23 สิงหาคม 2550 18:09 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ลมไล้ใบไม้ไหว....
ก้านกิ่งใบ..แตกร่วงหล่น
ลมไล้ใบไม้วน....
ไหลลู่ล้นบนลานดิน...
เปรียบชีวิตที่ผิดฟ้า...
สู่ชราล้าผกผิน
วาดหวังหลั่งเหงื่อริน...
เก็บเศษเก่าของเหล่าคน....
ดวงตาเคยแจ่มใส....
ลาจากไกลเหลือเหี่ยวย่น
ดวงหน้าล้าทุกข์ทน..
กระเสือกระสนทนหากิน
..............................................................
หมวกดำเสื้อกล้ามแดง
สูบยาแรงไหววูบวาบ
นั่งลงพิงพาบ....ติดตั่งพนังปูน
ดวงตามองกว้างไกล ชีวิตใคร..ใยอาดูร
ริ้วรอยเส้นปูดปูน..เพิ่มพอกพูนตรากตรำงาน...
เป้เก่าเจ้าของแก่ เหนื่อยย่ำแย่ ทั้งแก่กร้าน...
ล้วงชิมหยิบจุนจานอาหารเจือ...ที่เหลือกิน.....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
23 สิงหาคม 2550 17:44 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เป็นผู้หญิงไม่หวาน นานนานซึ้ง
เข้าไม่ถึงความหรูหรา น่าปวดหัว
เขียนกวีบทกลอน ไว้สอนตัว
ความเมามัวมีบ้าง เป็นบางครา
เป็นคนจริงพูดตรง อย่าสงสัย
มีน้ำใจต่อมวลมิตร เสน่หา
มีความรักจากหัวใจให้ทุกครา
มีเวลาก็นั่งเมา เหล่าเพื่อนเกลอ
เป็นสาวเซอร์สะอาดขาว ป่าวโกหก
น้ำตาตกบ่อยครั้ง ยามพลั้งเผลอ
เจ็บหัวใจมานาน หวานไม่เจอ
มีเพื่อนเกลอคือน้ำเบียร์ ยามเสียใจ
ก็แค่หญิงคนหนึ่ง ไม่ซึ้งหรอก
แค่อยากบอกชี้แจง แถลงไข
ว่าหนึ่งคน ณ ตรงนี้ ก็มีใจ
หวังเพียงใครคนหนึ่ง ซึ้งตัวตน
ทิพย์โนราห์ พันดาวเ
18 สิงหาคม 2550 15:14 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เพียงแรกพบ ก็พลีใจ ให้ความรัก
เนิ่นนานนัก เฝ้ารอ ขอคำชื่น
สู้ทนเหงา สุดท้อ รอรักคืน
ได้แต่ยืน มองเดือน เลือนลับลา
เกิดเป็นไฟ ร้อนรุม สุมทรวงอ่อน
ให้อาวรณ์ ในทรวง ใจห่วงหา
ทนเจ็บช้ำ กล้ำกลืน ฝื่นทุกครา
ฝันกลับมา กลายเป็นไฟ อยู่ในทรวง
สุดแสนยาก ดับไฟ ในทรวงเศร้า
เพียงบรรเทา ให้ยากนัก รักใหญ่หลวง
ทั้งแสนเจ็บ สุดแสนช้ำ คำคนลวง
ยามเขาควง คนอื่น ทนฝืนใจ
ได้แต่หลั่ง รินหยาด น้ำตาล้าง
ให้เคว้งคว้าง สุดตรม ข่มหวั่นไหว
คงต้องยอม เจ็บไม่จำ แม้ช้ำใจ
ร้อนเพียงใด รักยังรุม สุมในทรวง
18 สิงหาคม 2550 14:52 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
อยากเขียนโคลง แต่ไม่เก่ง ถ้าผิดพลาดประการใด ก็ต้องขอกราบประทานอภัย
ด้วยนะ
เย็นย่ำฟ้า พร่างพราว
คืนฟ้าหนาว กรุ่นช้ำ
ดูฟ้าพราว มิหลับ
ยังซ้ำช้ำ กรุ่นใน
ใจดั่งน้ำ กรุ่นควัน
อาลัยจันทร์ ร่ำไห้
คืนเดือนผัน ลมหวล
ให้ร้างไร้ ซึ่งพลัง
แลน่านฟ้า กว้างไกล
อยากปีนไป ป่ายฟ้า
ใจจิตไม่ ใฝ่ล้ำ
กลัวเพียงฟ้า หน่ายมอง
คงร่ำไห้ คร่ำครวญ
ติดตรึงหวล ใจช้ำ
รอฟ้าสรวล สั่งมา
รักหวานล้ำ ใคร่สนอง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
18 สิงหาคม 2550 14:34 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ไม่อาจลืม ได้เลย คนเคยรัก
แสนช้ำนัก เคยหวานชื่น คืนเราสอง
ไม่ลืมฝัน โชติช่วง ท่วงทำนอง
สุขที่ปอง คือฝัน ที่หวั่นใจ
ก้าวเดินไป ไกลกัน ในวันนี้
เพียงวลี ว่ารัก แล้วผลักไส
ล้วนถ้อยคำ ร้อยล้าน มาสานใจ
หวลอาลัย ให้กัน นั้นไม่มี
เธอไม่คิด ถึงวัน ฝันร่วมสร้าง
รักจึงร้าง แสนช้ำ ซ้ำหลีกหนี
ปล่อยให้ใจ ดวงน้อย คอยวลี
เหลือใจที่ เจ็บฝืน กลืนน้ำตา
ยังเดียวดาย ใจฉัน ในวันนี้
ไร้วลี อ่อนหวาน ปานรักษา
ยินเสียงแผ่ว แว่วไห้ อาลัยลา
ฝืนลืมตา ฟังเสียง สำเนียงลวง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
1627
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
