30 สิงหาคม 2550 23:22 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คืนฟ้ามัวเมฆหม่นฝนพร่ำสาย
กระแสพรายสาดส่งลงพฤษสันต์
สายฝนร้าวชโลมใจไร้ดวงจันทร์
นิ่งเงียบงันแม้หริ่งไพรยังไม่ครวญ
ริมม่านฟ้ามีรอยช้ำจดจำรัก
ไร้เพิงพักหัวใจให้กำศรวล
ยามฝนพร่ำฝันอำพรางยังครางครวญ
ไร้แสงนวลแห่งจันทรายิ่งล้าใจ
หยดน้ำพรายกระทบลงตรงผืนหล้า
ดั่งใจข้าหลุดหล่นทนหวั่นไหว
ยามนี้รักหลุดลอยแสนน้อยใจ
เสียงหริ่งไพรยังไร้เงาเหงาสิ้นดี
ริมระเบียงใจร้าวหนาวลมฝน
ยังอวลอนอุ่นไอฝันสรรสร้างศรี
เขียนบทรักเรียงร้อยถ้อยวลี
เพียงยอมพลีสละร่างสร้างตำนาน
เชิญมาอ่านตำนานเศร้าเหงาที่สุด
ใจมีจุดอ่อนในไร้ผสาน
เขียนเป็นแต่กวีเศร้าเหงาร้าวราน
จะให้หวานซึ้งจนเอียนเขียนไม่เป็น
ลมพัดแรงทิวร่มไม้ระส่ายระส่ำ
ใจเปี่ยมช้ำอยู่ข้างในไร้คนเห็น
ดูภายนอกสุดเริงร่าแสนหน้าเป็น
ใจดวงเย็นอยู่ข้างในไร้วิญญาณ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
30 สิงหาคม 2550 22:55 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คืนนี้จันทร์ เต็มดวง บนทรวงฟ้า
ลมพัดพา ม่านพฤษไพร ไหวเอนกิ่ง
ให้อ่อนล้า ในหัวใจ ไร้รักจริง
หวังพักพิง ต้องแตกร้าว ทุกคราวไป
คงมีกรรม ทำไว้ใน ปางก่อน
ถึงแรมรอน จากรัก โดนผลักไส
เพียงอยากรับ ซึ่งความหวัง กำลังใจ
รอนานไป ใจหนาว เปล่าเปลี่ยวทรวง
คืนนี้ใต้ แสงจันทร์ ฉันคนเหงา
คิดถึงเขา แม้นลาร้าง ไม่จางห่วง
ยังคงซึ้ง อุ่นไอ ใจหนึ่งดวง
บอกคนลวง ว่ายังรอ ถึงท้อทน
ทิพย์โนราห์ พันดาว
24 สิงหาคม 2550 06:07 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ใบไม้เอ๋ย...เพียงเจ้าปลิดใบ....
ร่วงลงสู่พื้นดิน..ใบแล้ว..ใบเล่า
หัวใจของข้า...ก็เหมือนหลุดร่วงตามเจ้า..
ครั้งแล้ว....ครั้งเล่า...
เจ้าอาจจะปลิดใบ..โดยที่ไม่มีแม้แต่ความเจ็บปวด...
เพราะมันเป็นธรรมชาติ....
แต่..ข้าเจ็บปวดทุกครั้ง...ที่หัวใจหลุดร่วงลงสู่พื้นดิน..
เพราะมันไม่ใช่ธรรมชาติ....
แต่...มันเกิดจาก..ความรู้สึกที่แท้จริงของข้า...นั่นเอง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
24 สิงหาคม 2550 05:57 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ท่ามกลางสายลมที่เยือกเย็น...กับอวลไอละอองฝน
....ซุกตัวอยู่ในโพรงไม้อบอุ่น.....
ปีกบางขาดวิ่น....ด้วยฝ่าไอฝนแห่งความอ้างว้าง.....
ร่างไร้วิญญานสงบนิ่ง....ปลอดสิ้นทุกสิ่งแล้ว..
...จงหลับเถิดผู้มาเยือน...ขอบคุณสำหรับความสุข...
..ที่เธอร่ายรำให้ฉันดู...ผีเสื้อปีกบาง..ฉันไม่มีอะไรจะมอบให้..
เป็นของกำนัล..นอกจาก..ดอกหญ้าสีขาวเล็กเล็ก..ช่อนี้เท่านั้น..
ด้วยความอาลัยรักต่อเธอ...." ผี้สื้อในฤดูฝน "
ทิพย์โนราห์ พันดาว
23 สิงหาคม 2550 18:28 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เขียนกวีถึงคนที่บนฟ้า......
กับหมู่ดาราเดือนดาว......พราวแสง
วะวูบไหว หวาดหวั่นฝันอ่อนแรง.....
บทเรียนแพงสอนใจจำ....ในค่ำคืน
ก็ยังคงเดียวดายไม่คลายเศร้า.......
ปลอบใจเหงาให้จดจำ....ช้ำสุดฝืน
รอยอดีตร้าวรานผ่าน....วันคืน
คงกล้ำกลืน...เก็บไว้...อยู่ในทรวง
อยากจะถามถึงคนที่บนฟ้า....
อยากร่ำลาก็บอกกัน....ฉันยังห่วง
เธออยู่ไกลเกินก้าว....กว่าดาวดวง
ใจคนห่วงอยู่ตรงนี้ที่.....พสุธา
เขียนกวีถึงคนที่...บนฟ้า
เดือนลับลาไห้หวล....คร่ำครวญหา
เฝ้าแหงนมองดูคน....บนนภา
ได้สบตากับความฝัน....ในวันเดียวดาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ค
หน้าส่วนตัว
2233
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
