต่อไป..กับโชคชะตา
หวังสักครา..สิ่งดีมาสู่เรา
เด็กหญิงนั่งอิง...โคนไม้ใหญ่
มองออกไปสู่ทางอย่างเหน็บหนาว
ในท้องร้อง ปวดแปลบ ....แสบไม่เบา
เพราะว่างเปล่า ไม่มีแม้ ..ข้าวสักคำ...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
16 สิงหาคม 2554 19:06 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
มือจับมือ เคียงเดิน เพลินชมพฤกษ์
ท่ามไพรลึก โขดเขา ลำเนาป่า
แว่วเสียงธาร รินอ่อน สะท้อนมา
หมู่นกกา ขับขาน สะท้านไพร
ถึงน้ำตก ไหลผ่าน เป็นม่านชั้น
เหล่าพฤกษ์พรรณ เอนผสม ยามลมไหว
บุปผาดง ปลงกิ่ง ทิ้งก้านใบ
ปลิดกลีบไกว ไหววน หล่นสายธาร
ทรุดกายนั่ง เอนอิง พิงไม้ใหญ่
ท่ามอุ่นไอ ใยสวาท หยาดความหวาน
คนสองคน สัญญาใจ ในวันวาน
ร่วมผสาน รักอีกครั้ง อย่างตั้งใจ
หนุ่ม ".....ฝากสัจจา จากคำ ใช่พร่ำเพ้อ
บอกกับเธอ ท่ามสายธาร ที่ผ่านไหล
ว่าหัวใจ ดวงหนึ่ง ถึงห่างไกล
มิหวังใคร ใคร่บอก นอกจากนาง
สาว ".....จะจดจำ สัญญา ที่ว่าไว้
ให้พงไพร เป็นพยาน แม้ผ่านสาง
ขอรักเธอ อย่าลาเลือน เหมือนเดือนจาง
หมดใจนาง พร้อมรัก และภักดี......"
มือจับมือ เคียงเดิน เพลินชมพฤกษ์
จนดื่นดึก ดาวเดือน ลอยเลื่อนหนี
หยาดน้ำค้าง พร่างพรม ชมมาลี
สองฤดี เคียงชม ใต้ร่มไพร......
ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 กรกฎาคม 2554 18:46 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เอ..เอ่..เอ้......อืม..........
วัดเอ๋ยวัดโบสถ์..มีตาลโตนด...เจ็ดต้น
เจ้าขุนทอง...ไปปล้น ...เอ้อ..ป่านฉะนี้ไม่เห็นมา
คดข้าวใส่ห่อ..ถ่อเรือตามหา...
เสียงคนเขาเล่า..ลือมา..เอ้อ..ว่าเจ้าขุนทอง
ตายแล้ว..เหลือแต่กระดูกแก้ว..
แพ้วอยู่กลางดงเอย.....
ร่มชายคา...ลมละมุน..ใต้ถุนบ้าน
ใบตองต้านลมเบา..เคล้าเพลงกล่อม
หลับเถิดหนา เจ้าพุ่มพวงดวงพยอม
ริ้นไรตอม แม่จะปัด...คอยพัดวี
นอนเสียเถิด ลูกน้อย..กลอยใจแม่
อย่างอแง แม่ไม่ห่าง...ร้างหน่ายหนี
นอนเถิดนะลูกรัก พักเสียที
งานมากมี ในเรือนชาน ของบ้านเรา...
เด็กน้อย..นอนยิ้มร่า..คว้ามือไขว่
แม่ค่อยไกว นั่งอิง..หลังพิงเสา
กล่อมทำนอง เนิบช้า.ว่าเบาเบา
เด็กน้อยเกาหัวหู..อู้อี้คราง...
เห็นลูกหลับ คว้าถ้วย เตรียมกล้วยบด
กลัวลูกอด ตัดเครือไว้ ตอนใกล้สาง
เลือกที่สุก ลูกอวบอิ่ม นิ่ม..เปลือกบาง
ขูดเบาบาง เอาเนื้อใน ใส่ถ้วยรอ...
เด็กน้อย..ร้องไห้จ้า.. มือคว้าไขว่
ไม่เป็นไร แม่อยู่นี่ นิ่งเถิดหนอ
เด็กน้อยยิ้ม หัวร่อร่า น้ำตาคลอ
แม่ไม่รอ โอบกอดเคล้า.. เจ้าดวงใจ..
.......ในวันนี้เปลหวาย..สายกร่อนขาด
ให้ไหวหวาด แม่กล่อมเห่เปลไม่ไหว
เคยได้กล่อมเจ้าเนื้ออ่อน ...อ้อนเปลไกว
ผ่านวานวัย เจ้าไปลับ ไม่กลับมอง
ในวันแม่ แลชะเง้อ ...อยากเจอลูก
ด้วยพันผูก รักยิ่งใหญ่ กว่าใครผอง
ชะเง้อแล้ว..ชะเง้อเล่า ..เฝ้าแต่มอง
เจ้าเนื้อทอง ใจดำแท้... ลืมแม่ลง.....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
26 กรกฎาคม 2554 17:30 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฉันทำผิดอะไรหรือ
เธอจึงถือเป็นข้อหา.อันหน่วงหนัก
ไม่พูด ไม่คุย และไม่ทายทัก
หรือเธอจะหัก.มิตรภาพแห่งเรา
ถ้าฉันผิดเพราะคาดไม่ถึง
คงไม่ดึงเธอไว้ให้ดูเหมือนเขลา
แต่อะไรคือ"แตกแยก" ระหว่างเรา
ฉันมันคนโง่เง่าช่วยเล่าที
อาจจะเป็นเพราะรู้สึกลึกในใจ
ขอโทษไม่มีอะไรเกินเพื่อนซี้
หากเธอคิดไกลแล้วทำไม่ใยดี
ก็ขอโทษอีกทีเราคงจบกัน
บนเส้นทางฝันในวันข้างหน้า
มันคือการร้างลาระหว่างเธอฉัน
อาจเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน
เพราะเพียงแค่นั้นที่เธอต้องการ
......แด่มิตรที่คิดไกลเกินความเป็นจริง...
ทิพย์โนราห์ พันดาว