1 พฤษภาคม 2551 11:10 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เห็นเดือนแรม น้ำค้างโปรย ระโหยอ่อน
คืนอาวรณ์ ไร้เดือน เป็นเพื่อนฝัน
วอนฝากดาว บอกเดือน เตือนสัมพันธ์
อย่าลืมกัน คนไกล ตั้งใจรอ
หวังเอาไว้ ว่าใจเดือน ไม่เลือนดับ
จะซึมซับ ความคำนึง กึ่งตัดพ้อ
หวังเพียงแสง เดือนอำพราง สว่างทอ
วานลมคลอ ผ่านซึ้ง ถึงดวงเดือน
ขอฝากคำ ว่าคิดถึง ซึ้งแด่เจ้า
จากคนเหงา ขาดคู่ อยู่เป็นเพื่อน
ยังจำมั่น คำเดือนลา ตราตรึงเตือน
ยังมิเลือน คำบอก หลอกให้รอ
เดือนเจ้าเอ๋ย จงรีบกลับ มารับขวัญ
หมื่นรำพัน จากห้องใจ คนไร้หอ
ยังรอเดือน คู่เคียง เพียงละออ
ใจคนรอ ยังคิดถึง ซึ้งแต่เดือน
ทิพย์โนราห์ พันดาว
1 พฤษภาคม 2551 10:37 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คิดถึงยาย เคยอยู่ เป็นผู้บ่ม
ค่อยอบรม ยังแน่ว แว่วคำสอน
หลานอยากกราบ เกยนัก ตักเคยนอน
ใจอาวรณ์ อุ่นนัก หนุนตักยาย
ไม่มียาย หลานไม่รู้ ดูโง่ยิ่ง
ได้พึ่งพิง คำสอน ก่อนจะสาย
ให้เป็นงาน บ้านเรือน เหมือนคำยาย
ตัวมลาย ถ้าขี้เกียจ เบียดเขากิน
ทั้งพูดจา น้อมตน คนผู้ใหญ่
สิ่งใดไหน ถ้าชัง อย่าติฉิน
มันไม่งาม ความใน หากใครยิน
ใครให้กิน สนองคุณ เกื้อหนุนมี
ให้พูดจา สุภาพ ไม่จาบจ้วง
ของเขาหวง ไม่ให้เอา ของเขาหนี
ให้ซื่อสัตย์ ไม่คดโกง โปร่งคดี
ให้วลี อ่อนหวาน ดังตาลเจือ
ให้รักลูก รักผัว ตัวให้มาก
อย่าคิดอยาก แบ่งใจ ให้ใครเถือ
ให้ปรองดอง รักมั่น หมั่นจุนเจือ
อย่าเหมือนเรือ กลางน้ำ ตามคลื่นลม
ปรนนิบัติ ผัวตัว อย่ามัวจริต
มิใช่คิด จะแต่งตัว ให้ผัวสม
สวยแต่รูป จูบนาม ทรามระทม
ให้คนชม บ้านเรือนเหย้า เฝ้าให้ดี
ให้หนักแน่น เหมือนดิน ดุจหินหนัก
อย่าให้ผลัก เอนไหว ไร้ศักดิ์ศรี
อย่ากังวล เกินไกล ใคร่ให้ดี
อย่าลุกลี้ ลุกรน จะจนใจ
หลานเข้มแข็ง อดทน จนสำเร็จ
ก็เพราะเกร็ด ใหญ่น้อย คอยขานไข
หลานซาบซึ้ง พระคุณ อุ่นหัวใจ
พ้นโภยภัย สุขอิ่มหนำ เพราะคำยาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 เมษายน 2551 13:03 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ใจจะแหลก แล้วเรา เขาไม่เห็น
จิตชาเย็น เต็มกลืน ฝืนไม่ไหว
ใจทนเก็บ ร้าวราน นานแล้วใจ
ไม่เท่าไร ใจคงพัง หมดทั้งทรวง
อยากจะดิ้น หนีหลุด ให้สุดฟ้า
หยุดเวลา ที่ผ่านเลย ว่าเคยหวง
ทนระทม เก็บกลืน ฝืนในทรวง
โดนรักลวง เจ็บแปลบ สุดแสบใจ
เมือไหร่หนอ ขอใจ ใครสักหนึ่ง
คอยฉุดดึง ร้าวราน ให้ผ่านไหล
คอยปรุงยา อาวรณ์ ป้อนแผลใจ
ซับหทัย ด้วยคำรัก ให้พักกาย
แล้วพยุง ให้ฟื้น ตื่นจากล้า
ชมชั้นฟ้า ที่รื่นรมย์ ให้สมหมาย
จะมีไหม แสงฝัน พรรณราย
หรือต้องตาย จึงจะสม ภิรมย์ทรวง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 กุมภาพันธ์ 2551 22:08 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
บทกวี ที่นุ่มนวล ชวนให้อ่าน
ภาษาขาน ไพเราะ ก็เหมาะสม
กวีแรง แข็งกร้าว ร้าวอารมณ์
เปี่ยมระทม ก็ยิ่งช้ำ คำกวี
แต่นั่นคือ สิทธิ์ใน ใจผู้เขียน
จะหวานเอียน หรือระทม ต้องสมศรี
เสาะแสวง คำสาน ผ่านกวี
เป็นวลี หลากเหล่า พงษ์เผ่าพรรณ
แต่ในใจ กวีเล่า เขาไม่รู้
ทุกฤดู ห้วงเวลา เฝ้าคว้าฝัน
ยังไร้หลัก พักใจ ในนิรันดร์
ร่ายรำพัน บอกเรื่องราว ยังหนาวใจ
คนกวี ช้ำใน ใครจะเห็น
หยดหยาดเย็น พร่างพราว คราวลมไหว
ยังไม่ลืม เรื่องราว เคยร้าวใน
ทอดอาลัย นั่งมองดาว หนาวรัญจวน
ในยามนี้ กวีเจ้า เหงาที่สุด
รอแสงผุด จากจันทรา เวลาหวล
ดูหรือจันทร์ แสงจาง เพราะร้างนวล
ยามลมครวญ น้ำตาพราย ยังร่ายคำ.....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 กุมภาพันธ์ 2551 17:58 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เหมือนได้ดอก ไม้ชื่น มาคืนช่อ
อดทนรอ ปลูกขวัญ วันฟ้าใหม่
เหมือนได้ทรัพย์ ที่หวงแหน จากแดนไกล
กลับสู่ใจ บรรเทา ทุกข์ระทม
ดูงดงาม เชิดช่อ ละอออ่อน
หมู่ภมร รุมตาม เพราะงามสม
ส่งกลิ่นอวล ยวนใจ ยามได้ชม
แม้ร้างลม ยังหอมนวล อยู่อวลอล
มิได้ชม เพียงกลีบดอก หรอกนะเจ้า
สิ่งใดเล่า จะยิ่งใหญ่ ในเวหน
เท่ากับความ สัตย์ซื่อ ไม่ถือตน
ในกมล ล้นเอื้อ เผื่อเมตตา
ชุบชีวิต ที่รันทด แสนหดหู่
ให้ยืนสู้ ขจัดสิ้น ซึ่งปัญหา
มอบสิ่งดี มีน้ำใจ ไหลรวมมา
แหล่งพึ่งพา คนทุกข์ร้อน ให้ผ่อนคลาย
ถึงใครชัง ชั่งเขา มีเราห่วง
แม้เพียงดวง หิ่งห้อย ด้อยความหมาย
แต่ก็เป็น หนึ่งหยดใจ ในพระพาย
กำจรจาย ผ่านซึ้ง ซึ่งความดี
ยินดีรับ ดอกไม้ชื่น คืนสู่ถิ่น
ฝากเมฆิน คุ้มครอง ดุจน้องพี่
ผืนดินใด จะอุ่นเท่า ผืนเรามี
เอื้ออารีย์ ไหนจะสู้ กูคือไท.......
" การกลับมาถึงแผ่นดินถิ่นเกิด แล้วก้มลงกราบผืนแผ่นดินนั้น
เป็นการกระทำที่ยาก สำหรับผู้ที่ไม่รักแผ่นดิน"
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
904
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
